هغه کسان چې کافرانو د خپلو کورونو څخه په ظلم باندې وېستلي، چې د هغوی هیڅ جرم نه و مګر دا چې هغوی ویلي وو: رب زمونږ الله تعالی دی، نشته دی مونږ لره پغیر له هغه نه بل رب، او که چېرې نه وی هغه چې روا کړي الله تعالی پېغمبرانو او مومنانو ته د هغوی د دښمنانو سره د جنګ نه نو خامخا هغوی به تیری کړی وی په عبادت خانو باندې، نو ورانې کړی به یې وی د راهبانو ګیرجې، او د نصرانیانو کلېساګانې، او د یهودیانو عبادتخانې، او د مسلمانانو جوماتونه کوم چې د لمانځه لپاره جوړ شوي دي، په دې کې مسلمانان الله تعالی ډیر یادوي، او خامخا مرسته به کوي الله تعالی د هغه چا سره چې د هغه د دین او د پېغمبر مرسته او مدد کوي، بېشکه الله تعالی خامخا قوي او قدرت لرونکی دی په مرستې د هغه چا چې د هغه د دین مرسته کوي، زورور دی هیڅوک پرې نشي غالب کېدلی.
دا کسان چې د مرستې وعده ورسره شوې ده دوی داسې خلک دي چې که چېرته مونږ دوی ته په زمکه کې قدرت ورکړ داسې چې دوی په خپلو دښمنانو بریالي کړو نو دوی به لمونځ په پابندۍ سره ادا کړي، او د خپلو مالونو زکاتونه به ورکړي، او په هغه څه به امر کوي چې کوم باندې یې شرعې امر کړی، او د هغه څه نه به خلک منع کوي د کوم نه چې شریعت منع فرمایلې، او خاص یواځې الله تعالی ته ورګرځېدل د ټولو کارونو دي لپاره د ورکولو د ثواب او د سزا.
او که چېرته تا ته نسبت د دروغو کوي -ای پېغمبره- قوم ستا، نو ته صبر کوه! نو پس ته نه یې اول د هغو پېغمبرانو نه چې قوم یې ورته نسبت د دروغ کړی، نو بېشکه نسبت د دروغو کړی و مخکې ستا د قوم نه قوم د نوح -علیه السلام- د نوح -علیه السلام-، او نسبت د دروغو کړی وو عادیانو د هود -علیه السلام- او ثمودیانو د صالح -علیه السلام-.
التفاسير:
43:22
وَقَوْمُ اِبْرٰهِیْمَ وَقَوْمُ لُوْطٍ ۟ۙ
او نسبت د دروغو کړی و قوم د ابراهیم -علیه السلام- د ابراهیم -علیه السلام-، او قوم د لوط -علیه السلام- د لوط -علیه السلام- تکذېب کړی و.