ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាឃឺដ - សឡាហុទទីន
លេខទំព័រ:
45
:
42
وَتَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖۗ وَقَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ
[ وَتَرَاهُمْ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا خَاشِعِينَ مِنَ الذُّلِّ ] وه ئهبینی ئهوان ئاگری دۆزهخیان نیشان ئهدرێ له زهلیلی و سهرشۆڕیدا ملكهچن [ يَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِيٍّ ] له ترسا لهلاوه به نهێنی تهماشا ئهكهن [ وَقَالَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ] وه باوهڕداران له رۆژی قیامهتدا ئهلێن: بهڕاستی زهرهرمهندی ڕاستهقینه ئهو كهسانهن كه خۆیان و كهسوكاریان دۆڕاندووه له ڕۆژی قیامهتدا بهوهی كه چوونهته ئاگری دۆزهخهوهو له یهكتری جیا كراونهتهوه [ أَلَا إِنَّ الظَّالِمِينَ فِي عَذَابٍ مُقِيمٍ (٤٥) ] ئاگاداربن بهڕاستی هاوبهشبڕیاردهران له سزایهكی ههمیشهیی خوای گهورهدان كه كۆتایی نایات.
التفاسير:
46
:
42
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ
[ وَمَا كَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِيَاءَ يَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ ] وه جگه له خوای گهوره هیچ دۆستێكیان نیه كه سهریان بخات له سزای خوای گهوره [ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِيلٍ (٤٦) ] وه ههر كهسێكیش خوای گهوره گومڕای بكات كه ڕێگای هیدایهت نهگرێتهبهرو شایهنی هیدایهت نهبێ ئهوه هیچ ڕێگایهكی نیه بۆ ڕزگار بوون.
التفاسير:
47
:
42
ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۚ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ
[ اسْتَجِيبُوا لِرَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ يَوْمٌ لَا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ ] ئێوه وهڵامی بانگهوازی خوای گهوره بدهنهوهو ئیمان بێنن پێش ئهوهی ڕۆژێك بێت كه گهڕاندنهوهی نیه كه سزای خوای گهورهیه، یان مردنه، یان ڕۆژی قیامهته [ مَا لَكُمْ مِنْ مَلْجَإٍ يَوْمَئِذٍ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَكِيرٍ (٤٧) ] لهو ڕۆژهشدا هیچ پهناگهیهك نیه كه پهنای بۆ بهرن و بتانپارێزێ، وه شوێنێك نیه كه خۆتانی تیا بشارنهوهو له چاو دیار نهمێنن.
التفاسير:
48
:
42
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًاۖ إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ
[ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ] ئهگهر ئهوان پشتیان ههڵكردو وهڵامیان نهدایهوه ئهوه ئهی محمد - صلی الله علیه وسلم - تۆمان نهناردووه تا كردهوهی ئهوان بپارێزیت [ إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ ] بهڵكو تهنها ئهوهندهت لهسهره دینهكهی خوای گهوره بگهیهنی [ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا ] وه ئێمه كاتێك كه نیعمهت و ڕهحمهتی خۆمان ببهخشین به مرۆڤـ ئهوان زۆر دڵیان پێی خۆش ئهبێ [ وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنْسَانَ كَفُورٌ (٤٨) ] بهڵام ئهگهر تووشی شتێكیش بن كه پێیان ناخۆشه له بهڵاو نهبوونی بههۆی تاوان و كردهوهی خۆیانهوه ئهوا بهڕاستی مرۆڤـ زۆر كوفرانهبژێری ئهو نیعمهتانه ئهكات كه خوای گهوره پێی بهخشیوه.
التفاسير:
49
:
42
لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ
[ لِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ ] موڵكی ئاسمانهكان و زهویهكان ههمووی تهنها موڵكی خوای گهورهیهو خوای گهوره ویستی لێ بێت ههر شتێك دروست بكات دروستی ئهكات [ يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا ] خهڵكی وا ههیه خوای گهوره تهنها كچی پێ ئهبهخشێت وهكو لوط پێغهمبهر - صلی الله علیه وسلم - [ وَيَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورَ (٤٩) ] وه ههیشه تهنها كوڕی پێ ئهبهخشێت وهكو ئیبراهیم پێغهمبهر - صلی الله علیه وسلم -.
التفاسير:
50
:
42
أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
[ أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ] یان ههیشه كوڕو كچی پێ ئهبهخشێت وهكو پێغهمبهری خوا - صلی الله علیه وسلم - [ وَيَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيمًا ] وه ههیشه هیچی پێ نابهخشێت وهكو یهحیا پێغهمبهر - صلی الله علیه وسلم - [ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (٥٠) ] بهڕاستی خوای گهوره زۆر زاناو بهتوانایه، ئادهمی بهبێ دایك و باوك دروستكردووه، وه حهوای له ئادهم دروست كردووه، وه عیسای بهبێ باوك دروست كردووه، وه سهرجهم مرۆڤی له دایك و باوك دروستكردووه.
التفاسير:
51
:
42
۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ
{شێوازهكانى وهحى} [ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ ] وه بۆ هیچ مرۆڤێك نیه كه خوای گهوره قسهی لهگهڵدا بكات تهنها به وهحی نهبێت، (ئهمیش بهڵگهیه لهسهر ئهوهی كه خوای گهوره قسه دهكات و سیفهتی قسه كردنی ههیه)، یاخود له پشت پهردهوه نهبێت، یاخود فریشتهیهك ئهنێرێ و بهو فریشتهیهدا وهحی بۆ ئهنێرێ به ئیزنی خۆی بۆ ههر شتێك كه ویستی لێ بێت كه جبریل تایبهته به هێنانی وهحی بۆ پێغهمبهران [ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ (٥١) ] بهڕاستی خوای گهوره زۆر بهرزه له زات و ناوهكان و سیفاتهكان و كردهوهكانیدا، وه زۆر داناو كاربهجێیه.
التفاسير:
