د معناګانو ژباړه سورت نساء - جورجیایي ژباړه - کار پرې روان دی - د مخ نمبر 90 - د قرآن کریم دائرة المعارف

75 : 4

وَمَا لَكُمۡ لَا تُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱلۡمُسۡتَضۡعَفِينَ مِنَ ٱلرِّجَالِ وَٱلنِّسَآءِ وَٱلۡوِلۡدَٰنِ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَآ أَخۡرِجۡنَا مِنۡ هَٰذِهِ ٱلۡقَرۡيَةِ ٱلظَّالِمِ أَهۡلُهَا وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيّٗا وَٱجۡعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا

და რა გემართებათ, რომ ალლაჰის გზაზე არ ომობთ მაშინ, როცა უძლური კაცები, ქალები და ბავშვები ამბობენ: ,,ღმერთო ჩვენო! გვიხსენი ამ ქალაქიდან, რომლის მკვიდრნიც მჩაგვრელები არიან, შენი წიაღიდან მოგვივლინე მხსნელი და შენი წიაღიდანვე დაგვიდგინე დამხმარე."

76 : 4

ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَٰتِلُونَ فِي سَبِيلِ ٱلطَّٰغُوتِ فَقَٰتِلُوٓاْ أَوۡلِيَآءَ ٱلشَّيۡطَٰنِۖ إِنَّ كَيۡدَ ٱلشَّيۡطَٰنِ كَانَ ضَعِيفًا

ისინი, ვინც ირწმუნეს, ალლაჰის გზაზე ომობენ, ხოლო ისინი, ვინც არ ირწმუნეს, ტაღუთის გზაზე ომობენ. მაშ, ეომეთ ეშმაკის მომხრეებს. ჭეშმარიტად, ეშმაკის ხრიკები უსუსურია.

77 : 4

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ قِيلَ لَهُمۡ كُفُّوٓاْ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ٱلزَّكَوٰةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡقِتَالُ إِذَا فَرِيقٞ مِّنۡهُمۡ يَخۡشَوۡنَ ٱلنَّاسَ كَخَشۡيَةِ ٱللَّهِ أَوۡ أَشَدَّ خَشۡيَةٗۚ وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبۡتَ عَلَيۡنَا ٱلۡقِتَالَ لَوۡلَآ أَخَّرۡتَنَآ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖۗ قُلۡ مَتَٰعُ ٱلدُّنۡيَا قَلِيلٞ وَٱلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لِّمَنِ ٱتَّقَىٰ وَلَا تُظۡلَمُونَ فَتِيلًا

განა ვერ ხედავ იმათ, რომლებსაც უთხრეს: ხელი აიღეთ (ბრძოლაზე), ნამაზი აღასრულეთ და ზექათი გაეცითო. ხოლო როდესაც სავალდებულოდ დადგინდა მათზე ომი, მაშინ, მათ ნაწილს ისე შეეშინდათ ხალხის, როგორც ალლაჰისა ეშინოდათ, ან უფრო ძლიერმა შიშმა შეიპყრო, და თქვეს: ,,ღმერთო ჩვენო! რატომ დაგვიდგინე ომი სავალდებულოდ? ნეტავ ახლო მომავლამდე გადაგევადებინა იგი ჩვენთვის^[1]''. უთხარი: ამქვეყნიური სარგებელი მცირეა, ხოლო იმქვეყნიური უმჯობესია მისთვის, ვინც ღვთისმოშიშია, ხოლო თქვენ ფეთილისოდენა^[2] უსამართლობასაც კი არ გადაეყრებით.

78 : 4

أَيۡنَمَا تَكُونُواْ يُدۡرِككُّمُ ٱلۡمَوۡتُ وَلَوۡ كُنتُمۡ فِي بُرُوجٖ مُّشَيَّدَةٖۗ وَإِن تُصِبۡهُمۡ حَسَنَةٞ يَقُولُواْ هَٰذِهِۦ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةٞ يَقُولُواْ هَٰذِهِۦ مِنۡ عِندِكَۚ قُلۡ كُلّٞ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ فَمَالِ هَٰٓؤُلَآءِ ٱلۡقَوۡمِ لَا يَكَادُونَ يَفۡقَهُونَ حَدِيثٗا

სადაც არ უნდა იყოთ, სიკვდილი მაინც მოგწვდებათ, – თუნდაც მტკიცე და მაღალ ციხესიმაგრეებში... – და თუ სიკეთე ხვდათ, ამბობენ: ,,ეს ალლაჰისგანაა"; ხოლო თუ უბედურება შეემთხვათ, მაშინ ამბობენ: ,,ეს შენი ბრალია (მუჰამმედ)''. უთხარი: ყველაფერი ალლაჰისგანაა. რა ჭირს ამ ხალხს, რომ არ ცდილობენ სიტყვის შესმენას.

[1]ზოგი მუსლიმი ისლამის პირველ წლებში წარმართებს გამომწვევად ელაპარაკებოდნენ და ალლაჰის შუამავალს ეუბნებოდნენ: ო, ალლაჰის შუამავალო ﷺ, მათ წინააღმდეგ ბძოლის ნება მოგვეცი, რადგანაც ისინი თავიანთი სიტყვითა და საქმით გვაწუხებენ. შუამავალი ﷺ მათ ასე პასუხობდა: ბრძოლაზე ხელი აიღეთ, რამეთუ მე მათ წინააღმდეგ ბრძოლის ბრძანება არ მიმიღია. ჰიჯრეთის შემდეგ, როდესაც ალლაჰმა მუშრიქების წინააღმდეგ ბრძოლისა და თავდაცვის შესახებ აიათები ჩამოავლინა, ზოგიერთებს ამგვარი ბრძანება ერთულათ და წუწუნი დაიწყეს, ღმერთმა ბრძოლის ვალდებულება რატომ დაგვიწესაო. იხ. თაფისრუ ბეღავი.[2]ორიგინალი „ალ-ფეთიილ“ (الفتيل) ფინიკის კურკის ღარში გადაკრული წვრილი ძაფია, რომელსაც რაიმე მნიშვნელოვანი წონა, მოცულობა და ღირბულება არ გააჩნია. აიათი გვეუბნება რომ ისინი იოტისოდენა უსამართლობასაც კი არ გადაეყრებიან.

79 : 4

مَّآ أَصَابَكَ مِنۡ حَسَنَةٖ فَمِنَ ٱللَّهِۖ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٖ فَمِن نَّفۡسِكَۚ وَأَرۡسَلۡنَٰكَ لِلنَّاسِ رَسُولٗاۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدٗا

– ,,რა სიკეთეც გხვდა, ალლაჰისგანაა, ხოლო რა უბედურებაც შეგემთხვა, – შენგან": ჩვენ წარგგზავნეთ შუამავლად ხალხისთვის და კმარა მოწმედ ალლაჰი^[1].