Fassarar Ma'anonin Alqura'ni - Fassarar Farisanci - Cibiyar fassara ta Ruwwad
مدثر
1
:
74
یٰۤاَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ۟ۙ
ای جامهبرسرکشیده،
التفاسير:
2
:
74
قُمْ فَاَنْذِرْ ۟ۙ
برخیز و بیم ده،
التفاسير:
3
:
74
وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ۟ۙ
و پروردگارت را بزرگ شمار،
التفاسير:
4
:
74
وَثِیَابَكَ فَطَهِّرْ ۟ۙ
و جامهات را پاکیزه بدار،
التفاسير:
5
:
74
وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ۟ۙ
و از پلیدی [عبادت معبودان باطل] دوری کن.
التفاسير:
6
:
74
وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ۟ۙ
به این هدف بذل و بخشش مکن که افزونطلبی کنی؛
التفاسير:
7
:
74
وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ۟ؕ
و برای [رضایت] پروردگارت شکیبا باش.
التفاسير:
8
:
74
فَاِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُوْرِ ۟ۙ
هنگامی که در «صور» دمیده شود.
التفاسير:
9
:
74
فَذٰلِكَ یَوْمَىِٕذٍ یَّوْمٌ عَسِیْرٌ ۟ۙ
آن روز، روزِ سخت [و دشواری] است.
التفاسير:
10
:
74
عَلَی الْكٰفِرِیْنَ غَیْرُ یَسِیْرٍ ۟
بر کافران آسان نیست.
التفاسير:
11
:
74
ذَرْنِیْ وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیْدًا ۟ۙ
[ای پیامبر،] مرا با کسی که او را تنها [و بدون اموال و اولاد] آفریدهام واگذار؛
التفاسير:
12
:
74
وَّجَعَلْتُ لَهٗ مَالًا مَّمْدُوْدًا ۟ۙ
[همان کسی که] مال فراوانی برایش قرار دادم،
التفاسير:
13
:
74
وَّبَنِیْنَ شُهُوْدًا ۟ۙ
و فرزندانی که همیشه [در خدمت او و] با او هستند.
التفاسير:
14
:
74
وَّمَهَّدْتُّ لَهٗ تَمْهِیْدًا ۟ۙ
و همۀ وسایل [و امکانات] زندگی را در اختیارش قرار دادم.
التفاسير:
15
:
74
ثُمَّ یَطْمَعُ اَنْ اَزِیْدَ ۟ۙ
باز [هم] طمع دارد که [بر آن] بیفزایم.
التفاسير:
16
:
74
كَلَّا ؕ— اِنَّهٗ كَانَ لِاٰیٰتِنَا عَنِیْدًا ۟ؕ
هرگز، [چنین نخواهد شد.] بیگمان، او نسبت به آیات ما دشمنی دارد،
التفاسير:
17
:
74
سَاُرْهِقُهٗ صَعُوْدًا ۟ؕ
و به زودی او را به مشقّت و سختی میاندازم؛
التفاسير:
18
:
74
اِنَّهٗ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ۟ۙ
زیرا او [برای مبارزه با قرآن] اندیشید و محاسبه کرد.
التفاسير:
19
:
74
فَقُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ
پس مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟
التفاسير:
20
:
74
ثُمَّ قُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ
باز [هم] مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟
التفاسير:
21
:
74
ثُمَّ نَظَرَ ۟ۙ
سپس نظر افکند؛
التفاسير:
22
:
74
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ۟ۙ
آنگاه چهره در هم کشید و روی ترش کرد،
التفاسير:
23
:
74
ثُمَّ اَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ۟ۙ
سپس [به حق] پشت نمود و تکبر ورزید؛
التفاسير:
24
:
74
فَقَالَ اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ یُّؤْثَرُ ۟ۙ
آنگاه گفت: «این [قرآن،] چیزی جز جادویی که [از جادوگران پیشین] نقل شده، نیست؛
التفاسير:
25
:
74
اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ۟ؕ
و این [چیزی] جز گفتار بشر نیست».
التفاسير:
26
:
74
سَاُصْلِیْهِ سَقَرَ ۟
به زودی او را به دوزخ درخواهم آورد.
التفاسير:
27
:
74
وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا سَقَرُ ۟ؕ
و تو چه دانی که دوزخ چگونه است؟
التفاسير:
28
:
74
لَا تُبْقِیْ وَلَا تَذَرُ ۟ۚ
[آتش سوزانی است که] نه [چیزی را] باقی میگذارد و نه [چیزی را] رها میکند.
التفاسير:
29
:
74
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ۟ۚ
پوست را [دگرگون کرده و] میسوزانَد.
التفاسير:
30
:
74
عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ۟ؕ
بر آن [آتش،] نوزده [فرشته] گمارده شده است.
التفاسير:
31
:
74
وَمَا جَعَلْنَاۤ اَصْحٰبَ النَّارِ اِلَّا مَلٰٓىِٕكَةً ۪— وَّمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ اِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا ۙ— لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَیَزْدَادَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِیْمَانًا وَّلَا یَرْتَابَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَالْمُؤْمِنُوْنَ ۙ— وَلِیَقُوْلَ الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ وَّالْكٰفِرُوْنَ مَاذَاۤ اَرَادَ اللّٰهُ بِهٰذَا مَثَلًا ؕ— كَذٰلِكَ یُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَمَا یَعْلَمُ جُنُوْدَ رَبِّكَ اِلَّا هُوَ ؕ— وَمَا هِیَ اِلَّا ذِكْرٰی لِلْبَشَرِ ۟۠
ما مأموران دوزخ را فقط از فرشتگان قرار دادیم، و شمار آنها را تنها برای آزمایش کافران معیّن کردهایم تا اهل کتاب [به علت مطابقت قرآن با کتابهایشان در این موضوع] یقین کنند و کسانی که ایمان آوردهاند بر ایمان خود بیفزایند و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند؛ و تا کسانی که در دلهایشان مرض [نفاق] است و [نیز] کافران بگویند: «هدف الله از این مَثل [و توصیف] چیست؟» اینگونه، الله هر کس را بخواهد، گمراه میسازد و هر کس را بخواهد، هدایت میکند؛ و [شمارِ] لشکریان پروردگارت را [کسی] جز [خود] او تعالی نمیداند؛ و این جز پند و اندرزی برای انسانها نیست.
