Дўзахга кирганларидан кейин ундан чиқмоқчи бўладилар. Бу иш уларга қаёқдан ҳам насиб қилсин? Ҳеч қачон ундан чиқа олмайдилар. У ерда уларга доимий азоб бордир.
Эй ҳокимлар, ўғри эркакнинг ҳам, ўғри аёлнинг ҳам ўнг қўлларини кесинглар. Бу бировнинг молига ноҳақ тажовуз қилганлари учун жазо ва Аллоҳ тарафидан берилган азоб ҳамда уларнинг ўзларини ҳам, бошқаларни ёмон оқибатдан огоҳлантириш бўлсин. Аллоҳ Азиздирки, ҳеч ким, ҳеч нарса У Зотдан ғолиб бўла олмас ва Ҳакимдирки, ҳар бир тақдирию шариатини ҳикмат билан қилур.
Ким ўғрилик қилишдан тийилиб, Аллоҳга тавба қилса ва ўзини ўнглаб олса, Аллоҳ Ўз фазли ила унинг тавбасини қабул қилади. Зеро, Аллоҳ тавба қилувчиларнинг гуноҳларини кечирадиган, уларга меҳрибон Зотдир. Аммо иш ҳокимларгача етиб борган бўлса, тавба қилишнинг ўзи билан улардан ҳад соқит бўлмайди. Яъни, улар жазодан озод этилмайдилар.
Эй Пайғамбар алайҳиссалом, осмонлару ер Аллоҳнинг мулки эканини, уларни Ўзи истаганича тасарруф қилишини, У Зотнинг Ўзи истаган бандасини азоблаб, истаган бандасини Ўз фазли ила кечириб юборишини биласиз-ку! Аллоҳ ҳар нарсага Қодирдир. У Зотнинг Қўлидан келмайдиган иш йўқ.
Эй Пайғамбар алайҳиссалом, ичи бошқа, таши бошқа мунофиқлар бўладими ёки киборларининг ёлғонларига алданиб, ўшаларнинг чизган чизиғидан чиқмайдиган яҳудийлар бўладими, ғашингизга тегиш учун атайин куфрона амалларини кўз-кўз қилишга ошиқсалар, хафа бўлманг. Яҳудийларнинг киборлари Тавротдаги Аллоҳнинг каломини ўз ҳавойи нафсларига мослаштириш учун ўзгартириб юборганлар. Улар ўз тобеларига: "Муҳаммаднинг ҳукми ўз хоҳишларингизга мувофиқ келса, унга эргашинглар, мувофиқ келмаса, эҳтиёт бўлинглар", дейдилар. Эй Пайғамбар алайҳиссалом, Аллоҳ кимни адаштирмоқчи бўлса, сиз уни адашишдан тўхтатиб қоладиган ва тўғри йўлга соладиган бирон кимсани топа олмассиз. Юқоридаги тавсифларга тўғри келадиган яҳудий ва мунофиқлар шундай бадбахтларки, Аллоҳ уларнинг қалбларини куфрдан тозалашни истамади. Улар учун бу дунёда шармандалик, охиратда эса улуғ азоб бордир. У дўзах азобидир.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• حكمة مشروعية حد السرقة: ردع السارق عن التعدي على أموال الناس، وتخويف من عداه من الوقوع في مثل ما وقع فيه.
Шариатда ўғирлик учун ҳад, жазо тайинланиши остидаги ҳикмат ўғрини бировлар мулкига тажовуз қилишдан қайтариш ва бу ишнинг оқибати жуда аянчли бўлишидан огоҳлантиришдир.
• قَبول توبة السارق ما لم يبلغ السلطان وعليه إعادة ما سرق، فإذا بلغ السلطان وجب الحكم، ولا يسقط بالتوبة.
Ўғрининг иши султонгача етиб бормаган бўлса, тавба қилиб, ўғирланган мулкни эгасига қайтарса кифоя. Аммо иш султонгача етиб борган бўлса, ҳукм ижро этилиши шарт бўлиб қолади. Тавбанинг ўзи кифоя қилмайди.
• يحسن بالداعية إلى الله ألَّا يحمل همًّا وغمًّا بسبب ما يحصل من بعض الناس مِن كُفر ومكر وتآمر؛ لأن الله تعالى يبطل كيد هؤلاء.
Аллоҳга чақираётган даъватчи айрим одамлар тарафидан содир бўлаётган куфр, макр ва ўзига қарши тил бириктирувлардан хафа бўлиб, ғам-ташвишга ботиб юрмагани маъқулроқ. Зеро, Аллоҳ уларнинг макру найрангларини пучга чиқаради.
• حِرص المنافقين على إغاظة المؤمنين بإظهار أعمال الكفر مع ادعائهم الإسلام.