ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة الأوزبكية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
رقم الصفحة:
82
:
21
وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعۡمَلُونَ عَمَلٗا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمۡ حَٰفِظِينَ
Шайтонлардан денгизга шўнғиб, дур-гавҳарларни олиб чиқадиганларини ҳам, ундан бошқа қурилиш каби ишларни бажарадиганларини ҳам бўйсундириб бердик. Уларнинг сонини ҳам, ишларини ҳам назорат қилиб турдик. Бирон нарса эътиборимиздан четда қолмади.
التفاسير:
83
:
21
۞ وَأَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ
Эй Пайғамбар, Айюб алайҳиссаломнинг қиссасини эсланг. У балога гирифтор бўлгач, Парвардигорига дуо қилиб шундай деди: "Парвардигорим, мен бетоблик ва оиламдан жудо бўлиш мусибатига йўлиқдим. Сен барча раҳм қилгувчиларнинг раҳм қилгувчироғисан. Мендан бу мусибатни даф қил".
التفاسير:
84
:
21
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ فَكَشَفۡنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرّٖۖ وَءَاتَيۡنَٰهُ أَهۡلَهُۥ وَمِثۡلَهُم مَّعَهُمۡ رَحۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَا وَذِكۡرَىٰ لِلۡعَٰبِدِينَ
Унинг дуосини ижобат қилиб, мусибатини аритдик. Йўқотган оиласи ва болаларини қайтариб бердик. Яна ўшанча зиёдасини ҳам ато этдик. Бу ишларни Ўзимиз тарафимиздан бўлган бир раҳмат ила ҳамда Аллоҳга ибодат қиладиган, бўйсунадиган зотларга эслатма-ибрат бўлиши учун, улар ҳам Айюбдек сабр қилишлари учун шундай қилдик.
التفاسير:
85
:
21
وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِدۡرِيسَ وَذَا ٱلۡكِفۡلِۖ كُلّٞ مِّنَ ٱلصَّٰبِرِينَ
Эй Пайғамбар, Исмоил, Идрис ва Зул-кифл алайҳимуссаломларни эсланг. Уларнинг ҳар бирини синовлар чоғида ва Аллоҳ юклаган вазифаларни адо этишда сабр-бардошли бандалардан қилдик.
التفاسير:
86
:
21
وَأَدۡخَلۡنَٰهُمۡ فِي رَحۡمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ
Уларни раҳматимизга олиб, пайғамбарлар қилдик ва жаннатга киритдик. Улар Парвардигорига итоат этадиган, ичи ҳам, таши ҳам пок бўлган солиҳ бандалардир.
التفاسير:
87
:
21
وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبٗا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقۡدِرَ عَلَيۡهِ فَنَادَىٰ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبۡحَٰنَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ
Эй Пайғамбар, балиқ қорнида ўтирган Юнус алайҳиссаломнинг қиссасини эсланг. У қавмининг тинимсиз гуноҳ қилаверганидан ғазабланиб, Парвардигорининг изнисиз кетган эди. Бу ишим учун жазоланмайман, деб ўйлаганди. Натижада балиқ уни ютиб юборганидан кейин тор жойга қамалиб қийналганди. Кейин балиқ қорнидаги қоронғуликлар ичра гуноҳини тан олиб, тавба айлаб, шундай дуо қилганди: "Сендан ўзга чин маъбуд йўқдир. Сен ҳар қандай нуқсондан Пок ва Олийсан. Мен золимлардан бўлдим".
التفاسير:
88
:
21
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَنَجَّيۡنَٰهُ مِنَ ٱلۡغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُـۨجِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
Унинг дуосини ижобат айлаб, мусибатини аритиб, уни қоронғуликлардан, балиқ қорнидан чиқариб олдик. Мусибатга йўлиқиб, ортидан дуо қилган мўминларга ҳам худди Юнусга нажот бергандек нажот берурмиз.
التفاسير:
89
:
21
وَزَكَرِيَّآ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرۡنِي فَرۡدٗا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡوَٰرِثِينَ
Эй Пайғамбар, Закариё алайҳиссаломнинг қиссасини эсланг. У Парвардигорига дуо қилиб шундай деди: "Парвардигорим, мени фарзандсиз ёлғиз ташлаб қўйма. Бу борада энг яхши кўмак бергувчи Ўзингсан. Менга ортимда қоладиган бир фарзанд ато эт".
التفاسير:
90
:
21
فَٱسۡتَجَبۡنَا لَهُۥ وَوَهَبۡنَا لَهُۥ يَحۡيَىٰ وَأَصۡلَحۡنَا لَهُۥ زَوۡجَهُۥٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَيَدۡعُونَنَا رَغَبٗا وَرَهَبٗاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ
Унинг дуосини ижобат айлаб, унга бир фарзандни - Яҳёни ато этдик. Туғмас аёлига шифо бердик ва у фарзанд кўрди. Закариё ҳам, унинг аёли ҳам, ўғли ҳам эзгу ишларга ошиқадиган, Бизнинг савобимизни умид қилиб, дуо қиладиган, азобимиздан қўрқадиган, доим Бизга илтижо этадиган солиҳ бандалар бўлдилар.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• الصلاح سبب للرحمة.
Солиҳлик Аллоҳнинг раҳматига элтади.
• الالتجاء إلى الله وسيلة لكشف الكروب.
Аллоҳга илтижо қилиш мусибатларнинг аришига олиб боради.
• فضل طلب الولد الصالح ليبقى بعد الإنسان إذا مات.
Инсоннинг ўзидан кейин қоладиган солиҳ фарзанд сўраши, фазилатдир.
• الإقرار بالذنب، والشعور بالاضطرار لله وشكوى الحال له، وطاعة الله في الرخاء من أسباب إجابة الدعاء وكشف الضر.
Гуноҳга иқрор бўлиш, Аллоҳга юкуниш лозимлигини ҳис этиш, арзи ҳол айлаш, фаронвонликда ҳам У Зотга итоатда бўлиш дуонинг ижобат бўлишига ва мусибатнинг аришига олиб боради.
