[1]ზოგიერთმა სწავლულმა ეს აიათი ასე ახსნა: ,,რა ჭირს ამ ხალხს, რომ არ ცდილობენ სიტყვის შესმენას და კიდევ ამბობენ, რომ რა სიკეთეც გხვდა, ალლაჰისგანაა, ხოლო რა უბედურებაც შეგემთხვა – შენგანო? იხ. თავფისრუ ყურტუბი.
[1]მუნააფიყები ყველა ახალ ამბავს მოურიდებლად ავრცელებდნენ ხალხში ისე, რომ არც მის სიმართლეს ამოწმებდნენ და არც იმას კითხულობდნენ, ეს ინფორმაცია საიდუმლო ხომ არ იყო.[2]შუამავალი, მმართველები ან სწავლულები სწორ დარიგებებს მისცემდნენ მათ, თუ როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ.
[1]იბნი აბბასმა თქვა: კეთილი შუამდგომლობა, ადამიანებს შორის დაძაბული ურთიერთობების გამოსწორების მცდელობაა; ხოლო ბოროტი შუამდგომლობა, ადამიანებს შორის ხმების მიტან – მოტანაა. იხ. თაფსირუ ბეღავი.