او لکه څرنګه چې مونږ بدل کړل دلیلونه او معجزې د الله تعالی په قدرت باندې همدارنګه مونږ بدلوو خپل ایتونه په وعدو، ویره ورکولو او نصیحت کولو کې، او خامخا وبه وایې مشرکان: دا وحی نده، بلکې تا خو دا د اهل کتابو نه لوستلی کوم چې مخکې ستا نه وو. او د دې لپاره چې مونږ بیان کړو حق خلکو ته په بیلا بیل ډول وړاندې کولو سره دې ایتونو لره مومنانو ته د محمد -صلی الله علیه وسلم- د امت نه، نو ځکه چې هغوی هغه خلک دي چې حق قبلوي، او د حق تابعداري کوي.
او که چیرته الله تعالی غوښتلي و چې هیڅ څوک دي د هغه سره شرک ونه کړي نو هیچا به ورسره هم شرک نه و کړی، او -ای پیغمبره- مونږ ته په هغوی باندې څوکۍ کوونکی (ذمه وار) نه یې ګرځولی چې د هغوی عملونه حسابوې، او د هغوی کار ساز هم نه یې، بلکې ته یو پیغمبر یې، او په تاباندې نشته مګر رسول (د حق).
او مونږ اړوو راړوو زړونه د دوی او نظرونه د دوی په حایل واقع کیدلو سره د دوی او د هدایت موندلو ترمنځ د حق لارې ته، لکه څرنګه چې مونږ حایل واقع شوي وو د دوی او د ایمان راوړلو ترمنځ په قران کریم باندې اول ځل د دوی د عناد او ضد د وجې نه، او مونږ پریږدو دوی لره د دوی په ګمراهۍ او سرکشۍ کې د خپل رب مقابل کې حیران (سرګردان) او ګډوډ به وي.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• تنزيه الله تعالى عن الظلم الذي ترسِّخُه عقيدة (الجَبْر)، وبيان أن كفر العباد وشركهم أمر يحدث باختيارهم.
پاکي ده الله تعالی لره د ظلم نه هغه چې د (جبر) والا یې عقیده لري، او د دې خبرې وضاحت او بیان چې د بندګانو شرک او کفر داسې یو کار دی چې د هغوی په اختیار باندې کیږي.
• ليس بمقدور نبي من الأنبياء أن يأتي بآية من عند نفسه، أو متى شاء، بل ذلك أمر مردود لله تعالى، فهو القادر وحده على ذلك، وهو الحكيم الذي يُقَدِّر نوع الآية ووقت إظهارها.
هیڅ یو پیغمبر دا وسه او طاقت نه لري چې یوه معجزه د خپل ځان نه راوړي، او یا یې کله راوړي، بلکې دا کار خاص د الله تعالی په واک کې دی، نو هغه یوازې په دې باندې قدرت لرونکی دی، او هغه حکیم ذات دی هغه چې اندازه کوي نوع (ډول، قسم) د معجزې او وخت د ښکاره کولو د هغې.
• النهي عن سب آلهة المشركين حذرًا من مفسدة أكبر وهي التعدي بالسب على جناب رب العالمين.
د مشرکانو د معبودانو د کنځلو نه منعه، لپاره د بچ کیدلو د غټ فساد نه چې هغه تیری کول دي په کنځلو سره د الله رب العالمین ذات ته.
• قد يحول الله سبحانه وتعالى بين العبد والهداية، ويُصرِّف بصره وقلبه على غير الطاعة؛ عقوبة له على اختياره الكفر.
کیدای شي الله تعالی د بنده او هدایت تر منځ حایل شي، او د هغه سترګې (نظر) او زړه د هغه د تابعدارۍ نه واړوي؛ د سزا په ډول هغه لره د هغه د کفر د غوره کولو د وجې نه.