ការបកប្រែអត្ថន័យគួរអាន - ការបកប្រែជាភាសាហ្សកហ្ស៊ី - កំពុងដំណើរការលើវា
وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوۡمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخۡرِجُوهُم مِّن قَرۡيَتِكُمۡۖ إِنَّهُمۡ أُنَاسٞ يَتَطَهَّرُونَ
فَأَنجَيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ إِلَّا ٱمۡرَأَتَهُۥ كَانَتۡ مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ
وَأَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗاۖ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ
[1] ალლაჰის შუამავალი ﷺ სხვადასხვა ჰადისებში ამბობს: „წყეულია ის, ვინც ლუტის ხალხის საქმეს აკეთებს.“ (აჰმედ, ალ-მუსნედ, ჰ.ნ. 1875.) „ვისაც ნახავთ, რომ იგივე საქმით არის დაკავებული, რასაც აკეთებდა ლუტის ხალხი, მოკალით - აქტიურიც და პასიურიც.“ (იბნი მაჯე, ჰუდუდ 12/2561.) „ყველა ერთად ჩაქოლეთ, ზემოთ მყოფიც და ქვემოთ მყოფიც.“ (იბნი მაჯე, ჰუდუდ 12/2562.) ფიყჰის სწავლულთა უმრავლესობის მიხედვით, სოდომური ცოდვის ჩამდენი იგივეს სასჯელს იმსახურებს, რაც მრუშობის შემთხვევაშია გათვალისწინებული, რადგანაც წმინდა ყურანში მრუშობაც და სოდომური ცოდვაც ავზნეობადაა დახასიათებული. იმამი შაფი’ისა და ჰანეფი მეზჰებიდან, იმამ მუჰამედისა და აბუ იუსუფის მიხედვით, მრუშის მსგავსად დაისჯება სოდომური ცოდვის ჩანდენი ანუ თუ დაქორწინებულია - ჩაქოლვით, ხოლო თუ დაუქორწინებელია, მაშინ 100 როზგით. შაფი’ი მეზჰების მიხედვით, აღნიშნული ცოდვის ჩამდენს, თუ დასაქორწინებელია, როზგთან ერთად გადასახლებაც მიესჯება. იმამ მალიქისა და აჰმედ ბინ ჰანბელის მიხედვით, ალლაჰის შუამავლის ﷺ ჰადისის თანახმად, სადაც სოდომური ცოდვის ჩამდენის სიკვდილით დასჯაზე ან ჩაქოლვაზეა საუბარი, – დაქორწინებულისა და დასაქორწინებლის განურჩევლად ჩაქოლვას ითვალისწინებენ. იმამი აბუ ჰანიფა ამ ცოდვას მრუშობის მსგავსად არ აფასებს და სხვადასხვა კატეგორიებად ყოფს. მისი შეფასებით, ეს განსხვავებული დანაშაულია და შესაბამისად, სასჯელიც იგივე არ უნდა იყოს. იმამ აბუ ჰანიფას მიხედვით, სოდომური ცოდვის ჩამდენის სასჯელი სახელმწიფოს კომპეტენტურმა პირებმა უნდა განსაზღვრონ. რაც შეეხება აღნიშნული ცოდვის დამტკიცებას, სწავლულთა უმრავლესობის მიხედვით, როგორც მრუშობის შემთხვევაში, აქაც ან პირადი აღიარებით, ან 4 სანდო მოწმის დამოწმებით ხდება. იხ. დიანეთის ისლამის ენციკლოპედია, ტ. 27, გვ. 199.
وَإِلَىٰ مَدۡيَنَ أَخَاهُمۡ شُعَيۡبٗاۚ قَالَ يَٰقَوۡمِ ٱعۡبُدُواْ ٱللَّهَ مَا لَكُم مِّنۡ إِلَٰهٍ غَيۡرُهُۥۖ قَدۡ جَآءَتۡكُم بَيِّنَةٞ مِّن رَّبِّكُمۡۖ فَأَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَٱلۡمِيزَانَ وَلَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَلَا تُفۡسِدُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بَعۡدَ إِصۡلَٰحِهَاۚ ذَٰلِكُمۡ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
[1] იბნ აბბაასმა მზომავებს და მწონავებს (ვაჭრებს) უთხრა: „უეჭველად, თქვენ ადგახართ (ორ) საქმეს, რომელმაც თქვენზე წინ მყოფი ხალხები დაღუპა.“ (თირმიზი, ბუიუ’, 9/1217.)
[2] ნუ შეეცდებით ქვეყნად ურწმუნოებითა და ურჩობით უკეთურების თესვას და წესრიგის მოშლას, რომელიც უკვე განვლილმა შუამავლებმა და მაცნეებმა გამოასწორეს.
وَلَا تَقۡعُدُواْ بِكُلِّ صِرَٰطٖ تُوعِدُونَ وَتَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ مَنۡ ءَامَنَ بِهِۦ وَتَبۡغُونَهَا عِوَجٗاۚ وَٱذۡكُرُوٓاْ إِذۡ كُنتُمۡ قَلِيلٗا فَكَثَّرَكُمۡۖ وَٱنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
[1] ურწმუნოები ადამიანებს გზაზე ეღობებოდნენ და ეუბნებოდნენ, რომ შუ’აიბი მატყუარაა და არ შეგაცდინოთო. იხ. თაფსირუ ბაღავი.
وَإِن كَانَ طَآئِفَةٞ مِّنكُمۡ ءَامَنُواْ بِٱلَّذِيٓ أُرۡسِلۡتُ بِهِۦ وَطَآئِفَةٞ لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ فَٱصۡبِرُواْ حَتَّىٰ يَحۡكُمَ ٱللَّهُ بَيۡنَنَاۚ وَهُوَ خَيۡرُ ٱلۡحَٰكِمِينَ
