قرآن کریم کے معانی کا ترجمہ - کرمانجی کُرد ترجمہ - اسماعیل سگیری
صفحہ نمبر:
45
:
42
وَتَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖۗ وَقَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَأَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِۗ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ
45. و دێ وان بینی بەر ب دۆژەهێڤە دئێنە ئاژۆتن، و ب ترس ژ ڕسوایی و شەرمزاری ب ڕەخەكێ چاڤی و بنڤەبنڤە چاڤگێڕیێ دكەن، و ئەوێت باوەری ئینایین [پشتی چۆینە بەحەشتێ و دیتین كا چ ب سەرێ گاوران هات] دبێژن: ب ڕاستی خوسارەت ئەون ئەوێت ڕۆژا قیامەتێ ژ خۆ و كەس و كارێت خۆ بوویین، بزانن ب ڕاستی ستەمكار یێت د ئیزایەكا بەردەوامدا [نە ب دویماهیك دئێت و نە ژێ دەردكەڤن].
التفاسير:
46
:
42
وَمَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِۗ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ
46. و وان ژ بلی خودێ چو هاریكار نەبوون هاریكارییا وان بكەن [و ئیزایا خودێ ژ وان بدەنە پاش]، و هەر كەسێ خودێ وی گومڕا و ڕێبەرزە بكەت، نێ ڕێكا ڕزگاربوونێ بۆ نینە.
التفاسير:
47
:
42
ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۚ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَمَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ
47. [گەلی مرۆڤان] بەرسڤا خودایێ خۆ بدەن [ئانكو ب لەز گوهدارییا خودایێ خۆ بكەن، و ل بەر ئەمرێ وی ڕاوەستن]، بەری ڕۆژەك بێت كەس نەشێت ڤەگێڕیت، و وەلێ بكەت كو خودێ نەئینیت، د وێ ڕۆژێدا [كو ڕۆژا قیامەتێیە] نە چو پارێزەر [ژ ئیزایا خودێ] هەوە هەنە، و نە ئێك هەیە ئینكارا وێ ئیزایێ بكەت [ئەوا ب سەرێ هەوە دئێت، چونكی هوین دێ زانن ب دورستی هوین هێژایی وێ ئیزایێنە].
التفاسير:
48
:
42
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًاۖ إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُۗ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَاۖ وَإِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ
48. ڤێجا ئەگەر وان ڕوییێ خۆ وەرگێڕا [و ل دویڤ ئەمرێ خودێ نەهاتن و باوەری نەئینان، خەمێ نەخۆ]، نێ مە تو نەهنارتی تو ل سەر وان پارێزكار بی [ب كۆتەكی بەرێ وان بدەیە باوەرییێ] و ژ گەهاندنا پەیاما خودێ پێڤەتر چو یێ دی ل سەر تە نینە، و ئەگەر ئەم ژ بەرێ خۆڤە نیعمەت و كەرەمەكێ بدەینە مرۆڤی پێ كەیفخۆش دبیت [بەتەر دبیت]، و ئەگەر نەخۆشییەك ژ بەر ئەوا وان كری بگەهیتە وان، ڤێجا قەنجییێت بەری نوكە مە د گەل مرۆڤی كرین، ژ بیرا خۆ دبەت.
التفاسير:
49
:
42
لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُۚ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَيَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ
49. خودانی و فەرماندارییا ئەرد و ئەسمانان یا خودێیە، چ بڤێت چێ دكەت، یێ بڤێت دێ كچان دەتێ و یێ بڤێت دێ كوڕان دەتێ.
التفاسير:
50
:
42
أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَإِنَٰثٗاۖ وَيَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًاۚ إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
50. یان ژی دێ كوڕ و كچان پێكڤە دەتێ، هەچیێ وی بڤێت ژی دێ خرش كەت [نە كوڕ دبن و نە كچ..]، ب ڕاستی ئەو یێ زێدە زانا و خودان شیانە.
التفاسير:
51
:
42
۞ وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُۚ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ
51. و نینە مرۆڤەك خودێ د گەل باخڤیت، ب ڕێكا وەحییێ [ئیلهامێ] نەبیت [هەروەكی خودێ ئیلهام دایییە دەیكا مووسایی، و كرییە د دلێ وێدا كوڕێ خۆ بدانیتە د سندۆقەكێدا، و باڤێژیتە د دەریایێدا]، یان ژی ل پشت پەردەیەكێ [هەروەكی خودێ د گەل مووسایی ئاخڤتی و گوه ل ئاخڤتنا خودێ بوویی، بێی خودێ ببینیت] یان ژی قاسدەكی [ژ ملیاكەتان] بۆ بهنێریت، ڤێجا [ئەو ملیاكەت] ب ئەمرێ خودێ چ یا خودێ بڤێت بۆ وی مرۆڤی ب وەحی بینیت، ب ڕاستی خودێ یێ بلند و كاربنەجهە.
التفاسير:
