قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پارىسچە تەرجىمىسى
20
:
17
كُلًّا نُّمِدُّ هٰۤؤُلَآءِ وَهٰۤؤُلَآءِ مِنْ عَطَآءِ رَبِّكَ ؕ— وَمَا كَانَ عَطَآءُ رَبِّكَ مَحْظُوْرًا ۟
- ای رسول- از عطای پروردگارت بدون وقفه برای هر دوی این گروه بدکار و نیکوکار میافزاییم، و عطای او تعالی در دنیا از هیچکس بازداشته شده نیست، چه نیکوکار باشد و چه بدکار.
التفاسير:
بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:
• ينبغي للإنسان أن يفعل ما يقدر عليه من الخير وينوي فعل ما لم يقدر عليه؛ ليُثاب على ذلك.
سزاوار است که انسان هر خیری را که میتواند انجام دهد و انجام هر خیری را که توانایی انجام آن را ندارد نیت کند؛ تا پاداش آن را ببرد.
• أن النعم في الدنيا لا ينبغي أن يُسْتَدل بها على رضا الله تعالى؛ لأنها قد تحصل لغير المؤمن، وتكون عاقبته المصير إلى عذاب الله.
شايسته نيست، نعمت های دنیایی دلیلی بر وجود رضایت الهی تلقى شوند؛ چرا که نعمت های دنیوی برای غیر مؤمن نیز حاصل می شود اما سرانجامِ آن، عذاب الهی است.
• الإحسان إلى الوالدين فرض لازم واجب، وقد قرن الله شكرهما بشكره لعظيم فضلهما.
نیکی به پدر و مادر فرض و لازم و واجب است، و الله بهدلیل لطف و محبت زیاد پدر و مادر، سپاسگزاری از آن دو را در کنار سپاسگزاری از خویش آورده است.
• يحرّم الإسلام التبذير، والتبذير إنفاق المال في غير حقه.
اسلام اسراف را که عبارت است از انفاق مال در غیر حقش، حرام کرده است.
