ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߖߐߙߑߖ߭ߌߦߊߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߊ߬ ߓߊ߯ߙߊ ߦߋ߫ ߛߋ߲߬ߠߊ߫
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
44
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبَ ٱلنَّارِ أَن قَدۡ وَجَدۡنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّٗا فَهَلۡ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّكُمۡ حَقّٗاۖ قَالُواْ نَعَمۡۚ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنُۢ بَيۡنَهُمۡ أَن لَّعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلظَّٰلِمِينَ
და სამოთხის მკვიდრნი ცეცხლის მკვიდრებს გასძახებენ: ჩვენ მართლაც ვნახეთ, რომ ჭეშმარიტებაა, რაც აღგვითქვა ჩვენმა ღმერთმა, და თუ ნახეთ თქვენ, რომ რასაც გპირდებოდათ თქვენი ღმერთი, მართლაც ჭეშმარიტებაა? უპასუხეს: დიახ. ამ დროს განაცხადებს მათთან განმცხადებელი, რომ ალლაჰის წყევლა იყოს უსამართლოებზე.
التفاسير:
45
:
7
ٱلَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ وَيَبۡغُونَهَا عِوَجٗا وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ كَٰفِرُونَ
რომლებიც აბრკოლებენ (საკუთარ თავს და სხვებსაც ) ალლაჰის გზაზე და მისი გამრუდება სურთ, ასევე, არ სწამთ მათ იმქვეყნისა.
التفاسير:
46
:
7
وَبَيۡنَهُمَا حِجَابٞۚ وَعَلَى ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٞ يَعۡرِفُونَ كُلَّۢا بِسِيمَىٰهُمۡۚ وَنَادَوۡاْ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَن سَلَٰمٌ عَلَيۡكُمۡۚ لَمۡ يَدۡخُلُوهَا وَهُمۡ يَطۡمَعُونَ
მათ შორის ზღუდეა, მაღლობზე დგანან კაცები, რომლებიც ყველას (სამოთხის ან ჯოჯოხეთის მკვიდრებს ) სცნობენ თავიანთი სახეებით[1] და გასძახებენ სამოთხის მკვიდრებს: სალამი თქვენდა! ისინი ჯერ არ შესულან მასში, მაგრამ იმედოვნებენ.[2]
التفاسير:
47
:
7
۞ وَإِذَا صُرِفَتۡ أَبۡصَٰرُهُمۡ تِلۡقَآءَ أَصۡحَٰبِ ٱلنَّارِ قَالُواْ رَبَّنَا لَا تَجۡعَلۡنَا مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ
ხოლო როდესაც მათი მზერა ცეცხლის მკვიდრთა მხარეს მიექცევა, ამბობენ: ღმერთო ჩვენო! ნუ გაგვამწესებ უსამართლო ხალხთან ერთად!
التفاسير:
48
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَعۡرَافِ رِجَالٗا يَعۡرِفُونَهُم بِسِيمَىٰهُمۡ قَالُواْ مَآ أَغۡنَىٰ عَنكُمۡ جَمۡعُكُمۡ وَمَا كُنتُمۡ تَسۡتَكۡبِرُونَ
მაღლობზე მდგომნი გასძახებენ კაცებს, რომლებსაც სცნობენ თავიანთი სახეებით: ვერაფერში გარგოთ ვერც თქვენმა დაგროვილმა და ვერც იმან, როცა მედიდურობდით!
التفاسير:
49
:
7
أَهَٰٓؤُلَآءِ ٱلَّذِينَ أَقۡسَمۡتُمۡ لَا يَنَالُهُمُ ٱللَّهُ بِرَحۡمَةٍۚ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ
ესენი არ არიან ისინი, რომლებზეც იფიცებოდით, რომ არ შეეწეოდა წყალობით ალლაჰი?[1] შედით სამოთხეში! არც შიშია თქვენზე და არც დამწუხრება.
التفاسير:
50
:
7
وَنَادَىٰٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ أَصۡحَٰبَ ٱلۡجَنَّةِ أَنۡ أَفِيضُواْ عَلَيۡنَا مِنَ ٱلۡمَآءِ أَوۡ مِمَّا رَزَقَكُمُ ٱللَّهُۚ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
ჯოჯოხეთის ბინადრებმა სამოთხის მკვიდრებს ასძახეს, რომ წყალი გადმოგვასხით ან იქიდან (მოგვეცით), რაც სარჩოდ უწყალობებია ალლაჰს თქვენთვისო. მათ უთხრეს: ჭეშმარიტად, ალლაჰმა ორივე აკრძალა ურწმუნოთათვის.
التفاسير:
51
:
7
ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ دِينَهُمۡ لَهۡوٗا وَلَعِبٗا وَغَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَاۚ فَٱلۡيَوۡمَ نَنسَىٰهُمۡ كَمَا نَسُواْ لِقَآءَ يَوۡمِهِمۡ هَٰذَا وَمَا كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
- რომელთაც თავიანთი რჯული გართობად და მასხრად აიგდეს და ამქვეყნიურმა ცხოვრებამ აცდუნა. დღეს ჩვენც დავივიწყებთ მათ, როგორც თვითონ დაივიწყეს დღევანდელი ეს შეხვედრა, – ასევე იმის გამო, რომ ჩვენს აიათებს/სასწაულებს უარყოფდნენ.
التفاسير:
