Қуръони Карим маъноларининг таржимаси - Форсча таржима - Саъдий тафсири
60
:
22
ذٰلِكَ ۚ— وَمَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوْقِبَ بِهٖ ثُمَّ بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنْصُرَنَّهُ اللّٰهُ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ لَعَفُوٌّ غَفُوْرٌ ۟
مسئله به این منوال است که هر کس مورد ستم قرار بگیرد، برای او جایز است به اندازهای که به او ستم شده است بر جنایتکار ستم نماید؛ و اگر چنین کرد، مورد ملامت قرار نمیگیرد و مقصر نیست؛ و اگر دوباره به او ستم شد، خداوند حتماً او را یاری خواهد کرد، چون او ستمدیده و مظلوم است؛ پس جایز نیست بهخاطر اینکه حق خودش را گرفته است، مورد ستم قرار بگیرد. بنابراین کسی که دیگری را -چون بر او ستم کرده است- مجازات نماید، خداوند چنین کسی را یاری میکند. پس کسی که هیچ احدی را مورد ستم و مجازات قرار نداده است، اگر مورد ستم قرار بگیرد و بر او جنایت شود، یاری خداوند به او نزدیکتر است.
﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٞ﴾ بدون شک، خداوند بخشایندۀ آمرزگار است؛ یعنی گناهکاران را میآمرزد، و فوراً آنها را عذاب نمیدهد، و گناهانشان را از بین میبرد و آثارشان را از آنها دور مینماید. آمرزش و بخشایش، صفت ذاتی خداوند است، و بندگانش را در هر زمانی میآمرزد. پس برای شما مظلومان که مورد جنایت قرار گرفتهاید، شایسته است که ببخشید و گذشت کنید تا خداوند نیز با شما چنین رفتار نماید. ﴿فَمَنۡ عَفَا وَأَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِ﴾ پس هر کس ببخشد و به اصلاح بپردازد، پاداش او بر خداوند است.
التفاسير:
