ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
رقم الصفحة:
14
:
27
وَجَحَدُوْا بِهَا وَاسْتَیْقَنَتْهَاۤ اَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَّعُلُوًّا ؕ— فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِیْنَ ۟۠
او هغوی پر دغو څرګندو نښانو کفر وکړ او هغه يې و نه منلې، حال دا چې په زړونو کې يې باور لرلو چې دا د الله له لوري دي، د هغوی د ظلم او له حق څخه د لويۍ له امله ای رسوله! فکر وکړه چې په ځمکه کې د ورانکارو خلکو د کفر او ګناهونو له کبله يې پايله څنګه شوه؟ پرته له شکه هغوی مو تباه کړل او ټول مو له منځه يوړل.
التفاسير:
15
:
27
وَلَقَدْ اٰتَیْنَا دَاوٗدَ وَسُلَیْمٰنَ عِلْمًا ۚ— وَقَالَا الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِیْ فَضَّلَنَا عَلٰی كَثِیْرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟
او پرته له شکه داود او د هغه زوی سليمان ته مو پوهه ورکړه، له هغو څخه د الوتونکو د خبرو پوهه، او داؤد او سليمان د الله عزوجل د شکر کوونکو په توګه وويل: ټولې ستاينې هغه الله لره دي چې پر موږ يې پېرزوينه کړې ده چې موږ يې له خپلو ډېری مؤمنو بنده ګانو څخه په پوهه او نبوت ځانګړي کړي يو.
التفاسير:
16
:
27
وَوَرِثَ سُلَیْمٰنُ دَاوٗدَ وَقَالَ یٰۤاَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَاُوْتِیْنَا مِنْ كُلِّ شَیْءٍ ؕ— اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِیْنُ ۟
سليمان مو يې په نبوت، پوهه او پاچايۍ کې د خپل پلار داود وارث وګرځاوه، هغه پر خپل ځان او خپل پلار د الله د لورېينې د ښکاره کولو په موخه وويل: ای خلکو! الله موږ ته د الوتونکو د غږونو پوهه راکړې ده او هر هغه څه يې راکړي دي چې نبيانو او پاچايانو ته يې ورکړي دي، پرته له شکه دغه څه چې الله پاک موږ ته راکړي دا يو ښکاره او څرګند غوراوی دی.
التفاسير:
17
:
27
وَحُشِرَ لِسُلَیْمٰنَ جُنُوْدُهٗ مِنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ وَالطَّیْرِ فَهُمْ یُوْزَعُوْنَ ۟
او سليمان ته يې له انسانانو، پېريانو اومرغانو يې لښکرې را غونډې کړل شوې وې او هغوی په يو نظام يو بل ته چلول کېدل.
التفاسير:
18
:
27
حَتّٰۤی اِذَاۤ اَتَوْا عَلٰی وَادِ النَّمْلِ ۙ— قَالَتْ نَمْلَةٌ یّٰۤاَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوْا مَسٰكِنَكُمْ ۚ— لَا یَحْطِمَنَّكُمْ سُلَیْمٰنُ وَجُنُوْدُهٗ ۙ— وَهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟
همداسې چلول کېدل تر دې چې د مېږيانو ناو ته راغلل چې د شام په سيمه کې و، يو ميږي له مېږيانو وويل: اې مېږيانو خپلو کورونو ته مو ننوځئ تر څو مو سليمان او د هغه لښکرې تباه نه کړي، حال دا چې هغوی به پرتاسو پوه هم نه وي، ځکه که هغوی پرتاسو پوه وي؛ تر پښو لاندې مو نه کوي.
التفاسير:
19
:
27
فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّنْ قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ اَوْزِعْنِیْۤ اَنْ اَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِیْۤ اَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلٰی وَالِدَیَّ وَاَنْ اَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضٰىهُ وَاَدْخِلْنِیْ بِرَحْمَتِكَ فِیْ عِبَادِكَ الصّٰلِحِیْنَ ۟
کله چې سليمان د مېږي وينا واورېده، د هغه له دغې وينا مسکی په خندا شو او خپل پالونکي ته يې په رابللو وويل: ای زما پالونکيه! ما ته توفيق راکړې او دا مې په زړه کې را واچوې چې ستا د هغه نعمت شکر وباسم چې پر ما او زما پر مور او پلار دې پېرزو کړی و، او د دې توفيق راکړې چې داسې ښه کار وکړم چې ته پرې راضي شې او په خپله پېرزوينه دې ما د خپلو نېکو بندګانو په ډله کې داخل کړې.
التفاسير:
20
:
27
وَتَفَقَّدَ الطَّیْرَ فَقَالَ مَا لِیَ لَاۤ اَرَی الْهُدْهُدَ ۖؗ— اَمْ كَانَ مِنَ الْغَآىِٕبِیْنَ ۟
سلیمان علیه السلام ټول مرغان ولټول نو ملا چرګک یې ونه مونده، نو ویې ویل: څه دي چې ملا چرګک نه ویم؟ آیا د هغې له کتلو څه منع کړی یم، او یا ناسوب شوی دی؟.
التفاسير:
21
:
27
لَاُعَذِّبَنَّهٗ عَذَابًا شَدِیْدًا اَوْ لَاَاذْبَحَنَّهٗۤ اَوْ لَیَاْتِیَنِّیْ بِسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟
کله يې چې ناسوب والی ښکاره شو؛ نو ويې ويل: هرومرو به سخته سزا ورکړم، يا به يې د ناسوب والي له امله د سزا په توګه حلال کړم، يا دا چې څرګند دليل راوړي چې د ناسوب والي عذر يې بيان کړي.
التفاسير:
22
:
27
فَمَكَثَ غَیْرَ بَعِیْدٍ فَقَالَ اَحَطْتُّ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهٖ وَجِئْتُكَ مِنْ سَبَاٍ بِنَبَاٍ یَّقِیْنٍ ۟
نو ملاچرګک په خپل ناسوب والي کې ډېر ځنډ ونه کړ، کله چې راغی، سليمان عليه السلام ته يې وويل: پر هغه څه خبر شوم چې ته نه يې پرې خبر شوی، د سبا نومې سيمې د خلکو څخه مې يو رېښتينی خبر درته راوړی چې هيڅ شک پکې نشته.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• التبسم ضحك أهل الوقار.
مسکا د وقار لرونکو خلکو خندا ده.
• شكر النعم أدب الأنبياء والصالحين مع ربهم.
د نعمتونو شکر اېستل د انبياوو او نېکانو لخوا د خپل پالونکي پر وړاندې ادب دی.
• الاعتذار عن أهل الصلاح بظهر الغيب.
د سمو خلکو لخوا عذر غوښتنه د زړه له کومي وي.
• سياسة الرعية بإيقاع العقاب على من يستحقه، وقبول عذر أصحاب الأعذار.
د خلکو پر وړاندې سياست هغه چاته سزا ورکول دي چې وړ يې وي او د عذر لرونکو عذر منل دي.
• قد يوجد من العلم عند الأصاغر ما لا يوجد عند الأكابر.
کله له کوچنيانو سره د هغه څه پوهه وي چې له لويانو سره نه وي.
