قَالُوْا یٰصٰلِحُ قَدْ كُنْتَ فِیْنَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هٰذَاۤ اَتَنْهٰىنَاۤ اَنْ نَّعْبُدَ مَا یَعْبُدُ اٰبَآؤُنَا وَاِنَّنَا لَفِیْ شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُوْنَاۤ اِلَیْهِ مُرِیْبٍ ۟
هغه ته يې قوم وويل: ای صالحه! له دغې بلنې مخکې ته زموږ تر منځ د لوړې مرتبې څښتن وې، بېشکه موږ هيله لرله چې ته به هوښيار، د پند او مشورې څښتن وې، آيا ته مو راګرځوې ای صالحه! د هغه څه له عبادته چې زموږ پلرونو يې عبادت کولو؟ بېشکه موږ د هغه څه په اړه په شک کې يو چې وربولې مو، يوازې د الله عبادت ته، هغه څه موږ اړ باسي چې پر تا د الله په اړه د درواغو تور ولګوو.
التفاسير: