Qurani Kərimin mənaca tərcüməsi - Qurani Kərimin müxtəsər tərfsiri - kitabının Fars dilinə tərcüməsi.
Səhifənin rəqəmi:
119
:
6
وَمَا لَكُمْ اَلَّا تَاْكُلُوْا مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللّٰهِ عَلَیْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَكُمْ مَّا حَرَّمَ عَلَیْكُمْ اِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ اِلَیْهِ ؕ— وَاِنَّ كَثِیْرًا لَّیُضِلُّوْنَ بِاَهْوَآىِٕهِمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِیْنَ ۟
- ای مؤمنان- چهچیز مانع شما میشود از اینکه از آنچه نام الله بر آن برده شده است بخورید، درحالیکه الله آنچه را برای شما حرام کرد برایتان روشن ساخته است، پس بر شما واجب است که از آنها دست بکشید، مگر اینکه ضرورت شما را به آن بکشاند، زیرا ضرورت ممنوع را مباح میگرداند. و همانا بسیاری از مشرکان بهسبب آرای فاسد خویش، پیروانشان را از روی نادانی، از حق دور میسازند، چون مردار و و سایر چیزهای را که الله بر آنها حرام گردانیده است حلال میکنند، و بحیره و وصیله و حامی و چیزهای دیگری را که الله برایشان حلال گردانیده است حرام میکنند، - ای رسول- همانا پروردگار تو به حال متجاوزان از حدود الله آگاهتر است، و بهزودی آنها را به خاطر تجاوز از حدودش مجازات خواهد کرد.
التفاسير:
120
:
6
وَذَرُوْا ظَاهِرَ الْاِثْمِ وَبَاطِنَهٗ ؕ— اِنَّ الَّذِیْنَ یَكْسِبُوْنَ الْاِثْمَ سَیُجْزَوْنَ بِمَا كَانُوْا یَقْتَرِفُوْنَ ۟
و –ای مردم- از ارتکاب گناهان در آشکار و نهان دست بکشید، همانا کسانیکه در نهان یا آشکارا مرتکب گناهان میشوند، به زودی الله آنها را در قبال آنچه که کسب کردهاند مجازات خواهد کرد.
التفاسير:
121
:
6
وَلَا تَاْكُلُوْا مِمَّا لَمْ یُذْكَرِ اسْمُ اللّٰهِ عَلَیْهِ وَاِنَّهٗ لَفِسْقٌ ؕ— وَاِنَّ الشَّیٰطِیْنَ لَیُوْحُوْنَ اِلٰۤی اَوْلِیٰٓـِٕهِمْ لِیُجَادِلُوْكُمْ ۚ— وَاِنْ اَطَعْتُمُوْهُمْ اِنَّكُمْ لَمُشْرِكُوْنَ ۟۠
و –ای مسلمانان- از آنچه که نام الله بر آن برده نشده است نخورید، چه اسم غیر او تعالی بر آن برده شده باشد یا نه، و بهراستی که خوردن از آن، خروج از طاعت الله بهسوی نافرمانی اوست، و همانا شیاطین با افکندن شبهات بهسوی دوستانشان وسوسه میکنند تا در خوردن مردار با شما مجادله کنند، و –ای مسلمانان- اگر در شبهاتی که – برای اباحۀ مردار- القا میکنند از آنها اطاعت کنید، با آنها در شرک یکسان خواهید بود.
التفاسير:
122
:
6
اَوَمَنْ كَانَ مَیْتًا فَاَحْیَیْنٰهُ وَجَعَلْنَا لَهٗ نُوْرًا یَّمْشِیْ بِهٖ فِی النَّاسِ كَمَنْ مَّثَلُهٗ فِی الظُّلُمٰتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا ؕ— كَذٰلِكَ زُیِّنَ لِلْكٰفِرِیْنَ مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟
آیا کسیکه قبل از اینکه الله او را هدایت کند- بهسبب کفر و نادانی و گناهانی که در آن قرار داشت- مرده بود، سپس او را با هدایت به ایمان و علم و طاعت زنده گردانیدیم- یکسان است با کسی که در تاریکیهای کفر و نادانی و گناهان قرار دارد و نمیتواند از آنها خارج شود، و راهها بر او مشتبه شده، و مسیرها بر او تاریک گشته است؟! همانگونه که شرک و خوردن مردار و جدال به باطل این مشرکان بر آنها آراسته شده است، گناهانی که کافران نیز انجام میدادند برایشان آراسته شده است تا به خاطر آن در روز قیامت با عذاب دردآوری مجازات شوند.
التفاسير:
123
:
6
وَكَذٰلِكَ جَعَلْنَا فِیْ كُلِّ قَرْیَةٍ اَكٰبِرَ مُجْرِمِیْهَا لِیَمْكُرُوْا فِیْهَا ؕ— وَمَا یَمْكُرُوْنَ اِلَّا بِاَنْفُسِهِمْ وَمَا یَشْعُرُوْنَ ۟
و همانند کار مشرکان بزرگ مکه که از راه الله بازداشتند، در هر قریهای رؤسا و بزرگانی گماشتیم که مکر و نیرنگشان را در دعوت به راه شیطان و جنگ با رسولان و پیروانشان به کار میگیرند، و در واقع مکر و نیرنگشان فقط به خودشان بازمیگردد، اما آنها بهسبب نادانی و پیروی از هوسهایشان این امر را احساس نمیکنند.
التفاسير:
124
:
6
وَاِذَا جَآءَتْهُمْ اٰیَةٌ قَالُوْا لَنْ نُّؤْمِنَ حَتّٰی نُؤْتٰی مِثْلَ مَاۤ اُوْتِیَ رُسُلُ اللّٰهِ ؔۘؕ— اَللّٰهُ اَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهٗ ؕ— سَیُصِیْبُ الَّذِیْنَ اَجْرَمُوْا صَغَارٌ عِنْدَ اللّٰهِ وَعَذَابٌ شَدِیْدٌۢ بِمَا كَانُوْا یَمْكُرُوْنَ ۟
و هرگاه یکی از آیاتی که الله بر پیامبرش صلی الله علیه وسلم نازل میکند نزد بزرگان کفار آمد، گفتند: هرگز ایمان نمیآوریم مگر زمانیکه الله مثل نبوت و رسالتی که به پیامبران داده است به ما هم بدهد.اما الله اینگونه به آنها پاسخ داد که او تعالی بهتر میداند چه کسی شایستگی رسالت و تحمّل سختیهای آن را دارد، پس نبوت و رسالت را به او اختصاص میدهد. بهزودی این سرکشان بهسبب گردنکشی بر حق، به ذلت و تحقیر، و بهسبب مکرشان به عذاب سختی گرفتار میشوند.
التفاسير:
Bu səhifədə olan ayələrdən faydalar:
• الأصل في الأشياء والأطعمة الإباحة، وأنه إذا لم يرد الشرع بتحريم شيء منها فإنه باق على الإباحة.
اصل در اشیا و خوراکیها اباحت است، و اینکه تا زمانیکه شریعت به تحریم شئ یا طعامی حکم نداده است، آن چیز بر اباحت باقی است.
• كل من تكلم في الدين بما لا يعلمه، أو دعا الناس إلى شيء لا يعلم أنه حق أو باطل، فهو معتدٍ ظالم لنفسه وللناس، وكذلك كل من أفتى وليس هو بكفء للإفتاء.
هرکس در دین سخنی بگوید که نمیداند، یا مردم را به چیزی فراخواند که نمیداند آن چیز حق است یا باطل، تجاوزگر و ستمکار بر خویشتن و مردم است، و چنین است حال کسیکه بدون داشتن صلاحیت افتاء، فتوا میدهد.
• منفعة المؤمن ليست مقتصرة على نفسه، بل مُتَعدِّية لغيره من الناس.
منفعت مؤمن، به خودش محدود نمیشود، بلکه به سایر مردم نیز سرایت میکند.
