قرآن کریم کے معانی کا ترجمہ - فارسی ترجمہ - مرکز رواد الترجمہ
قلم
1
:
68
نٓ وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُوْنَ ۟ۙ
نون. سوگند به قلم و آنچه مینویسند،
التفاسير:
2
:
68
مَاۤ اَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُوْنٍ ۟ۚ
که تو [ای پیامبر،] به نعمت [و فضلِ] پروردگارت، دیوانه نیستی،
التفاسير:
3
:
68
وَاِنَّ لَكَ لَاَجْرًا غَیْرَ مَمْنُوْنٍ ۟ۚ
و پاداشی بیپایان برای تو [درپیش] است؛
التفاسير:
4
:
68
وَاِنَّكَ لَعَلٰی خُلُقٍ عَظِیْمٍ ۟
و یقیناً تو اخلاقِ بسیار نیکو و والایی داری.
التفاسير:
5
:
68
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُوْنَ ۟ۙ
به زودی خواهی دید و آنها [نیز] خواهند دید
التفاسير:
6
:
68
بِاَیِّىكُمُ الْمَفْتُوْنُ ۟
که کدام یک از شما دیوانه است.
التفاسير:
7
:
68
اِنَّ رَبَّكَ هُوَ اَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیْلِهٖ ۪— وَهُوَ اَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِیْنَ ۟
پروردگارت بهتر میداند چه کسی از راه او گمراه گشته، و او به هدایتیافتگان [نیز] داناتر است.
التفاسير:
8
:
68
فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِیْنَ ۟
پس از تکذیبکنندگان اطاعت مکن.
التفاسير:
9
:
68
وَدُّوْا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُوْنَ ۟
آنها دوست دارند [و میخواهند] که نرمی [و مدارا] کنی، تا آنان [نیز] نرمی [و مدارا] کنند.
التفاسير:
10
:
68
وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِیْنٍ ۟ۙ
و از هر فرومایهای که بسیار سوگند [دروغ] یاد میکند، اطاعت مکن.
التفاسير:
11
:
68
هَمَّازٍ مَّشَّآءٍ بِنَمِیْمٍ ۟ۙ
[همان کسی که] بسیار عیبجوست و به سخنچینی آمد و شد میکند.
التفاسير:
12
:
68
مَّنَّاعٍ لِّلْخَیْرِ مُعْتَدٍ اَثِیْمٍ ۟ۙ
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است.
التفاسير:
13
:
68
عُتُلٍّۢ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِیْمٍ ۟ۙ
به علاوه، خشن و بیتبار و بدنام است.
التفاسير:
14
:
68
اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّبَنِیْنَ ۟ؕ
به خاطر آن که صاحب مال و فرزندان بسیار است.
التفاسير:
15
:
68
اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِ اٰیٰتُنَا قَالَ اَسَاطِیْرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود، میگوید: «[اینها] افسانههای [خیالی] گذشتگان است».
التفاسير:
16
:
68
سَنَسِمُهٗ عَلَی الْخُرْطُوْمِ ۟
به زودی داغ [ننگ و رسوایی] بر بینی او مینهیم.
التفاسير:
17
:
68
اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَاۤ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ ۚ— اِذْ اَقْسَمُوْا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ
ما آنها را آزمایش کردیم، همانگونه که صاحبان باغ را آزمودیم؛ هنگامی که سوگند یاد کردند که صبحگاهان [که مستمندان نباشند،] میوههای باغ را بچینند.
التفاسير:
18
:
68
وَلَا یَسْتَثْنُوْنَ ۟
و[لی] «ان شاء الله» نگفتند.
التفاسير:
19
:
68
فَطَافَ عَلَیْهَا طَآىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَآىِٕمُوْنَ ۟
عذابی [فراگیر] از سوی پروردگارت بر [باغِ] آنها فرود آمد، در حالی که همه در خواب بودند.
التفاسير:
20
:
68
فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِیْمِ ۟ۙ
و آن باغ [سبز و خرم، پس از آتشسوزی] همچون شبِ سیاه شد.
التفاسير:
21
:
68
فَتَنَادَوْا مُصْبِحِیْنَ ۟ۙ
آنگاه صبحگاهان یکدیگر را ندا دادند
التفاسير:
22
:
68
اَنِ اغْدُوْا عَلٰی حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰرِمِیْنَ ۟
که اگر میخواهید میوه بچینید، به سوی کشتزار [و باغ] خویش بروید.
التفاسير:
23
:
68
فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ یَتَخَافَتُوْنَ ۟ۙ
آنگاه [به سوی کشتزار] حرکت کردند، در حالی که آهسته با هم میگفتند:
التفاسير:
24
:
68
اَنْ لَّا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْكُمْ مِّسْكِیْنٌ ۟ۙ
«[مراقب باشید] که امروز هیچ [نیازمند و] بینوایی در آن [باغ] وارد نشود!»
التفاسير:
25
:
68
وَّغَدَوْا عَلٰی حَرْدٍ قٰدِرِیْنَ ۟
و صبحگاهان با تصمیم جدی بر جلوگیری [از ورود مستمندان، به سمتِ باغ] بیرون شدند.
التفاسير:
26
:
68
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْۤا اِنَّا لَضَآلُّوْنَ ۟ۙ
اما هنگامی که آن [باغ] را دیدند، گفتند: «یقیناً ما [اشتباه آمدهایم و] راه را گم کردهایم؛
التفاسير:
27
:
68
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ۟
[نه؛] بلکه ما [از حاصلِ آن] بیبهره و محروم هستیم».
التفاسير:
28
:
68
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ۟
بهترین [و خردمندترین] آنان گفت: «آیا به شما نگفتم چرا [شکر و] تسبیح [الله را] نمیگویید؟».
التفاسير:
29
:
68
قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَاۤ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِیْنَ ۟
گفتند: «پروردگار ما پاک و منزّه است؛ مسلّماً ما ستمکار بودیم».
التفاسير:
30
:
68
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَلَاوَمُوْنَ ۟
آنگاه ملامتکنان به یکدیگر روی آوردند
التفاسير:
31
:
68
قَالُوْا یٰوَیْلَنَاۤ اِنَّا كُنَّا طٰغِیْنَ ۟
[و] گفتند: «وای بر ما که طغیانگر [و سرکش] بودیم!
التفاسير:
32
:
68
عَسٰی رَبُّنَاۤ اَنْ یُّبْدِلَنَا خَیْرًا مِّنْهَاۤ اِنَّاۤ اِلٰی رَبِّنَا رٰغِبُوْنَ ۟
امیدواریم که پروردگارمان [ما را ببخشد و] در عوض، چیزی بهتر از آن [باغ] به ما دهد؛ [چرا که] بیگمان، ما به سوی پروردگار خود روی آوردهایم».
التفاسير:
33
:
68
كَذٰلِكَ الْعَذَابُ ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَكْبَرُ ۘ— لَوْ كَانُوْا یَعْلَمُوْنَ ۟۠
عذاب [الله در دنیا] اینچنین است؛ و اگر میدانستند، عذاب آخرت مسلماً بزرگتر [و بیشتر] است.
التفاسير:
34
:
68
اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟
به راستی برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پرنعمت است.
التفاسير:
35
:
68
اَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِیْنَ كَالْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ
آیا ما مسلمانان را همچون مجرمان [و گناهکاران] قرار میدهیم؟
التفاسير:
36
:
68
مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ
شما را چه شده است؟ چگونه داوری میکنید؟
التفاسير:
37
:
68
اَمْ لَكُمْ كِتٰبٌ فِیْهِ تَدْرُسُوْنَ ۟ۙ
آیا شما کتابی [آسمانی] دارید که در آن [میخوانید و] فرامیگیرید؟
التفاسير:
38
:
68
اِنَّ لَكُمْ فِیْهِ لَمَا تَخَیَّرُوْنَ ۟ۚ
و [آیا] آنچه را انتخاب میکنید، در آن [کتاب] برای شما [تضمین شده] است؟
التفاسير:
39
:
68
اَمْ لَكُمْ اَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ اِلٰی یَوْمِ الْقِیٰمَةِ ۙ— اِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُوْنَ ۟ۚ
یا اینکه بر [عهدۀ] ما عهد و پیمان استواری تا روز قیامت دارید که هر چه را حکم کنید، [حق] برای شما باشد؟
التفاسير:
40
:
68
سَلْهُمْ اَیُّهُمْ بِذٰلِكَ زَعِیْمٌ ۟ۚۛ
[ای پیامبر،] از آنها بپرس کدامیک از آنان در برابر این [ادعاها] متعهد است؟
التفاسير:
41
:
68
اَمْ لَهُمْ شُرَكَآءُ ۛۚ— فَلْیَاْتُوْا بِشُرَكَآىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِیْنَ ۟
و یا اینکه [معبودان و] شریکانی دارند؟ اگر راست میگویند، باید شریکان [و معبودان] خویش را بیاورند.
التفاسير:
42
:
68
یَوْمَ یُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّیُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ فَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ ۟ۙ
روزی که [الله متعال برای داوری میان خلایق بیاید،] ساق [او تعالی که هیچ چیز مانند آن نیست] آشکار میگردد و [مردم] به سجده فراخوانده میشوند؛ ولی [کافران و منافقان] نمیتوانند [سجده کنند].
التفاسير:
43
:
68
خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ؕ— وَقَدْ كَانُوْا یُدْعَوْنَ اِلَی السُّجُوْدِ وَهُمْ سٰلِمُوْنَ ۟
[در حالی که] دیدگانشان [از ترس و ندامت] فرو افتاده و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته است؛ و یقیناً پیش از این [در دنیا] در حالی که تندرست بودند، به سجده فراخوانده میشدند.
التفاسير:
44
:
68
فَذَرْنِیْ وَمَنْ یُّكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِیْثِ ؕ— سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟ۙ
[ای پیامبر،] مرا با آن کسی که این سخن [= قرآن] را تکذیب میکند واگذار. ما آنان را اندکاندک [و] به گونهای که درنیابند [و از جاییکه متوجه نگردند]، به سوی عذاب خواهیم کشاند.
التفاسير:
45
:
68
وَاُمْلِیْ لَهُمْ ؕ— اِنَّ كَیْدِیْ مَتِیْنٌ ۟
و به آنها مهلت میدهم. بیگمان، مکر [و تدبیرِ] من استوار [و محکم] است.
التفاسير:
46
:
68
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَ ۟ۚ
[ای پیامبر،] مگر تو از آنان مزدی درخواست میکنی که [از ادایِ آن در رنجند و] برایشان سنگین است؟
التفاسير:
47
:
68
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَكْتُبُوْنَ ۟
یا [اسرار] غیب نزد آنهاست و آنان [آنچه را میگویند از روی آن] مینویسند.
التفاسير:
48
:
68
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوْتِ ۘ— اِذْ نَادٰی وَهُوَ مَكْظُوْمٌ ۟ؕ
[ای پیامبر،] در برابر فرمان [و حکم] پروردگارت صبر کن، و مانند صاحبِ ماهی [= یونس] مباش که با دلی سرشار از خشم و اندوه، [الله را] ندا داد.
التفاسير:
49
:
68
لَوْلَاۤ اَنْ تَدٰرَكَهٗ نِعْمَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ لَنُبِذَ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ مَذْمُوْمٌ ۟
اگر نعمت [و رحمتی] از سوی پروردگارش به یاری او نیامده بود، یقیناً در حالی [از شکم ماهی،] به صحرای خشکیده بیرون افکنده میشد که نکوهیده بود.
التفاسير:
50
:
68
فَاجْتَبٰىهُ رَبُّهٗ فَجَعَلَهٗ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟
آنگاه پروردگارش او را برگُزید و از صالحان قرار داد.
التفاسير:
51
:
68
وَاِنْ یَّكَادُ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَیُزْلِقُوْنَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَیَقُوْلُوْنَ اِنَّهٗ لَمَجْنُوْنٌ ۟ۘ
و [ای پیامبر،] نزدیک است کسانی که کافر شدند، هنگامی که آیات قرآن را میشنوند، تو را چشمزخم زنند؛ و [به خاطر خشم و حسدشان] میگویند: «قطعاً او دیوانه است»؛
التفاسير:
52
:
68
وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِیْنَ ۟۠
در حالی که این [قرآن] جز پندی برای جهانیان نیست.
التفاسير:
