قرآن کریم کے معانی کا ترجمہ - فارسی ترجمہ - مرکز رواد الترجمہ
طور
1
:
52
وَالطُّوْرِ ۟ۙ
سوگند به کوه طور
التفاسير:
2
:
52
وَكِتٰبٍ مَّسْطُوْرٍ ۟ۙ
و سوگند به کتاب نوشتهشده
التفاسير:
3
:
52
فِیْ رَقٍّ مَّنْشُوْرٍ ۟ۙ
در صحیفهای گشوده
التفاسير:
4
:
52
وَّالْبَیْتِ الْمَعْمُوْرِ ۟ۙ
و سوگند به «بیت المَعمور» [که فرشتگان در آن، به عبادت پروردگار مشغولند]
التفاسير:
5
:
52
وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوْعِ ۟ۙ
و سوگند به [آسمان بلند، همان] سقف برافراشته [بر زمین]
التفاسير:
6
:
52
وَالْبَحْرِ الْمَسْجُوْرِ ۟ۙ
و سوگند به دریای آکنده [از آب]
التفاسير:
7
:
52
اِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ ۟ۙ
که بیتردید، عذاب پروردگارت به وقوع خواهد پیوست؛
التفاسير:
8
:
52
مَّا لَهٗ مِنْ دَافِعٍ ۟ۙ
و هیچ بازدارندهاى ندارد.
التفاسير:
9
:
52
یَّوْمَ تَمُوْرُ السَّمَآءُ مَوْرًا ۟
روزى كه آسمان به سختى در جنبش و اضطراب افتد
التفاسير:
10
:
52
وَّتَسِیْرُ الْجِبَالُ سَیْرًا ۟ؕ
و کوهها با حركتى شدید روان شوند.
التفاسير:
11
:
52
فَوَیْلٌ یَّوْمَىِٕذٍ لِّلْمُكَذِّبِیْنَ ۟ۙ
در آن روز، واى به حال تكذیبكنندگان!
التفاسير:
12
:
52
الَّذِیْنَ هُمْ فِیْ خَوْضٍ یَّلْعَبُوْنَ ۟ۘ
همان کسانی كه در بیهودهگویى، سرگرم بازىاند.
التفاسير:
13
:
52
یَوْمَ یُدَعُّوْنَ اِلٰی نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ۟ؕ
روزى كه با خشونت به سوى آتش دوزخ رانده مىشوند.
التفاسير:
14
:
52
هٰذِهِ النَّارُ الَّتِیْ كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُوْنَ ۟
[به آنان گفته میشود:] «این [همان] آتشی است که آن را دروغ میپنداشتید.
التفاسير:
15
:
52
اَفَسِحْرٌ هٰذَاۤ اَمْ اَنْتُمْ لَا تُبْصِرُوْنَ ۟
آیا این [آتش و عذاب] جادوست یا [هنوز هم آن را] نمیبینید؟
التفاسير:
16
:
52
اِصْلَوْهَا فَاصْبِرُوْۤا اَوْ لَا تَصْبِرُوْا ۚ— سَوَآءٌ عَلَیْكُمْ ؕ— اِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟
به آتش درآیید [و بسوزید] كه شکیبایی و ناشکیباییِ شما [در برابر شعلههای سوزانش] برایتان یكسان است؛ تنها در برابر آنچه كردهاید، مجازات مىشوید».
التفاسير:
17
:
52
اِنَّ الْمُتَّقِیْنَ فِیْ جَنّٰتٍ وَّنَعِیْمٍ ۟ۙ
به راستی که پرهیزگاران در باغهای بهشت در ناز و نعمتند؛
التفاسير:
18
:
52
فٰكِهِیْنَ بِمَاۤ اٰتٰىهُمْ رَبُّهُمْ ۚ— وَوَقٰىهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیْمِ ۟
و از بخششهای [بیدریغِ] پروردگارشان و از اینكه از عذاب دوزخ نگاهشان داشته است شادمانند.
التفاسير:
19
:
52
كُلُوْا وَاشْرَبُوْا هَنِیْٓـًٔا بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ
[به آنان گفته میشود:] «به پاداشِ کردارتان [در دنیا، اینک] گوارا بخورید و بیاشامید».
التفاسير:
20
:
52
مُتَّكِـِٕیْنَ عَلٰی سُرُرٍ مَّصْفُوْفَةٍ ۚ— وَزَوَّجْنٰهُمْ بِحُوْرٍ عِیْنٍ ۟
در حالى كه بر تختهایى ردیفشده تكیه زدهاند و حور العین را به همسریِ آنان درمیآوریم.
التفاسير:
21
:
52
وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِاِیْمَانٍ اَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَاۤ اَلَتْنٰهُمْ مِّنْ عَمَلِهِمْ مِّنْ شَیْءٍ ؕ— كُلُّ امْرِىۢ بِمَا كَسَبَ رَهِیْنٌ ۟
مؤمنانى كه فرزندانشان در ایمان پیرو آنان بودند، فرزندانشان را [نیز در بهشت] به آنان ملحق خواهیم كرد و از [پاداش] عملشان ذرهاى نمىكاهیم؛ چرا که [سرنوشتِ] هر كس در گرو دستاورد خودِ اوست [و گناه دیگری را به دوش نمیکشد].
التفاسير:
22
:
52
وَاَمْدَدْنٰهُمْ بِفَاكِهَةٍ وَّلَحْمٍ مِّمَّا یَشْتَهُوْنَ ۟
[در بهشت، از] هر نوع میوه و گوشتى كه بخواهند، پىدرپى در دسترسشان قرار مىدهیم.
التفاسير:
23
:
52
یَتَنَازَعُوْنَ فِیْهَا كَاْسًا لَّا لَغْوٌ فِیْهَا وَلَا تَاْثِیْمٌ ۟
در آنجا جامهای شرابى از دست یکدیگر مىگیرند كه نه موجب بیهودهگویى است و نه گناه؛
التفاسير:
24
:
52
وَیَطُوْفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَاَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُوْنٌ ۟
و نوجوانانى [که براى خدمت] پیرامونشان در رفت و آمدند، گویی [از زیبایی و سپیدرویی] همچون مرواریدى پنهان [در صدف] هستند.
التفاسير:
25
:
52
وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟
[بهشتیان] به یکدیگر روی میآورند [و] از [دنیا و احوال گذشتۀ] خود سؤال میکنند.
التفاسير:
26
:
52
قَالُوْۤا اِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِیْۤ اَهْلِنَا مُشْفِقِیْنَ ۟
میگویند: «ما در دنیا، در خانوادۀ خود [از عذاب الهی] میترسیدیم.
التفاسير:
27
:
52
فَمَنَّ اللّٰهُ عَلَیْنَا وَوَقٰىنَا عَذَابَ السَّمُوْمِ ۟
الله [با نعمت اسلام] بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سوزان [دوزخ] محافظت کرد.
التفاسير:
28
:
52
اِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوْهُ ؕ— اِنَّهٗ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیْمُ ۟۠
ما در زندگی دنیا، همواره او را [عبادت میکردیم و به ربوبیت] میخواندیم. بیتردید، او نیکوکار مهربان است».
التفاسير:
29
:
52
فَذَكِّرْ فَمَاۤ اَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَّلَا مَجْنُوْنٍ ۟ؕ
[ای پیامبر، با آیات قرآن به مردم] اندرز بده که به لطف پروردگارت [تو برخلاف ادعای کافران،] نه كاهنى و نه مجنون.
التفاسير:
30
:
52
اَمْ یَقُوْلُوْنَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهٖ رَیْبَ الْمَنُوْنِ ۟
آیا میگویند: «محمد شاعری است که منتظریم تا مرگش فرارسد [و از سخنانش رهایی یابیم]؟»
التفاسير:
31
:
52
قُلْ تَرَبَّصُوْا فَاِنِّیْ مَعَكُمْ مِّنَ الْمُتَرَبِّصِیْنَ ۟ؕ
بگو: «منتظر [مرگِ من] باشید؛ من [نیز] با شما منتظر خواهم ماند [تا عذابتان را به چشم ببینم]».
التفاسير:
32
:
52
اَمْ تَاْمُرُهُمْ اَحْلَامُهُمْ بِهٰذَاۤ اَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُوْنَ ۟ۚ
آیا عقلهایشان به [بیان] این [سخنان باطل] حُكم مىكند یا [اساساً] مردمی سرکش هستند؟
التفاسير:
33
:
52
اَمْ یَقُوْلُوْنَ تَقَوَّلَهٗ ۚ— بَلْ لَّا یُؤْمِنُوْنَ ۟ۚ
آیا میگویند: «[محمد] قرآن را جعل کرده است؟» [هرگز چنین نیست؛] بلکه [غرق در تکبرند که] ایمان نمیآورند.
التفاسير:
34
:
52
فَلْیَاْتُوْا بِحَدِیْثٍ مِّثْلِهٖۤ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِیْنَ ۟ؕ
اگر راست مىگویند، سخنى مانند آن بیاورند.
التفاسير:
35
:
52
اَمْ خُلِقُوْا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ اَمْ هُمُ الْخٰلِقُوْنَ ۟ؕ
آیا آنان از هیچ آفریده شدهاند یا خود آفرینندۀ خویشند؟
التفاسير:
36
:
52
اَمْ خَلَقُوا السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ ۚ— بَلْ لَّا یُوْقِنُوْنَ ۟ؕ
آیا آنان آسمانها و زمین را آفریدهاند؟ [نه،] بلکه آنان یقین ندارند [که الله آفرینندۀ مطلق است].
التفاسير:
37
:
52
اَمْ عِنْدَهُمْ خَزَآىِٕنُ رَبِّكَ اَمْ هُمُ الْمُصَۜیْطِرُوْنَ ۟ؕ
آیا گنجینههای [نعمت و هدایت] پروردگارت نزد آنان است؟ آیا [بر همه چیز] تسلط دارند؟
التفاسير:
38
:
52
اَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَّسْتَمِعُوْنَ فِیْهِ ۚ— فَلْیَاْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطٰنٍ مُّبِیْنٍ ۟ؕ
آیا نردبانى دارند كه [گفتار فرشتگان وحى را] به وسیلۀ آن مىشنوند؟ هر کس شنیده است، باید دلیلى روشن بیاورد.
التفاسير:
39
:
52
اَمْ لَهُ الْبَنٰتُ وَلَكُمُ الْبَنُوْنَ ۟ؕ
آیا الله فرزندان دختر دارد و شما پسر؟
التفاسير:
40
:
52
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَ ۟ؕ
[ای پیامبر،] آیا پاداشی از آنان درخواست میکنی [که از پرداخت آن در رنجند و هزینهاش] برایشان [گران و] سنگین است؟
التفاسير:
41
:
52
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَكْتُبُوْنَ ۟ؕ
آیا از عالم غیب آگاهند و [خبرهاى نهان را] مینویسند؟
التفاسير:
42
:
52
اَمْ یُرِیْدُوْنَ كَیْدًا ؕ— فَالَّذِیْنَ كَفَرُوْا هُمُ الْمَكِیْدُوْنَ ۟ؕ
آیا قصد نیرنگ [و نقشۀ پلیدی برایت] دارند؟ ولى کافران خود گرفتار نیرنگ [و تدبیر الهی] هستند.
التفاسير:
43
:
52
اَمْ لَهُمْ اِلٰهٌ غَیْرُ اللّٰهِ ؕ— سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟
آیا آنان معبودی غیر از الله دارند؟ الله از چیزهایی که [با او] شریک قرار میدهند پاک و منزه است.
التفاسير:
44
:
52
وَاِنْ یَّرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَآءِ سَاقِطًا یَّقُوْلُوْا سَحَابٌ مَّرْكُوْمٌ ۟
[این کافران، حتی] اگر پارههایی از آسمان را نیز در حال سقوط ببینند، [باز هم ایمان نمىآورند و] مىگویند: «ابرى متراكم است».
التفاسير:
45
:
52
فَذَرْهُمْ حَتّٰی یُلٰقُوْا یَوْمَهُمُ الَّذِیْ فِیْهِ یُصْعَقُوْنَ ۟ۙ
پس آنان را [به حال خود] رها كن تا با روزِ موعودشان كه [با نخستین دمیدنِ صور] مدهوش مرگ میگردند، مواجه شوند.
التفاسير:
46
:
52
یَوْمَ لَا یُغْنِیْ عَنْهُمْ كَیْدُهُمْ شَیْـًٔا وَّلَا هُمْ یُنْصَرُوْنَ ۟ؕ
روزى كه نیرنگشان سودمند نخواهد بود و [از هیچ سو] یارى نمیشوند.
التفاسير:
47
:
52
وَاِنَّ لِلَّذِیْنَ ظَلَمُوْا عَذَابًا دُوْنَ ذٰلِكَ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟
ستمکاران [در دنیا نیز به دست مؤمنان] به عذاب دیگرى گرفتار خواهند شد؛ ولى بیشتر آنان نمىدانند.
التفاسير:
48
:
52
وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَاِنَّكَ بِاَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِیْنَ تَقُوْمُ ۟ۙ
[ای پیامبر،] در برابر حکم پروردگارت شکیبا باش؛ زیرا تو تحت نظر و حفاظت مایی؛ و هنگامی که [از خواب یا به قصد عبادت] برمیخیزی، پروردگارت را به پاکی ستایش کن.
التفاسير:
49
:
52
وَمِنَ الَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَاِدْبَارَ النُّجُوْمِ ۟۠
و [نیز در پاسى] از شب او را تسبیح بگوی [و نماز بگزار] و به هنگام افول ستارگان [در سپیدهدم نیز نماز صبح بگزار].
التفاسير:
