قرآن کریم کے معانی کا ترجمہ - المختصر فی تفسیر القرآن الکریم کا ازبک ترجمہ
صفحہ نمبر:
41
:
40
۞ وَيَٰقَوۡمِ مَا لِيٓ أَدۡعُوكُمۡ إِلَى ٱلنَّجَوٰةِ وَتَدۡعُونَنِيٓ إِلَى ٱلنَّارِ
Эй қавмим, нега мен сизларни Аллоҳга иймон келтириш ва яхши ишларни қилиш ила эришиладиган дунё ва охиратдаги нажотга чақирсам, сизлар мени куфру маъсиятлар касофатидан гирифтор бўлинадиган дўзахга чорлаяпсизлар? Бу нима деган гап?
التفاسير:
42
:
40
تَدۡعُونَنِي لِأَكۡفُرَ بِٱللَّهِ وَأُشۡرِكَ بِهِۦ مَا لَيۡسَ لِي بِهِۦ عِلۡمٞ وَأَنَا۠ أَدۡعُوكُمۡ إِلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡغَفَّٰرِ
Сизлар мени ўзларингизнинг ноҳақлигингизга, Аллоҳга куфр келтиришимга ва Аллоҳни қўйиб, ўзим билмайдиган нарсаларга ибодат қилишимга чорлаяпсизлар. Мен эса сизларни ҳаммадан Ғолиб, Азиз ва бандаларини кечирадиган Мағфиратли Аллоҳга иймон келтиришга чақиряпман.
التفاسير:
43
:
40
لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِ لَيۡسَ لَهُۥ دَعۡوَةٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَلَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَآ إِلَى ٱللَّهِ وَأَنَّ ٱلۡمُسۡرِفِينَ هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ
Дарҳақиқат, сизлар даъват қилаётган нарсалар бу дунёда ҳам, охиратда ҳам даъват қилинишга арзийдиган нарсалар эмас. Улар дуогўйнинг дуосини ижобат қила олмайдилар. Ҳаммамизнинг қайтиб борар жойимиз эса Аллоҳгадир. Куфру маъсиятлар ила исрофкунандалик қилганлар Қиёмат куни дўзахга ошно бўладилар ва у ерда абадий қоладилар.
التفاسير:
44
:
40
فَسَتَذۡكُرُونَ مَآ أَقُولُ لَكُمۡۚ وَأُفَوِّضُ أَمۡرِيٓ إِلَى ٱللَّهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ بَصِيرُۢ بِٱلۡعِبَادِ
Улар насиҳатга қулоқ солмадилар. Шунда пайғамбар деди: "Ҳали бу насиҳатларимни эслайсизлар ва қабул қилмаганингизга қаттиқ пушаймон бўласизлар. Мен ишимни ёлғиз Аллоҳга топшириб қўяман". Дарҳақиқат Аллоҳ бандаларнинг ҳамма ишларидан воқиф бўлиб туради. Бирон нарса У Зотнинг назаридан четда қолмайди.
التفاسير:
45
:
40
فَوَقَىٰهُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِ مَا مَكَرُواْۖ وَحَاقَ بِـَٔالِ فِرۡعَوۡنَ سُوٓءُ ٱلۡعَذَابِ
Бас, Аллоҳ ўша мўминни кофирлар қилган ҳийла-найрангларнинг ёмонлигидан асраб қолди. Уни ўлдирмоқчи бўлгандилар. Фиръавн аҳлини эса ғарқ бўлиш азоби қамраб олди. Аллоҳ бу дунёда унинг ўзини ҳам, лашкарини ҳам денгизга ғарқ айлади.
التفاسير:
46
:
40
ٱلنَّارُ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا غُدُوّٗا وَعَشِيّٗاۚ وَيَوۡمَ تَقُومُ ٱلسَّاعَةُ أَدۡخِلُوٓاْ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ أَشَدَّ ٱلۡعَذَابِ
Улар ўлганларидан кейин қабрларида кечаю кундуз дўзахга рўбарў қилиб туриладилар. Қиёмат куни эса: "Фиръавн тобеларини куфр келтирганлари, ҳақни ёлғонга чиқарганлари ва Аллоҳнинг йўлидан тўсганлари учун энг қаттиқ, энг оғир азобга ташланглар", дейилур.
التفاسير:
47
:
40
وَإِذۡ يَتَحَآجُّونَ فِي ٱلنَّارِ فَيَقُولُ ٱلضُّعَفَٰٓؤُاْ لِلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُنَّا لَكُمۡ تَبَعٗا فَهَلۡ أَنتُم مُّغۡنُونَ عَنَّا نَصِيبٗا مِّنَ ٱلنَّارِ
Эй Пайғамбар, эсланг. Ўшанда дўзахдаги тобелар билан пешволар ўзаро талашиб-тортишадилар. Заиф ва бечора тобелар мутакаббир пешволарга шундай дейдилар: "У дунёда биз сизларга тобе эдик. Мана энди сизлар биздан Аллоҳнинг азобидан бирон қисмини даф қила оласизларми?"
التفاسير:
48
:
40
قَالَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَكۡبَرُوٓاْ إِنَّا كُلّٞ فِيهَآ إِنَّ ٱللَّهَ قَدۡ حَكَمَ بَيۡنَ ٱلۡعِبَادِ
Мутакаббир пешволар шундай жавоб бердилар: "Пешво бўламизми, тобе бўламизми, ҳаммамиз дўзахдамиз. Ҳеч ким ҳеч кимнинг ҳеч қандай азобини енгиллата олмайди. Аллоҳ бандалари ўртасида Ўз ҳукмини чиқариб, ҳар бир бандага қилмишига яраша жазосини бериб бўлди".
التفاسير:
49
:
40
وَقَالَ ٱلَّذِينَ فِي ٱلنَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ٱدۡعُواْ رَبَّكُمۡ يُخَفِّفۡ عَنَّا يَوۡمٗا مِّنَ ٱلۡعَذَابِ
Дўзахда азоб чекаётган пешволар ҳам, тобелар ҳам дўзахдан чиқиш ва дунёга қайтишдан умидларини узганларидан кейин жаҳаннам ишларига бириктирилган фаришталарга шундай дейдилар: "Парвардигорингизга дуо қилинглар, биздан бир кунгина мана шу доимий азобни енгиллатсин?!"
التفاسير:
حالیہ صفحہ میں آیات کے فوائد:
• أهمية التوكل على الله.
Аллоҳга таваккул қилишнинг аҳамияти.
• نجاة الداعي إلى الحق من مكر أعدائه.
Ҳаққа чақирадиган одамнинг душманлар макридан омон қолиши.
• ثبوت عذاب البرزخ.
Оятларда барзах (қабр) азоби борлиги ўз исботини топиб турибди.
• تعلّق الكافرين بأي سبب يريحهم من النار ولو لمدة محدودة، وهذا لن يحصل أبدًا.
Кофирларнинг қисқа муддатга бўлса ҳам азобдан қутулишни истаб қолишлари ва бу ишнинг ҳеч қачон амалга ошмаслиги.