التفاسير:
32
:
74
كَلَّا وَالْقَمَرِ ۟ۙ
آری؛ سوگند به ماه [که هرگز اینچنین نیست که آنان تصور میکنند].
التفاسير:
33
:
74
وَالَّیْلِ اِذْ اَدْبَرَ ۟ۙ
و [سوگند به] شب، هنگامی که پشت کند.
التفاسير:
34
:
74
وَالصُّبْحِ اِذَاۤ اَسْفَرَ ۟ۙ
و به صبح، هنگامی که روشن شود.
التفاسير:
35
:
74
اِنَّهَا لَاِحْدَی الْكُبَرِ ۟ۙ
که آن [آتش دوزخ،] یکی از [عذابهای] بزرگ [و هولناک] است.
التفاسير:
36
:
74
نَذِیْرًا لِّلْبَشَرِ ۟ۙ
برای انسان، بیمدهنده است.
التفاسير:
37
:
74
لِمَنْ شَآءَ مِنْكُمْ اَنْ یَّتَقَدَّمَ اَوْ یَتَاَخَّرَ ۟ؕ
برای کسی از شما که بخواهد [با انجام کارهای نیکو] پیش افتد، یا [با ارتکاب گناه] عقب بماند.
التفاسير:
38
:
74
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِیْنَةٌ ۟ۙ
هر کس در گروِ اعمال خویش است؛
التفاسير:
39
:
74
اِلَّاۤ اَصْحٰبَ الْیَمِیْنِ ۟ؕۛ
مگر اصحاب یمین [= مؤمنان]
التفاسير:
40
:
74
فِیْ جَنّٰتٍ ۛ۫— یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۙ
که در باغهای [بهشت] هستند و میپرسند
التفاسير:
41
:
74
عَنِ الْمُجْرِمِیْنَ ۟ۙ
از گناهکاران:
التفاسير:
42
:
74
مَا سَلَكَكُمْ فِیْ سَقَرَ ۟
چه چیز شما را به دوزخ درآورد؟
التفاسير:
43
:
74
قَالُوْا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّیْنَ ۟ۙ
[دوزخیان] میگویند: «ما از نمازگزاران نبودیم
التفاسير:
44
:
74
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِیْنَ ۟ۙ
و بینوا[یان] را اطعام نمیکردیم
التفاسير:
45
:
74
وَكُنَّا نَخُوْضُ مَعَ الْخَآىِٕضِیْنَ ۟ۙ
و پیوسته همراه یاوهگویان [و اهل باطل] همصدا میشدیم.
التفاسير:
46
:
74
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟ۙ
و همواره روزِ جزا را تکذیب میکردیم،
التفاسير:
47
:
74
حَتّٰۤی اَتٰىنَا الْیَقِیْنُ ۟ؕ
تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد».
التفاسير:
48
:
74
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشّٰفِعِیْنَ ۟ؕ
پس شفاعتِ شفاعتکنندگان سودی به آنها نمیبخشد.
التفاسير:
49
:
74
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِیْنَ ۟ۙ
آنها را چه شده است که از پند [و تذکر] روی گردانند؟
التفاسير:
50
:
74
كَاَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنْفِرَةٌ ۟ۙ
گویى كه گورخرانى رمیدهاند
التفاسير:
51
:
74
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ۟ؕ
که از [مقابل] شیر گریختهاند.
التفاسير:
52
:
74
بَلْ یُرِیْدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ اَنْ یُّؤْتٰی صُحُفًا مُّنَشَّرَةً ۟ۙ
بلکه هر کدام از آنها [توقع دارد و] میخواهد که [به او] نامههای گشاده [و جداگانه از سوی الله] داده شود.
التفاسير:
53
:
74
كَلَّا ؕ— بَلْ لَّا یَخَافُوْنَ الْاٰخِرَةَ ۟ؕ
هرگز چنین نیست [که آنان میپندارند]! بلکه آنها از [عذاب] آخرت نمیترسند.
التفاسير:
54
:
74
كَلَّاۤ اِنَّهٗ تَذْكِرَةٌ ۟ۚ
نه، چنین نیست كه آنها مىگویند؛ آن [قرآن] یک تذكر و یادآورى است.
التفاسير:
55
:
74
فَمَنْ شَآءَ ذَكَرَهٗ ۟ؕ
پس هر کس که بخواهد، [میتواند] از آن پند گیرد.
التفاسير:
56
:
74
وَمَا یَذْكُرُوْنَ اِلَّاۤ اَنْ یَّشَآءَ اللّٰهُ ؕ— هُوَ اَهْلُ التَّقْوٰی وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ۟۠
و یاد نمیکنند [و پند نمیگیرند] مگر اینکه الله بخواهد. اوست که سزاوار پروا کردن و آمرزیدن است.
التفاسير:
