पवित्र कुरअानको अर्थको अनुवाद - पश्तो भाषामा अनुवाद : सरफराज ।
رقم الصفحة:
60
:
4
اَلَمْ تَرَ اِلَی الَّذِیْنَ یَزْعُمُوْنَ اَنَّهُمْ اٰمَنُوْا بِمَاۤ اُنْزِلَ اِلَیْكَ وَمَاۤ اُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ یُرِیْدُوْنَ اَنْ یَّتَحَاكَمُوْۤا اِلَی الطَّاغُوْتِ وَقَدْ اُمِرُوْۤا اَنْ یَّكْفُرُوْا بِهٖ ؕ— وَیُرِیْدُ الشَّیْطٰنُ اَنْ یُّضِلَّهُمْ ضَلٰلًا بَعِیْدًا ۟
ایا تا هغو کسانو ته نه دي کتلي چې ګمان کوي چې په هغه څه یې ایمان راوړی دی چې تا ته نازل شوي او پر هغو هم چې له تا څخه وړاندې نازل شوي دي، هغو غواړي چې د پریکړې لپاره طاغوت څخه منکر شي او شیطان غواړي چې خورا ډیر زیات لار ورکي یې کړي.
التفاسير:
61
:
4
وَاِذَا قِیْلَ لَهُمْ تَعَالَوْا اِلٰی مَاۤ اَنْزَلَ اللّٰهُ وَاِلَی الرَّسُوْلِ رَاَیْتَ الْمُنٰفِقِیْنَ یَصُدُّوْنَ عَنْكَ صُدُوْدًا ۟ۚ
او کله چې هغوی ته وویل شو چې د الله نازل کړې کلام او رسول ته راشئ نو تا ولیدل چې منافقان له تا څخه ( په انو بهانو) مخونه اړوي.
التفاسير:
62
:
4
فَكَیْفَ اِذَاۤ اَصَابَتْهُمْ مُّصِیْبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ اَیْدِیْهِمْ ثُمَّ جَآءُوْكَ یَحْلِفُوْنَ ۖۗ— بِاللّٰهِ اِنْ اَرَدْنَاۤ اِلَّاۤ اِحْسَانًا وَّتَوْفِیْقًا ۟
نو څرنګه به وي کله چې هغوی ته د خپلو کړو له کبله کوم غم او درد ورسږي بیا تاته له قسمونو سره راځې چې زمونږ اراده پرته له ښیګڼې او جوړښت څخه بل څه نه وه؟
التفاسير:
63
:
4
اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ یَعْلَمُ اللّٰهُ مَا فِیْ قُلُوْبِهِمْ ۗ— فَاَعْرِضْ عَنْهُمْ وَعِظْهُمْ وَقُلْ لَّهُمْ فِیْۤ اَنْفُسِهِمْ قَوْلًا بَلِیْغًا ۟
الله پاک ته د دوی د زړونو ټول څیزونه ښه معلوم دي نو ته ترې مخ واړه وه نصیحت ورته وکړه او د هغوی د نفسونو د اصلاح لپاره ورته اغیزناکه خبرې وکړه.
التفاسير:
64
:
4
وَمَاۤ اَرْسَلْنَا مِنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا لِیُطَاعَ بِاِذْنِ اللّٰهِ ؕ— وَلَوْ اَنَّهُمْ اِذْ ظَّلَمُوْۤا اَنْفُسَهُمْ جَآءُوْكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللّٰهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُوْلُ لَوَجَدُوا اللّٰهَ تَوَّابًا رَّحِیْمًا ۟
مونږ هیڅ رسول نه دی استولې مګر ددې لپاره چې د الله په حکم یې مننه وشي او که هغوی هغه وخت چې پر ځانو يې ظلم او تیری کړی و تا ته راغلي وای له الله نه یې بښنه غوښتې او رسول هم ورته بښنه غوښتې وای نو خامخا به یې الله پاک ښه توبه منونکی او مهربان میندلای وای.
التفاسير:
65
:
4
فَلَا وَرَبِّكَ لَا یُؤْمِنُوْنَ حَتّٰی یُحَكِّمُوْكَ فِیْمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لَا یَجِدُوْا فِیْۤ اَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُوْا تَسْلِیْمًا ۟
نو نه: قسم ستا په رب چې دوی به مؤمنان نه شي تر هغو چې د خپلو داخلي شخړو د پریکړو لپاره تا حکم نه کړي او بیا ستا د پریکړو په وړاندې په خپلو زړونو کې هیڅ ډول تنګوالی او خفګان پیدا نه کړي، او په بشپړ ډول ځانونه وسپاري.
التفاسير:
