[143]Ва он хунест, ки аз раҳми занон табиатан дар вақтҳои махсус равон мешавад.
[144]Яъне аз пеш на аз пушт.
[145]Аз ҷумлаи ин корҳо ин аст, ки мард бо занаш барои наздикӣ ба Аллоҳ ва бисёр кардани насл ва ба вуҷуд омадани фарзандони солеҳ, ки мояи хайр ва баракати ҷомеъа аст, алоқа кунад. Тафсири Саъдӣ 1\100
[146] Тафсири Саъдӣ 1\100