ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាឃឺដ - សឡាហុទទីន
លេខទំព័រ:
164
:
7
وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّةٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِكُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِيدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَةً إِلَىٰ رَبِّكُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ يَتَّقُونَ
[ وَإِذْ قَالَتْ أُمَّةٌ مِنْهُمْ لِمَ تَعِظُونَ قَوْمًا اللَّهُ مُهْلِكُهُمْ ] خهڵكى بوونه سێ كۆمهڵ: كۆمهڵێك ڕاویان كرد، وه كۆمهڵێك ڕاویان نهكرد بهڵام فهرمانیان پێیان نهئهكرد بهچاكهو نههیشیان لێ نهئهكردن له خراپه، وهكۆمهڵێك ڕاویان نهكردو فهرمانیشیان پێ ئهكردن بهچاكهو نههیان لێ ئهكردن له خراپه، كۆمهڵی دووهم كه خۆیان راویان نهكرد بهڵام بهوانهی كه ئامۆژگاری خراپهكارانیان ئهكرد پێیان وتن بۆچی ئێوه ئامۆژگاری كهسانێك ئهكهن كه خوای گهوره لهناویان ئهبات [ أَوْ مُعَذِّبُهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ] یاخود سزایهكی بهئێش و ئازارو سهختیان ئهدات بۆ وازیان لێ ناهێنن [ قَالُوا مَعْذِرَةً إِلَى رَبِّكُمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (١٦٤) ] وتیان: بۆ ئهوهی لای خوای گهوره عوزرێكمان ههبی كه ئێمه ئامۆژگاری ئهمانهمان كردووه، وه بهڵكو ئهوانیش تهقوای خوای گهوره بكهن و دهست ههڵگرن لهو سهرپێچی كردنهی خوای گهوره.
التفاسير:
165
:
7
فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُكِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَيۡنَا ٱلَّذِينَ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۭ بَـِٔيسِۭ بِمَا كَانُواْ يَفۡسُقُونَ
{خوای گەورە خراپەكارانی كرد بە مەیمونو بەراز} [ فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ ] كاتێك ئامۆژگاری پیاوچاكانیان لهیاد كردو وهریان نهگرت، وه بهردهوام بوون لهسهرپێچی كردنی خوای گهوره [ أَنْجَيْنَا الَّذِينَ يَنْهَوْنَ عَنِ السُّوءِ ] ئهوانهی كه قهدهغهی خهڵكیان ئهكرد له خراپه ئهوانمان ڕزگار كرد [ وَأَخَذْنَا الَّذِينَ ظَلَمُوا بِعَذَابٍ بَئِيسٍ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (١٦٥) ] ئهوانهشی كه ستهمكار بوون ڕاویان ئهكرد له ڕۆژی شهممه ئهوانهشمان بردهوه به سزایهكی زۆر سهخت و بهئێش و ئازار بههۆی فیسق و لهڕێ دهرچوونی خۆیان، كه خواى گهوره كردنى به مهیمون و بهراز، بهڵام خوای گهوره باسی كۆمهڵی دووهمی نهكرد كه ڕاویشیان نهكردو ئامۆژگاری خهڵكیشیان نهكرد، (ابن عباس) ئهفهرمووێ: نازانم ئایا ڕزگار بوون یان نا تا دواتر (عیكریمه) بۆی ئهسهلمێنێ كه خوای گهوره ئهوانیشی ڕزگار كردووه، (كهواته پێویسته مرۆڤـ ههر چاك و صاڵح نهبێت بۆ خۆى، بهڵكو پێویسته چاكسازو موصڵیح بێت بۆ جگه له خۆى).
التفاسير:
166
:
7
فَلَمَّا عَتَوۡاْ عَن مَّا نُهُواْ عَنۡهُ قُلۡنَا لَهُمۡ كُونُواْ قِرَدَةً خَٰسِـِٔينَ
[ فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ مَا نُهُوا عَنْهُ ] كاتێك ئهمانه سهركهشی و عینادیان كرد وه خۆیان بهگهورهزانی لهوهی كه قهدهغهیان لێ كراو ههر كردیان [ قُلْنَا لَهُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ (١٦٦) ] خوای گهوره فهرمانی پێ كردن ببن به مهیمونی زهلیل و ڕیسواو دهركراو خوای گهوره كردنی به مهیمون، له ئایهتی تر كردنی به مهیمون و بهرازو تهنها سێ ڕۆژ دوای ئهوه ههموویانی مراند.
التفاسير:
167
:
7
وَإِذۡ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبۡعَثَنَّ عَلَيۡهِمۡ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ مَن يَسُومُهُمۡ سُوٓءَ ٱلۡعَذَابِۗ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ ٱلۡعِقَابِ وَإِنَّهُۥ لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ
{تا رۆژی قیامەت جولەكە ریسواو زەلیلو سەرشۆڕ دەبن} [ وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكَ لَيَبْعَثَنَّ عَلَيْهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَنْ يَسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ ] پهروهردگارت به ئاشكرا رایدهگهیهنێت وه سوێند دهخوات كه كهسانێك ئهنێرێته سهر جوولهكه كه به خراپترین سزا سزایان بدات و وه دهبێت زهلیل و سهرشۆڕو ڕیسوا و ژێردهسته بن تا ڕۆژی قیامهت به هۆى تاوان و سهرپێچى و فێڵكردنیان، ئهبێ حاڵی جوولهكه وابێ تهنها له ههندێك حاڵهتی كهمدا ئهوان زاڵ و باڵادهستن [ إِنَّ رَبَّكَ لَسَرِيعُ الْعِقَابِ ] بهدڵنیایى سزای پهروهردگاری تۆ زۆر خێرایه بۆ ئهو كهسانهی كه سهرپێچی ئهكهن [ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (١٦٧) ] وه ئهوانهیشی كه تهوبه ئهكهن و ئهگهڕێنهوه خوای گهوره زۆر لێخۆشبوو و بهڕهحم و بهبهزهییه.
التفاسير:
168
:
7
وَقَطَّعۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ أُمَمٗاۖ مِّنۡهُمُ ٱلصَّٰلِحُونَ وَمِنۡهُمۡ دُونَ ذَٰلِكَۖ وَبَلَوۡنَٰهُم بِٱلۡحَسَنَٰتِ وَٱلسَّيِّـَٔاتِ لَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ
[ وَقَطَّعْنَاهُمْ فِي الْأَرْضِ أُمَمًا ] وه لهسهر زهوی ئهوانمان كرده چهند نهتهوهو ئوممهت و كۆمهڵێك [ مِنْهُمُ الصَّالِحُونَ ] ههیانه كه پیاوچاكن ئهوانهی كه شوێن موسى - صلی الله علیه وسلم - كهوتوونهو پێش ئهوهی پێغهمبهر بێت - صلی الله علیه وسلم - مردوونه، وه ئهوانهیشی كه دوای هاتنی پێغهمبهر - صلی الله علیه وسلم - ئیمانیان به پێغهمبهری خوا- صلی الله علیه وسلم - هێنا پیاوچاك بوونه [ وَمِنْهُمْ دُونَ ذَلِكَ ] وه ههیشیان بووه له خوار ئهمانه پیاوچاك نهبوونهو خراپهكار بوونه [ وَبَلَوْنَاهُمْ بِالْحَسَنَاتِ وَالسَّيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (١٦٨) ] وه بهچاكهو به خراپهو تهسكى و فراوانى ژیان تاقیمان كردنهوه بهههردوو بارهكهدا بهڵكو بگهڕێنهوه له كوفرو تاوان و سهرپێچی.
التفاسير:
169
:
7
فَخَلَفَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ خَلۡفٞ وَرِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ يَأۡخُذُونَ عَرَضَ هَٰذَا ٱلۡأَدۡنَىٰ وَيَقُولُونَ سَيُغۡفَرُ لَنَا وَإِن يَأۡتِهِمۡ عَرَضٞ مِّثۡلُهُۥ يَأۡخُذُوهُۚ أَلَمۡ يُؤۡخَذۡ عَلَيۡهِم مِّيثَٰقُ ٱلۡكِتَٰبِ أَن لَّا يَقُولُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡحَقَّ وَدَرَسُواْ مَا فِيهِۗ وَٱلدَّارُ ٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ
[ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ ] وه له دوای ئهمانه نهوهكانیان كهسانێكى خراپ جێی ئهمانیان گرتهوه كه هیچ خێریان تیا نهبوو [ وَرِثُوا الْكِتَابَ يَأْخُذُونَ عَرَضَ هَذَا الْأَدْنَى ] وه بوونه میراتگری تهورات له باوك و باپیرانیان كه ئهیانخوێندهوهو كاریان پێ نهئهكردو دونیایان پێ ئهكڕی بهڕهشوهو حهرام، وه گۆڕانكاریان ئهكرد له ئایهتهكانی خوای گهورهدا [ وَيَقُولُونَ سَيُغْفَرُ لَنَا ] وه ئهیانووت: ئاساییه دواتر خوای گهوره لێمان خۆش ئهبێ بهوه دڵی خۆیان ئهدایهوه [ وَإِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ مِثْلُهُ يَأْخُذُوهُ ] تاوانیان دهكردو داواى لێخۆشبوونیان دهكرد وه كه دووباره تاوانهكهیان بۆ بگونجایه ئهنجامیان دهدایهوه، یان ئهگهر دووباره دونیایان دهست بكهوتایهتهوه پێی ئهوه بهتهورات ئهیانگۆڕیهوه تهوراتهكهیان بهكار ئههێنا بۆ دهستخستنی دونیا جار له دوای جار [ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ مِيثَاقُ الْكِتَابِ أَنْ لَا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ ] ئایا له تهوراتدا عههدو بهڵێنیان لێ وهرنهگیرابوو كه جگه له حهق هیچ بهناوی خوای گهورهوه نهڵێن و دهستكاری كتابی خوای گهوره نهكهن [ وَدَرَسُوا مَا فِيهِ ] وه ئهم شتهیان خوێندهوه وه زانیشیان ئینجا وازیان لێ هێنا بۆیه سزایان سهختتره [ وَالدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (١٦٩) ] بهڵام لهم دونیایهی كه ئهوان دهستی ئهخهن ئهگهر قیامهتیان پێ دهست بخستایه ئهوه باشتر بوو بۆ كهسانێك كه تهقوای خوای گهوره بكهن و خۆیان بپارێزن ئهوه بۆ عاقڵ نابن و فام ناكهن و تێناگهن.
التفاسير:
170
:
7
وَٱلَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِٱلۡكِتَٰبِ وَأَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُصۡلِحِينَ
[ وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ] وه ئهو كهسانهی كه دهستیان به كتابهكهوه به تهوراتهوه گرتووه به تهواوى له كاتی خۆی وه نوێژیان كردووه [ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ (١٧٠) ] ئێمه ئهجرو پاداشتی ئهو چاكسازانه نافهوتێنین و ئهجرو پاداشتی تهواویان ئهدهینهوه.
التفاسير:
