የቅዱስ ቁርዓን ይዘት ትርጉም - የቁርኣን አጭር ማብራርያ ትርጉም በፓሽቶኛ ቋንቋ
የገፅ ቁጥር:
73
:
21
وَجَعَلْنٰهُمْ اَىِٕمَّةً یَّهْدُوْنَ بِاَمْرِنَا وَاَوْحَیْنَاۤ اِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرٰتِ وَاِقَامَ الصَّلٰوةِ وَاِیْتَآءَ الزَّكٰوةِ ۚ— وَكَانُوْا لَنَا عٰبِدِیْنَ ۟ۙ
او کرځولي وو مونږ دوی داسې امامان چې خلک ورپسې د خیر په کار کې پېروي کوي، خلک رابلي یواځې د الله تعالی بندګۍ طرف ته د هغه په حکم، او مونږ هغوی ته وحې کړی وه چې تاسې د خیر کارونه کوئ، او لمونځ په پوره طرېقې سره ادا کوئ، او زکات ورکوئ، او وو دوی مونږ ته غاړه ايښودونکي.
التفاسير:
74
:
21
وَلُوْطًا اٰتَیْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًا وَّنَجَّیْنٰهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِیْ كَانَتْ تَّعْمَلُ الْخَبٰٓىِٕثَ ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فٰسِقِیْنَ ۟ۙ
او لوط ته مو ورکړی وو علم د پریکړې کولو په منځ د جګړه مارو کې، او د هغه د دین په کار مو ورته پوهه ورکړی وه، او بچ کړی مو وو د هغه عذاب نه چې کوم مو د هغه په کلي (سدوم) باندې نازل کړی و، هغه کلی چې خلکو یې بدکارۍ ته راتلل کول، بېشکه دوی وو قوم فسادیان وتونکي د خپل رب د تابعدارۍنه.
التفاسير:
75
:
21
وَاَدْخَلْنٰهُ فِیْ رَحْمَتِنَا ؕ— اِنَّهٗ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟۠
او مونږ داخل کړی و ده لره په خپل رحمت کې کله چې مونږ بچ کړ ده لره له هغه عذاب نه چې د دې قوم ته رسېدلی و، بېشکه دی د هغو نېکانو څخه و چې زمونږ په حکم به یې عمل کاوه، او چې مونږ به د څه شي نه منع کاوه د هغه څخه به منعه کېده.
التفاسير:
76
:
21
وَنُوْحًا اِذْ نَادٰی مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهٗ فَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ
او یاده کړه -ای پېغمبره- قصه د نوح؛ کله چې یې الله تعالی اواز وکړ مخکې د ابراهیم او لوط نه، نو مونږ د هغه بلنه قبوله کړه په غوښتلو د هغه څه چې غوښتلی یې و، نو مونږ نجات ورکړ ده لره او د ده کورنۍ لره هغوی چې مومنان وو د لوی مصېبت نه.
التفاسير:
77
:
21
وَنَصَرْنٰهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِیْنَ كَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا ؕ— اِنَّهُمْ كَانُوْا قَوْمَ سَوْءٍ فَاَغْرَقْنٰهُمْ اَجْمَعِیْنَ ۟
او بچ مو کړ د چل د هغه قوم نه چې نسبت د دروغو یې کړی و په هغو آیتونو چې مونږ پرې دې مضبوط کړی و، کوم چې د دې په ريښتنولۍ دلالت کوونکي وو، بېشکه دوی وو قوم د فساد او شر، نو دوی ټول مو په اوبو کې غرق کړل.
التفاسير:
78
:
21
وَدَاوٗدَ وَسُلَیْمٰنَ اِذْ یَحْكُمٰنِ فِی الْحَرْثِ اِذْ نَفَشَتْ فِیْهِ غَنَمُ الْقَوْمِ ۚ— وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شٰهِدِیْنَ ۟ۙ
او یاده کړه -ای پېغمبره- قصه د داود او د هغه د زوی سلېمان -علیهما السلام- کله چې دواړو فېصله کوله په یوه قضیه کې چې دوی ته مخې ته راغلې وه د دوو جګړه کوونکو په باره کې؛ چې یو د دې دواړو څخه ګډې درلودې او د شپې لخوا د دې بل په فصل (کښت) کې ورګډې شوې وې نو هغه یې ورله خراب کړی و، او مونږ د داود او سلیمان فیصلې کولو ته حاضر وو، د دوی د فېصلې څخه هیڅ شی پر مونږ پټ نه و.
التفاسير:
79
:
21
فَفَهَّمْنٰهَا سُلَیْمٰنَ ۚ— وَكُلًّا اٰتَیْنَا حُكْمًا وَّعِلْمًا ؗ— وَّسَخَّرْنَا مَعَ دَاوٗدَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ ؕ— وَكُنَّا فٰعِلِیْنَ ۟
نو ومو ښودله هغه فېصله سلېمان ته پرته د هغه له پلاره، او هر یو ته د دې دواړو څخه مونږ ورکړې وه پېغمبري او پوهه د دین د احکامو، یوازې سلېمان ته مو نه وه ورکړې، او تابع کړي مو وو داود سره غرونه چې تسبېح به یې ویله د هغه د تسبېح وېلو سره، او تابع کړي مو وو ده لره مرغان، او مونږ کوونکي وو دې ښودنې، فېصلې کولو، پوهې لرلو او تابع کولو لره.
التفاسير:
80
:
21
وَعَلَّمْنٰهُ صَنْعَةَ لَبُوْسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِّنْ بَاْسِكُمْ ۚ— فَهَلْ اَنْتُمْ شٰكِرُوْنَ ۟
او مونږ ښودلې وه داود -علیه السلام- ته پغېر د سلېمان -علیه السلام- نه جوړول د زغرو د دې لپاره چې تاسې وساتي د رسېدلو د وسلې نه ستاسې بدنونو ته، نو آیا تاسې -ای خلکو- شکر وېستونکي یاست دې نعمتونو لره کوم چې الله تعالی په تاسې باندې کړي دي؟!
التفاسير:
81
:
21
وَلِسُلَیْمٰنَ الرِّیْحَ عَاصِفَةً تَجْرِیْ بِاَمْرِهٖۤ اِلَی الْاَرْضِ الَّتِیْ بٰرَكْنَا فِیْهَا ؕ— وَكُنَّا بِكُلِّ شَیْءٍ عٰلِمِیْنَ ۟
او تابع کړې مو وه سلیمان لره هوا د تېزو الوتلو والا چې روانېده به د هغه په امر کله چې به یې ورته امر وکړ د شام ځمکې ته هغه چې مونږ پکې برکت اچولی و د دې وجې نه چې مونږ په دې کې کوم پېغمبران لېږلي وو، او د دې وجې نه چې په دې کې څومره برکتونه خواره کړی شوي، او مونږ په هر یو شي باندې پوهه یو، هیڅ څیز په مونږ باندې د دې نه پټ نشي پاتي کېدلی.
التفاسير:
ከአንቀጾቹ የምንማራቸዉ ቁም ነገሮች:
• فعل الخير والصلاة والزكاة، مما اتفقت عليه الشرائع السماوية.
د خیر د کارونو کول او ادا کول د لمانځه او ورکول د زکات، د هغو کارونو څخه دي چې ټول اسماني دېنونه پرې متفق دي.
• ارتكاب الفواحش سبب في وقوع العذاب المُسْتَأْصِل.
د ګناهونو کول د بیخ ایستونکي عذاب د راتللو سبب دی.
• الصلاح سبب في الدخول في رحمة الله.
نېکي د الله تعالی په رحمت کې د ننوتلو سبب دی.
• الدعاء سبب في النجاة من الكروب.
دعا د تکلېفونو او مصېبتونو څخه د بچ کېدلو سبب دی.
