Уларга оталари деди: "Уни сизларга илгари Юсуфни ишониб топширганим каби ишониб топширайми? Уни сизларга ишониб топширгандим. Ўзимиз асраб-авайлаймиз, деб ваъда бергандингиз. Ваъдангизга вафо қилмадингиз. Сизларга ишонч қолмади. Энди фақат Аллоҳга ишонаман. Сақлагувчилик борасида У энг яхши Зотдир ва меҳрибонларнинг меҳрибонроғидир".
Юкларини очишгач, озиқ-овқатга айирбошлаш учун олиб борган нарсалари ўзларига қайтарилганини кўрдилар. Оталарига дедилар: "Азиздан бундан ортиқ яна нимани истаймиз? Мана, у фазлу марҳамат кўрсатиб, озиқ-овқатга алмаштириш учун олиб борган нарсаларимизни ҳам ўзимизга қайтариб юборибди-ку. Яна оиламизга озиқ-овқат олиб келамиз. Укамизни хавфу хатардан ҳимоя қиламиз. У ҳам боргани учун яна бир туя юкни қўшиб оламиз. Азиз учун бир туя юк арзимас нарса.
Уларга оталари йўл кўрсатиб, шундай деди: "Мисрга ҳаммангиз бир бўлиб битта эшикдан кирманглар. Ҳар хил эшиклардан киринглар. Мабодо уларнинг сизларга бирон ёмонлик қилиш нияти бўлса, шунда сизларга зарар камроқ бўлади. Бу билан сизлардан Аллоҳ ирода қилган бир зарарни даф қиламан ёки сизларга Аллоҳ ирода қилмаган бир фойдани келтираман, демоқчи эмасман. Ҳукм қилиш ёлғиз Аллоҳнинг Қўлида. Фармон фақат Уники. Мен ҳам ёлғиз Унга таяндим. Ҳамма таянадиганлар ҳамма ишларида ёлғиз Унгагина таянсинлар".
Улар укаларини ҳам олиб, йўлга чиқдилар. Оталари буюрганидек ҳар хил эшиклардан киришлари улардан Аллоҳнинг бирон қадарини даф қила олмас эди. Бу шунчаки Яъқубнинг болаларига нисбатан меҳр-шафқати бўлиб, ўшани тавсия қилганди, холос. У Аллоҳнинг қазойи қадарини ҳеч нарса қайтара олмаслигини жуда яхши биларди. Унга қадарга иймон келтиришни ҳам, сабабини қилиб қўйишни ҳам Биз ўргатганмиз ва шу билан у олимга, билимдонга айланган. Лекин кўп одамлар буни билмайдилар.
• الأمر بالاحتياط والحذر ممن أُثِرَ عنه غدرٌ، وقد ورد في الحديث الصحيح: ((لَا يُلْدَغُ المُؤْمِنٌ مِنْ جُحْرٍ وَاحِدٍ مَرَّتَيْنِ))، [أخرجه البخاري ومسلم].
Хиёнаткорлиги билинган одамдан эҳтиёт бўлишга буюриляпти. Ҳадисда келади: "Мўмин бир индан икки марта чақтирмайди". Бухорий ва Муслим ривояти.
• من وجوه الاحتياط التأكد بأخذ المواثيق المؤكدة باليمين، وجواز استحلاف المخوف منه على حفظ الودائع والأمانات.