ترجمة معاني سورة البلد - الترجمة الجورجية - جارٍ العمل عليها - رقم الصفحة 594 - موسوعة القرآن الكريم

البلد

1 : 90

لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

არა! ვფიცავ ამ ქალაქს

2 : 90

وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

რომ, შენ ხარ სრულიად თავისუფალი ამ ქალაქში,^[1]

[1] ეს ქალაქი ყოველთვის იყო ხელშეუხებელი, ნაკრძალი ზონა, სადაც ომი, სისხლის ღვრა, ნადირობა და ბალახის მოგლეჯაც კი აკრძალული იყო. ამის მიუხედავად წარმართებმა მუსლიმების მიმართ ენით აღუწერელი სისასტიკე გამოიჩინეს, მუსლიმები აიძულეს ქალაქიდან გაქცეულიყვნენ და ბოლოს შუამავლის სიცოცხლის ხელყოფაც კი დაგეგმეს. ამიტომ ამ ალლაჰმა ამ აიათით მუჰამმედ შუამავალს ﷺ მექქას აღების დღეს სრული თავისუფლება მიანიჭა, რასაც მოყვა მექქაში ჯართან ერთად შესვლა და ქალაქის აღება. აღნიშნული ნებართვის შესახებ ალლაჰის შუამავალმა ﷺ მექქას აღების დღეს განაცხადა: „უეჭველად, ეს ქალაქი ალლაჰმა იმ დღეს გამოაცხადა ნაკრძალად, როდესაც შექმნა ზეცა და დედამიწა. ამიტომ ის ქვეყნიერების დაქცევის დღემდე ალლაჰის მიერ გამოცხადებულ ნაკრძალად დარჩება. ჭეშმარიტად, მასში ომი არავისთვისაა ნებადართული, არც ჩემთვისაა ნებადართული, გარდა დღის გარკვეული მონაკვეთისა – მსგავსი საქციელი ქვეყნიერების დაქცევის დღემდე აკრძალულია ალლაჰის აკრძალვით. არ შეიძლება მასში ეკლის მოწყვეტა, ნადირის დაფრთხობა და არ შეიძლება დაკარგული ქონების აღება, გარდა იმ შემთხვევისა თუ ვინმე გასაცხადებლად აიღებს.“ მუსლიმ, ჰაჯჯ 22/1353.

3 : 90

وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ

ასევე (ვფიცავ) მამასა და შვილსა.^[1]

[1] კაცობრიობის მამას, ადამს და მის შვილებს, კაცობრიობას.

4 : 90

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

ჩვენ ადამიანი მართლაც განსაცდელისა და სირთულის გარემოცვაში გავაჩინეთ.

5 : 90

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

ნუთუ ფიქრობს, რომ არავის ძალუძს მისი ძლევა?

6 : 90

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

(მკვეხარად) ამბობს: აღურაცხელი ქონება გავიღე.^[1]

[1] თავს იქებს იმით, რომ მუჰამმედ შუამავლის ﷺ წინააღმდეგ საბრძლოველად დიდძალი ქონება გაიღო.

7 : 90

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

განა ფიქრობს რომ მას ვერავინ ხედავს?

8 : 90

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

განა არ მივეცით მას ორი თვალი,

9 : 90

وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ

ენა და ორი ბაგე?

10 : 90

وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

და არ განგვიცხადებია მისთვის ორი გზა?^[1]

[1] გზა სიკეთისა და გზა ბოროტებისა.

11 : 90

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

მაგრამ მას აღმართის გადალახვა არც კი უცდია.

12 : 90

وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

და რამ გამცნოს თუ რა არის აღმართი?!

13 : 90

فَكُّ رَقَبَةٍ

(ეს არის) მონის/ტყვეს გათავისუფლება

14 : 90

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

ან დაპურება შიმშილობის დღეს,

15 : 90

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

ობოლი ნათესავისა

16 : 90

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

ან უკიდურესად ღატაკისა.

17 : 90

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

შემდეგ იმათთაგანი იქნება, რომელთაც ირწმუნეს და ერთმანეთს მოთმინებას ურჩევენ, ასევე ურჩევენ სიბრალულსაც.^[1]

[1] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „ვინც სხვას არ შეიბრალებს თვითონაც არ იქნება შებრალებული.“ საჰიიჰულ ბუხარი, ადაბ 27/6013.

18 : 90

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

სწორედ ეგენი არიან მარჯვნის ხალხი,^[1]

[1] მორწმუნეები, რომლთაც მარჯვენა ხელში გადაეცემათ თავიანთი ნამოქმედარის დავთარი და მარჯვნივ წაიყვანენ სამოთხისაკენ.