قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - تامىيلىيچە تەرجىمىسى - ئۆمەر شەرىپ
அந்நாஸிஆத்
1
:
79
وَالنّٰزِعٰتِ غَرْقًا ۟ۙ
(தீயோரின் உயிர்களைக்) கடுமையாகப் பறிப்பவர்கள் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
2
:
79
وَّالنّٰشِطٰتِ نَشْطًا ۟ۙ
(நல்லோரின் உயிர்களை) மென்மையாக கைப்பற்றுவோர் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
3
:
79
وَّالسّٰبِحٰتِ سَبْحًا ۟ۙ
நீந்துவோர் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
4
:
79
فَالسّٰبِقٰتِ سَبْقًا ۟ۙ
(இறைக் கட்டளையை நிறைவேற்ற) முந்துவோர் மீது சத்தியமாக!
التفاسير:
5
:
79
فَالْمُدَبِّرٰتِ اَمْرًا ۟ۘ
காரியத்தை நிர்வகிப்போர் மீது சத்தியமாக! (நீங்கள் மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கப் படுவீர்கள்,)
التفاسير:
6
:
79
یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ۟ۙ
பூமி(யும் மலையும் பலமாக) அதிருகின்ற நாளில்.
التفاسير:
7
:
79
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ۟ؕ
பின்தொடரக்கூடியது (-மக்கள் எழுப்பப்படுவதற்காக இரண்டாவது முறையாக எக்காளம் ஊதப்படுதல்) அதை பின்தொடரும்.
التفاسير:
8
:
79
قُلُوْبٌ یَّوْمَىِٕذٍ وَّاجِفَةٌ ۟ۙ
அந்நாளில், (சில) உள்ளங்கள் பயந்து நடுங்கும்.
التفاسير:
9
:
79
اَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ۟ۘ
அவற்றின் பார்வைகள் (பயத்தால்) கீழ் நோக்கியவையாக இழிவுற்றதாக இருக்கும்.
التفاسير:
10
:
79
یَقُوْلُوْنَ ءَاِنَّا لَمَرْدُوْدُوْنَ فِی الْحَافِرَةِ ۟ؕ
(நிராகரிப்போர்) கூறுகிறார்கள்: “நிச்சயமாக நாம் (இறந்துவிட்டால் மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கப்பட்டு) முந்திய நிலைமைக்குத் திருப்பப்படுவோமா?’’
التفاسير:
11
:
79
ءَاِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ۟ؕ
(அதுவும்) உக்கிப்போன எலும்புகளாக நாம் மாறி இருந்தாலுமா?
التفاسير:
12
:
79
قَالُوْا تِلْكَ اِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ۟ۘ
அவ்வாறாயின், அது (நமக்கு) நஷ்டமான திரும்புதல்தான் என்று (கேலியாகக்) கூறுகிறார்கள். (-நாம் மறுமையை நம்பிக்கை கொள்ளாமல் இருக்கும் நிலையில் நாம் மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கப்பட்டால் நமக்கு நரகம்தான். அது நமக்கு நஷ்டமாயிற்றே என்று கேலியாக பேசுகிறார்கள்.)
التفاسير:
13
:
79
فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ ۟ۙ
(மறுமையாகிய) அதுவெல்லாம் ஒரே ஓர் அதட்டல் சத்தம்தான். (ஒரு முறை ஊதப்பட்டவுடன் மறுமை நிகழ்ந்து விடும்.)
التفاسير:
14
:
79
فَاِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ۟ؕ
அப்போது அவர்கள் (உயிர்ப்பிக்கப்பட்டு) பூமியின் மேற்பரப்பில் (ஒன்று சேர்க்கப்பட்டு) இருப்பார்கள்.
التفاسير:
15
:
79
هَلْ اَتٰىكَ حَدِیْثُ مُوْسٰی ۟ۘ
(நபியே!) மூஸாவுடைய செய்தி உமக்கு வந்ததா?
التفاسير:
16
:
79
اِذْ نَادٰىهُ رَبُّهٗ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی ۟ۚ
“துவா” (எனும்) பரிசுத்தமான பள்ளத்தாக்கில் அவருடைய இறைவன் அவரை அழைத்த சமயத்தை நினைவு கூருங்கள்.
التفاسير:
17
:
79
اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ؗۖ
ஃபிர்அவ்னிடம் செல்வீராக! நிச்சயமாக அவன் எல்லை மீறினான்.
التفاسير:
18
:
79
فَقُلْ هَلْ لَّكَ اِلٰۤی اَنْ تَزَكّٰی ۟ۙ
ஆக, (மூஸாவே!) நீர் (அவனிடம்) கூறுவீராக! “(ஃபிர்அவ்னே!) நீ (இஸ்லாமை ஏற்று) பரிசுத்தமடைவதற்கு உனக்கு விருப்பமா?”
التفاسير:
19
:
79
وَاَهْدِیَكَ اِلٰی رَبِّكَ فَتَخْشٰی ۟ۚ
“இன்னும், உன் இறைவனின் பக்கம் உனக்கு நான் நேர்வழி காட்டுவதற்கும், நீ (அவனைப்) பயந்து கொள்வதற்கும் உனக்கு விருப்பமா?”
التفاسير:
20
:
79
فَاَرٰىهُ الْاٰیَةَ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ
ஆக, (மூஸா) மிகப்பெரிய அத்தாட்சியை அவனுக்குக் காண்பித்தார்.
التفاسير:
21
:
79
فَكَذَّبَ وَعَصٰی ۟ؗۖ
ஆனால், அவன் பொய்ப்பித்தான், இன்னும் மாறுசெய்தான்.
التفاسير:
22
:
79
ثُمَّ اَدْبَرَ یَسْعٰی ۟ؗۖ
பிறகு (நிராகரிப்பில்) முயன்றவனாக (மூஸாவை விட்டு) விலகினான்.
التفاسير:
23
:
79
فَحَشَرَ ۫— فَنَادٰی ۟ؗۖ
இன்னும், (மக்களை) ஒன்று திரட்டினான்; கூவி அழைத்தான்.
التفاسير:
24
:
79
فَقَالَ اَنَا رَبُّكُمُ الْاَعْلٰی ۟ؗۖ
இன்னும், நான்தான் மிக உயர்வான உங்கள் இறைவன் எனக் கூறினான்.
التفاسير:
25
:
79
فَاَخَذَهُ اللّٰهُ نَكَالَ الْاٰخِرَةِ وَالْاُوْلٰی ۟ؕ
ஆகவே, இம்மை, மறுமையின் தண்டனையைக் கொண்டு அல்லாஹ் அவனைப் பிடித்தான் (-தண்டித்தான்).
التفاسير:
26
:
79
اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَنْ یَّخْشٰی ۟ؕ۠
(அல்லாஹ்வைப்) பயப்படுகிறவருக்கு நிச்சயமாக இதில் ஒரு படிப்பினை இருக்கிறது.
التفاسير:
27
:
79
ءَاَنْتُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمِ السَّمَآءُ ؕ— بَنٰىهَا ۟۫
(மனிதர்களே!) படைப்பால் நீங்கள் மிகப் பலமானவர்களா? அல்லது வானமா? (அல்லாஹ்தான்) அ(ந்த வானத்)தை அமைத்தான்.
التفاسير:
28
:
79
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوّٰىهَا ۟ۙ
அதன் முகட்டை அவன் உயர்த்தினான், இன்னும் (அதில் மேடு பள்ளம் இல்லாமல்) அதை சமப்படுத்தினான். (-ஒழுங்குபடுத்தினான்.)
التفاسير:
29
:
79
وَاَغْطَشَ لَیْلَهَا وَاَخْرَجَ ضُحٰىهَا ۪۟
இன்னும், (சூரியனை மறைய வைத்து) அதன் இரவை இருளாக்கினான், இன்னும், (சூரியனை உதிக்க வைத்து) அதன் பகலை (ஒளியுடன்) வெளியாக்கினான்.
التفاسير:
30
:
79
وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰىهَا ۟ؕ
இன்னும், அதன் பின்னர், பூமியை விரித்(து அதனுள் மனிதனுக்கு தேவையானவற்றை வைத்)தான்.
التفاسير:
31
:
79
اَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعٰىهَا ۪۟
அதிலிருந்து அதன் நீரையும், அதன் மேய்ச்சலையும் வெளியாக்கினான்.
التفاسير:
32
:
79
وَالْجِبَالَ اَرْسٰىهَا ۟ۙ
இன்னும், மலைகளை (அதில்) ஆழமாக ஊன்றினான்.
التفاسير:
33
:
79
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ
உங்களுக்கும் உங்கள் கால்நடைகளுக்கும் பலன் தருவதற்காக (இவற்றை எல்லாம் இறைவன் படைத்தான்).
التفاسير:
34
:
79
فَاِذَا جَآءَتِ الطَّآمَّةُ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ
ஆக, (-எக்காளத்தில் முதல் ஊதுதல் ஊதப்பட்டு மறுமையின்) மிகப்பெரிய பயங்கரமான அழிவு வந்தால்,
التفاسير:
35
:
79
یَوْمَ یَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ مَا سَعٰی ۟ۙ
மனிதன், தான் செய்ததை நினைத்துப் பார்க்கிற நாளில் (அந்த அழிவு நிகழும்).
التفاسير:
36
:
79
وَبُرِّزَتِ الْجَحِیْمُ لِمَنْ یَّرٰی ۟
இன்னும், (அந்நாளில்) பார்ப்பவருக்கு நரகம் வெளியாக்கப்படும். (எல்லோரும் அதை பார்ப்பார்கள்.)
التفاسير:
37
:
79
فَاَمَّا مَنْ طَغٰی ۟ۙ
ஆகவே, யார் (தனது இறைவனுக்கு மாறு செய்து பெருமையடித்து) எல்லை மீறினானோ,
التفاسير:
38
:
79
وَاٰثَرَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا ۟ۙ
இன்னும் (அற்பமான) உலக வாழ்வைத் தேர்ந்தெடுத்தானோ,
التفاسير:
39
:
79
فَاِنَّ الْجَحِیْمَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ
(அவனுக்கு) நிச்சயமாக நரகம்தான் தங்குமிடம் ஆகும்.
التفاسير:
40
:
79
وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ وَنَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوٰی ۟ۙ
ஆக, யார் தன் இறைவனுக்கு முன் (தான்) நிற்கின்ற நாளைப் பயந்து, (தனது) மன இச்சையை விட்டு ஆன்மாவைத் தடுத்தானோ,
التفاسير:
41
:
79
فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ
(அவனுக்கு) நிச்சயமாக சொர்க்கம்தான் தங்குமிடம் ஆகும்.
التفاسير:
42
:
79
یَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ السَّاعَةِ اَیَّانَ مُرْسٰىهَا ۟ؕ
(நபியே!) மறுமையைப் பற்றி, எப்போது அது நிகழும் என உம்மிடம் கேட்கிறார்கள்.
التفاسير:
43
:
79
فِیْمَ اَنْتَ مِنْ ذِكْرٰىهَا ۟ؕ
(எப்போது நிகழுமென) அதைக் கூறுவதற்கு எதில் நீர் இருக்கிறீர்? (உமக்கு அது பற்றி ஞானம் இல்லையே!)
التفاسير:
44
:
79
اِلٰی رَبِّكَ مُنْتَهٰىهَا ۟ؕ
உம் இறைவன் பக்கம்தான் அதன் முடிவு இருக்கிறது.
التفاسير:
45
:
79
اِنَّمَاۤ اَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَّخْشٰىهَا ۟ؕ
(நபியே!) நீரெல்லாம் அதைப் பயப்படுவோரை (அச்சமூட்டி) எச்சரிப்பவரே. (தவிர, அது நிகழப்போகும் காலத்தை அறிவிப்பவரல்ல.)
التفاسير:
46
:
79
كَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوْۤا اِلَّا عَشِیَّةً اَوْ ضُحٰىهَا ۟۠
அதை அவர்கள் (கண்ணால்) பார்க்கிற நாளில், நிச்சயமாக ஒரு (நாளின்) மாலை அல்லது அதன் முற்பகலைத் தவிர (இவ்வுலகில்) அவர்கள் தங்கவில்லை (என்பது) போன்றே (அவர்களுக்குத்) தோன்றும்.
التفاسير:
