[1] გადმოცემების თანახმად, ერთ დღეს ალლაჰის შუამავალი ﷺ მექქელ მოწინავეებს, ‘უთბა ბინ რაბი’ას, აბუ ჯაჰლ ბინ ჰიშამს, ‘აბბას ბინ ‘აბდულმუტტალიბს, უბეი ბინ ჰალეფს და მის ძმას უმეიას ელაპარაკებოდა. მათ ალლაჰის მორჩილებისკენ ეპატიჟებოდა და მათი მხრიდან ისლამის მიღების დიდი იმედი ქონდა. ამ დროს მასთან ‘აბდულლაჰ ბინ უმმი მაქთუმი მივიდა და უთხრა: ო. ალლაჰის შუამავალო! მასწავლე ის, რაც ალლაჰმა გასწავლა. სიბრმავის გამო მან არ იცოდა რომ ალლაჰის შუამავალი ﷺ სხვებს ელაპარაკებოდა, ამიტომ შუამავლისგან დაჟინებით ითხოვდა ყურადღება მაშინვე მისკენ მიეპყრო. ალლაჰის შუამავალს ﷺ სახეზე შეწუხება შეეტყო, რადგანაც საუბარი რამდენჯერმე შეაწყვეტინა. ბოლოს ისევ იმ ხალხს მიუბრუნდა, ვისაც ესაუბრებოდა და მათი ისლამზე მოპატიჟება გააგრძელა. ამის გამო უზენაესმა ალლაჰმა ეს აიათები ჩამოავლინა. ალლაჰის შუამავალი ﷺ მას შემდეგ ‘აბდულლაჰ ბინ უმმი მექთუმს დიდ პატივს სცემდა; როდესაც დაინახავდა ასე ეტყოდა ხოლმე: „სალამი მას, ვისი გულისთვისაც ღმერთმა გაფრთხილება მომცა.“ იხ. თაფსირუ ტაბერი და ბაღავი.