ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐߦߌߘߊ ߟߊߘߛߏߣߍ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ ߊߛߊ߯ߡߌߞߊ߲ ߘߐ߫.
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
24
:
5
قَالُوْا یٰمُوْسٰۤی اِنَّا لَنْ نَّدْخُلَهَاۤ اَبَدًا مَّا دَامُوْا فِیْهَا فَاذْهَبْ اَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَاۤ اِنَّا هٰهُنَا قٰعِدُوْنَ ۟
মুছা আলাইহিছ ছালামৰ সম্প্ৰদায়ে সিহঁতৰ নবী মুছাৰ কথা অৱমাননা কৰি আৰু তাত অটল হৈ কৈছিলঃ আমি চহৰত তেতিয়া লৈকে প্ৰৱেশ নকৰো, যেতিয়া লৈকে এই শক্তিশালী লোকসকল তাত থাকিব। এতেকে হে মুছা! আপুনি আৰু আপোনাৰ প্ৰতিপালক যাওক, আৰু শক্তিশালী লোকসকলৰ লগত যুদ্ধত কৰকগৈ। আমি আপোনাৰ পৰা পৃথক হৈ ইয়াতে বহি থাকিম।
التفاسير:
25
:
5
قَالَ رَبِّ اِنِّیْ لَاۤ اَمْلِكُ اِلَّا نَفْسِیْ وَاَخِیْ فَافْرُقْ بَیْنَنَا وَبَیْنَ الْقَوْمِ الْفٰسِقِیْنَ ۟
মুছা আলাইহিছ ছালামে নিজ প্ৰতিপালকক কলেঃ হে মোৰ প্ৰতিপালক! মোৰ আৰু মোৰ ভাতৃৰ বাহিৰে আন কাৰো ওপৰত মোৰ শক্তি নচলে। এতেকে মোৰ আৰু এই জাতিৰ মাজত নিৰ্ণয় কৰি দিয়ক, যি জাতিয়ে আপোনাৰ ৰাছুলৰ আদেশ উলংঘা কৰে।
التفاسير:
26
:
5
قَالَ فَاِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ اَرْبَعِیْنَ سَنَةً ۚ— یَتِیْهُوْنَ فِی الْاَرْضِ ؕ— فَلَا تَاْسَ عَلَی الْقَوْمِ الْفٰسِقِیْنَ ۟۠
আল্লাহে নবী মুছা আলাইহিছ ছালামক কলে যে, আল্লাহে বনী ইছৰাঈলৰ বাবে চল্লিশ বছৰলৈকে সেই পৱিত্ৰ ভূমিত প্ৰৱেশ নিষিদ্ধ কৰিছে। এই সময়ছোৱাত সিহঁতে মৰুভূমিৰ মাজতে ঘূৰি ফুৰিব লাগিব। এতেকে হে মুছা! আল্লাহৰ আনুগত্যৰ পৰা ওলাই যোৱা লোকসকলৰ বাবে আপুনি অনুতপ্ত নহ'ব। কিয়নো সিহঁতে যি শাস্তি পাইছে সেয়া সিহঁতৰ কৰ্মৰ বাবেহে পাইছে।
التفاسير:
27
:
5
وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَاَ ابْنَیْ اٰدَمَ بِالْحَقِّ ۘ— اِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِمَا وَلَمْ یُتَقَبَّلْ مِنَ الْاٰخَرِ ؕ— قَالَ لَاَقْتُلَنَّكَ ؕ— قَالَ اِنَّمَا یَتَقَبَّلُ اللّٰهُ مِنَ الْمُتَّقِیْنَ ۟
হে ৰাছুল! এই যালিম তথা ঈৰ্ষা পোষণকাৰী ইয়াহুদীসকলক আদমৰ দুয়ো সন্তান হাবীল আৰু কাবীলৰ সংবাদ সঠিক ভাৱে শুনাওক। যেতিয়া উভয়ে আল্লাহৰ নৈকট্য অৰ্জন কৰিবলৈ আল্লাহৰ দৰবাৰত কুৰবানী পেচ কৰিছিল, তেতিয়া আল্লাহে হাবীলৰ কুৰবানী কবূল কৰিছিল। কিয়নো তেওঁ আছিল তাক্বৱাৰ অধিকাৰী। আনহাতে কাবীলৰ কুৰবানী কবূল নকৰিলে, কাৰণ সি তাক্বৱাৰ অধিকাৰী নাছিল। সেয়ে কাবীলৰ মনত ঈৰ্ষা উপজিল আৰু ক'লেঃ হে হাবীল! মই তোমাক হত্যা কৰিম। তেতিয়া হাবীলে কলেঃ আল্লাহে কেৱল তাক্বৱাৰ অধিকাৰীসকলৰ কুৰবানীহে কবূল কৰে, যিসকলে তেওঁৰ আদেশ পালন কৰে তথা তেওঁৰ নিষেধকৃত বস্তুৰ পৰা বিৰত থাকে।
التفاسير:
28
:
5
لَىِٕنْۢ بَسَطْتَّ اِلَیَّ یَدَكَ لِتَقْتُلَنِیْ مَاۤ اَنَا بِبَاسِطٍ یَّدِیَ اِلَیْكَ لِاَقْتُلَكَ ۚ— اِنِّیْۤ اَخَافُ اللّٰهَ رَبَّ الْعٰلَمِیْنَ ۟
তুমি যদি হত্যা কৰাৰ উদ্দেশ্যে মোৰ পিনে হাত প্ৰসাৰিত কৰা, তেন্তে মই ইয়াৰ পৰিবৰ্তে তোমাৰ দৰে কাৰ্য নকৰো। আৰু এইটো মোৰ দুৰ্বলতা নহয়, বৰং মই আল্লাহক ভয় কৰো, যিজন গোটেই সৃষ্টিজগতৰ প্ৰতিপালক।
التفاسير:
29
:
5
اِنِّیْۤ اُرِیْدُ اَنْ تَبُوَْاَ بِاِثْمِیْ وَاِثْمِكَ فَتَكُوْنَ مِنْ اَصْحٰبِ النَّارِ ۚ— وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُا الظّٰلِمِیْنَ ۟ۚ
হাবীলে কাবিলক ভয় দেখুৱাই কলেঃ মই বিচাৰো তুমি তোমাৰ পূৰ্বৱৰ্তী পাপসমূহৰ লগতে মোক অন্যায়ভাৱে কৰা হত্যাৰ গুনাহো লগত লৈ প্ৰত্যাৱৰ্তন কৰাগৈ। আৰু সেই সকল জাহান্নামীৰ অন্তৰ্ভুক্ত হোৱা যিসকলে ক্বিয়ামতৰ দিনা প্ৰৱেশ কৰিব। অন্যায়কাৰী সকলৰ এইটোৱেই প্ৰতিদান, আৰু মই তোমাক হত্যা কৰি সেই সকলৰ অন্তৰ্ভুক্ত হ'ব নিবিচাৰো।
التفاسير:
30
:
5
فَطَوَّعَتْ لَهٗ نَفْسُهٗ قَتْلَ اَخِیْهِ فَقَتَلَهٗ فَاَصْبَحَ مِنَ الْخٰسِرِیْنَ ۟
কাবিলৰ বেয়া আদেশ প্ৰদানকাৰী আত্মাই তাক নিজৰ ভাতৃক হত্যা কৰিবলৈ উদ্বুদ্ধ কৰিলে, ফলত সি তেওঁক হত্যা কৰিলে। ইয়াৰ ফলত সি এনেকুৱা লোকৰ অন্তৰ্ভুক্ত হৈ গ'ল, যিসকলৰ পৃথিৱী আৰু আখিৰাতত নিজৰ প্ৰাপ্য তেনেই নগন্য।
التفاسير:
31
:
5
فَبَعَثَ اللّٰهُ غُرَابًا یَّبْحَثُ فِی الْاَرْضِ لِیُرِیَهٗ كَیْفَ یُوَارِیْ سَوْءَةَ اَخِیْهِ ؕ— قَالَ یٰوَیْلَتٰۤی اَعَجَزْتُ اَنْ اَكُوْنَ مِثْلَ هٰذَا الْغُرَابِ فَاُوَارِیَ سَوْءَةَ اَخِیْ ۚ— فَاَصْبَحَ مِنَ النّٰدِمِیْنَ ۟
তাৰ পিছত আল্লাহে এটা কাউৰী প্ৰেৰণ কৰিলে, যিয়ে তাৰ সন্মুখত মাটি খান্দিবলৈ ধৰিলে, যাতে তাত মৃত আন এটা কাউৰীক দাফন কৰিব পাৰে। লগতে যাতে ইয়াৰ দ্বাৰা তাক বুজাই দিব পাৰে যে, সি কেনেকৈ নিজৰ ভাতৃৰ মৃতদেহ দাফন কৰিব। এই দেখি হত্যাকাৰী ভাতৃয়ে অনুতপ্ত হৈ ক'লেঃ হায় আফচোচ! মই এই কাউৰীটোৰ দৰেও হ'ব নোৱাৰিলোঁনে যে, মোৰ ভাতৃৰ মৃতদেহটো ঢাকিব পাৰোঁ, যিদৰে এই কাউৰীটোৱে এটা মৰা কাউৰীক দাফন কৰিলে। ফলত এই দেখি সি অনুতপ্ত হ'ল।
التفاسير:
ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:
• مخالفة الرسل توجب العقاب، كما وقع لبني إسرائيل؛ إذ عاقبهم الله تعالى بالتِّيه.
ৰাছুলৰ বিৰুদ্ধাচাৰণৰ ফলত আল্লাহৰ শাস্তি অৱধাৰিত হয়। যিদৰে বনী ইছৰাঈলৰ লগত হৈছিল, যেতিয়া আল্লাহে সিহঁতক তীহ ময়দামত বিচৰণৰ শাস্তি দিছিল।
• قصة ابني آدم ظاهرها أن أول ذنب وقع في الأرض - في ظاهر القرآن - هو الحسد والبغي، والذي أدى به للظلم وسفك الدم الحرام الموجب للخسران.
আদম আলাইহিছ ছালামৰ দুয়ো পুত্ৰৰ ঘটনাৰ দ্বাৰা এইটো বুজা গল যে, পৃথিৱীৰ বুকুত সৰ্বপ্ৰথম যিটো পাপ হৈছিল সেয়া হৈছে বিদ্বেষ তথা অন্যায়। এতেকে যিয়ে অন্যায় কৰিব আৰু অন্যায়ভাৱে ৰক্তপাত কৰিব, সি নিশ্চিতভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত।
• الندامة عاقبة مرتكبي المعاصي.
পাপীৰ শাস্তি হৈছে অনুতাপ।
• أن من سَنَّ سُنَّة قبيحة أو أشاع قبيحًا وشجَّع عليه، فإن له مثل سيئات من اتبعه على ذلك.
যিয়ে কোনো পাপ কৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তন ঘটাব অথবা তাৰ প্ৰেৰণা দিব, সিও সিমানেই অংশীদাৰ হ'ব যিসকলে ইয়াৰ ওপৰত আমল কৰিব।
