የቅዱስ ቁርዓን ይዘት ትርጉም - የሚልያባሪኛ ትርጉም - ዐብዱልሐሚድ ሐይደር እና ኮንሂ ሙሐመድ
അലഖ്
اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِیْ خَلَقَ ۟ۚ
1) മുഹമ്മദ് നബി(ﷺ)ക്ക് ആദ്യമായി ലഭിച്ച അല്ലാഹുവിന്റെ സന്ദേശം ഈ അധ്യായത്തിലെ ആദ്യത്തെ അഞ്ച് വചനങ്ങളാകുന്നു. മക്കയിലെ ഹിറാഗുഹയില് വെച്ചാണ് ജിബ്രീല്(عليه السلام) എന്ന മലക്ക് ഈ വചനങ്ങള് കേള്പ്പിച്ചത്.
خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ۟ۚ
اِقْرَاْ وَرَبُّكَ الْاَكْرَمُ ۟ۙ
الَّذِیْ عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ۟ۙ
عَلَّمَ الْاِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ ۟ؕ
2) ആശയാവിഷ്കരണത്തിന് തൂലിക കൊണ്ടുള്ള ആലേഖനം ഒരു ഉപാധിയായി സ്വീകരിച്ച ഏക ജന്തുവാണ് മനുഷ്യന്. അക്ഷരവിദ്യയാണ് വിജ്ഞാനക്രോഡീകരണത്തിലൂടെ മനുഷ്യതലമുറകളെ സാംസ്കാരികവും നാഗരികവുമായ ഈടുവയ്പുകളുടെ അവകാശികളാക്കിത്തീര്ത്തത്.
كَلَّاۤ اِنَّ الْاِنْسَانَ لَیَطْغٰۤی ۟ۙ
اَنْ رَّاٰهُ اسْتَغْنٰی ۟ؕ
3) തനിക്ക് ആരെയും ആശ്രയിക്കേണ്ടതും ഭയപ്പെടേണ്ടതുമില്ല എന്ന ധാരണയില് നിന്നാണ് ധിക്കാരത്തിന്റെയും ധാര്ഷ്ട്യത്തിന്റെയും ഉദ്ഭവം. താന് ചെറുതും വലുതുമായ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും അല്ലാഹുവെ ആശ്രയിച്ചു കഴിയുന്നവനും അവന്റെ സന്നിധിയിലേക്ക് തിരിച്ചുചെല്ലേണ്ടവനുമാണെന്ന ബോധം സത്യവിശ്വാസിയെ വിനീതനും ആര്ദ്രചിത്തനുമാക്കിത്തീര്ക്കുന്നു.
اِنَّ اِلٰی رَبِّكَ الرُّجْعٰی ۟ؕ
اَرَءَیْتَ الَّذِیْ یَنْهٰی ۟ۙ
عَبْدًا اِذَا صَلّٰی ۟ؕ
اَرَءَیْتَ اِنْ كَانَ عَلَی الْهُدٰۤی ۟ۙ
اَوْ اَمَرَ بِالتَّقْوٰی ۟ؕ
4) നബി(ﷺ) നമസ്കരിക്കുന്നത് വിലക്കാനും തടസ്സപ്പെടുത്താനും ശ്രമിച്ച അബൂജഹ്ലിനെ പറ്റിയാണ് ഈ വചനങ്ങളിലെ പരാമര്ശമെന്ന് മുസ്ലിം റിപ്പോര്ട്ട് ചെയ്ത ഒരു ഹദീസ് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പ്രാര്ത്ഥനയിലും സദ്കര്മങ്ങളിലും ഏര്പ്പെടുന്നവരെ തടസ്സപ്പെടുത്താന് ശ്രമിക്കുന്ന എല്ലാവര്ക്കും ഇത് ബാധകമാണ്.
അബൂജഹ്ലിന്നോ കൂട്ടുകാര്ക്കോ ദ്രോഹമുണ്ടാക്കുന്ന യാതൊരു കാര്യത്തിലും നബി(ﷺ) ഏര്പ്പെട്ടിട്ടില്ല. എന്നിട്ടും അബൂജഹ്ലും കൂട്ടരും തങ്ങളുടെ പരമ്പരാഗത മതത്തെ നബി (ﷺ) തകര്ക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണെന്ന് ആരോപിച്ചുകൊണ്ട് അവിടത്തെ എതിര്ക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. അവരുടെ വാദത്തിനും ധാരണയ്ക്കും എതിരായി മുഹമ്മദ് നബി(ﷺ) സന്മാര്ഗചാരിയും ധര്മാനുശാസകനും ആണെന്നതാണ് സത്യമെങ്കില് അവരുടെ നില എത്ര മോശമായിരിക്കുമെന്ന് അല്ലാഹു ചോദിക്കുന്നു.
