Qurani Kərimin mənaca tərcüməsi - Qurani Kərimin müxtəsər tərfsiri - kitabının Fars dilinə tərcüməsi.
Səhifənin rəqəmi:
74
:
7
وَاذْكُرُوْۤا اِذْ جَعَلَكُمْ خُلَفَآءَ مِنْ بَعْدِ عَادٍ وَّبَوَّاَكُمْ فِی الْاَرْضِ تَتَّخِذُوْنَ مِنْ سُهُوْلِهَا قُصُوْرًا وَّتَنْحِتُوْنَ الْجِبَالَ بُیُوْتًا ۚ— فَاذْكُرُوْۤا اٰلَآءَ اللّٰهِ وَلَا تَعْثَوْا فِی الْاَرْضِ مُفْسِدِیْنَ ۟
و به ياد آوريد نعمت الهی را بر شما، هنگامی که شما را جانشين قوم عاد قرار داد، و شما را در سرزمینتان که از آن بهره می برید و خواسته هایتان را (از آن) به دست می آورید، سكونت داد، و این امر بعد از نابودی قوم عاد و پس از اصرارشان بر کفر و تکذیب بود. در دشت ها قصرهایی می سازید، و کوه ها را می تراشید تا خانه هایی در آن بسازید، پس نعمت های الهی را به یاد آورید تا به پاس آن، شکر الله متعال را به جا آورید، و با دوری از کفر و گناهان، از تلاش برای فساد در زمین دست بکشید.
التفاسير:
75
:
7
قَالَ الْمَلَاُ الَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا مِنْ قَوْمِهٖ لِلَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْا لِمَنْ اٰمَنَ مِنْهُمْ اَتَعْلَمُوْنَ اَنَّ صٰلِحًا مُّرْسَلٌ مِّنْ رَّبِّهٖ ؕ— قَالُوْۤا اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلَ بِهٖ مُؤْمِنُوْنَ ۟
بزرگان و سران از میان کسانی از قوم او که تکبر ورزیدند به مؤمنان قوم او که آنها را ناتوان میشمردند گفتند: - ای مؤمنان- آیا به نظر شما واقعاً صالح فرستادهای از جانب الله است؟ مؤمنان مستضعف به آنها پاسخ دادند: ما در برابر آنچه که صالح با آن فرستاده شده است تصدیقکننده و اقرارکننده و تسلیم هستیم، و به شریعت او عمل میکنیم.
التفاسير:
76
:
7
قَالَ الَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْۤا اِنَّا بِالَّذِیْۤ اٰمَنْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟
مستکبران قوم او گفتند: - ای مؤمنان- ما به آنچه که شما آن را تصدیق میکنید کافر هستیم، پس هرگز به آن ایمان نمیآوریم، و هرگز به شریعت او عمل نمیکنیم.
التفاسير:
77
:
7
فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ اَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوْا یٰصٰلِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَاۤ اِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟
پس با سرکشی از اجرای امر الله، مادهشتر را که از رساندن آزار به او نهی شده بودند پی کردند، و با تمسخر و بعید پنداشتن تحقق تهدید صالح علیه السلام گفتند: ای صالح، اگر واقعاً از رسولان الله هستی عذاب دردآوری را که به ما وعده میدهی برایمان بیاور.
التفاسير:
78
:
7
فَاَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَاَصْبَحُوْا فِیْ دَارِهِمْ جٰثِمِیْنَ ۟
آنگاه عذابی را که کافران خواستار تعجیل در آن بودند آنها را فراگرفت، بهطوریکه زلزلۀ شدیدی آنها را دربرگرفت، و درحالیکه صورتها و زانوهایشان به زمین چسبیده بود بیهوش شدند، و هیچیک از آنها از نابودی رهایی نیافت.
التفاسير:
79
:
7
فَتَوَلّٰی عَنْهُمْ وَقَالَ یٰقَوْمِ لَقَدْ اَبْلَغْتُكُمْ رِسَالَةَ رَبِّیْ وَنَصَحْتُ لَكُمْ وَلٰكِنْ لَّا تُحِبُّوْنَ النّٰصِحِیْنَ ۟
آنگاه صالح علیه السلام پس از ناامیدی از استجابت قومش از آنها روی برگرداند، و به آنها گفت: ای قوم من، بهراستی که من آنچه را که الله مرا به تبلیغ آن به شما فرمان داد به شما رساندم، و با ترغیب و ترهیب شما خیرتان را خواستم، اما شما کسانی را که خیرخواه و مشتاق بر راهنمایی شما بر خیر و دورکردن شما از شر هستند دوست ندارید.
التفاسير:
80
:
7
وَلُوْطًا اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَتَاْتُوْنَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ اَحَدٍ مِّنَ الْعٰلَمِیْنَ ۟
لوط علیه السلام را به یاد آور آنگاه که برای اعتراض بر قومش به آنها گفت: آیا کار زشت و قبیحی را که نزدیکی با مردان است انجام میدهید؟! این کاری را که شما ابداع کردید، هیچکس قبل از شما مرتکب نشده بود!
التفاسير:
81
:
7
اِنَّكُمْ لَتَاْتُوْنَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّنْ دُوْنِ النِّسَآءِ ؕ— بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُوْنَ ۟
همانا شما برای برآوردهکردن شهوت، به جای زنان که برای این کار آفریده شدهاند، با مردان نزدیکی میکنید، و در این کار هیچ دلیل عقلی و نقلی و فطری را پیروی نمیکنید، بلکه شما با خروج از حد اعتدال بشری و انحراف از اقتضای عقل سلیم و فطرت پاک، از حدود الله گذشتهاید.
التفاسير:
Bu səhifədə olan ayələrdən faydalar:
• الاستكبار يتولد غالبًا من كثرة المال والجاه، وقلة المال والجاه تحمل على الإيمان والتصديق والانقياد غالبًا.
تکبر و خودبزرگبینی، غالبا از مال زیاد و مقام به دست میآید، و مال و مقامِ اندک، غالبا به ایمان و تصدیق و گردننهادن وامیدارد.
• جواز البناء الرفيع كالقصور ونحوها؛ لأن من آثار النعمة: البناء الحسن مع شكر المنعم.
جواز ساختن کاخهای مرتفع و مانند آن؛ زیرا یکی از آثار نعمت: بنای نیک همراه با شکرگزاری از نعمتدهنده است.
• الغالب في دعوة الأنبياء أن يبادر الضعفاء والفقراء إلى الإصغاء لكلمة الحق التي جاؤوا بها، وأما السادة والزعماء فيتمردون ويستعلون عليها.
امر غالب در دعوت پیامبران علیهم السلام این است که ضعیفان و فقرا به دعوت پیامبران علیهم السلام تمایل نشان میدهند، اما سران و بزرگان در برابر آن سرکشی میکنند و تکبر میورزند.
• قد يعم عذاب الله المجتمع كله إذا كثر فيه الخَبَث، وعُدم فيه الإنكار.
گاهی الله تمام جامعه را بهسبب گناهان زیاد و عدم اعتراض بر گناهان عذاب میکند.
