قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - پارىسچە تەرجىمىسى - رۇۋۋاد تەرجىمە مەركىزى
حج
1
:
22
یٰۤاَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوْا رَبَّكُمْ ۚ— اِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیْمٌ ۟
ای مردم، از پروردگارتان پروا کنید. بیتردید، زلزلۀ قیامت امر بزرگی است.
التفاسير:
2
:
22
یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّاۤ اَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَی النَّاسَ سُكٰرٰی وَمَا هُمْ بِسُكٰرٰی وَلٰكِنَّ عَذَابَ اللّٰهِ شَدِیْدٌ ۟
روزی که آن را میبینید، [آنچنان وحشتناک است که] هر مادرِ شیردهای [فرزندِ] شیرخوارش را فراموش میکند و هر [موجودِ] بارداری جنین خود را [بر زمین] مینهد و مردم را مست میبینی، در حالی که مست نیستند؛ بلکه عذاب الله شدید است.
التفاسير:
3
:
22
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُّجَادِلُ فِی اللّٰهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَّیَتَّبِعُ كُلَّ شَیْطٰنٍ مَّرِیْدٍ ۟ۙ
و از [میان] مردم کسی هست که بدون [هیچ] دانشی، دربارۀ الله مجادله میکند و از هر شیطان سرکشی پیروی مینماید.
التفاسير:
4
:
22
كُتِبَ عَلَیْهِ اَنَّهٗ مَنْ تَوَلَّاهُ فَاَنَّهٗ یُضِلُّهٗ وَیَهْدِیْهِ اِلٰی عَذَابِ السَّعِیْرِ ۟
[در قضای الهی بر شیطان] مقرر شده است که هر کس او را به دوستى بگیرد، قطعاً گمراهش مىسازد و به عذاب آتش مىكشاند.
التفاسير:
5
:
22
یٰۤاَیُّهَا النَّاسُ اِنْ كُنْتُمْ فِیْ رَیْبٍ مِّنَ الْبَعْثِ فَاِنَّا خَلَقْنٰكُمْ مِّنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُّطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُّضْغَةٍ مُّخَلَّقَةٍ وَّغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِّنُبَیِّنَ لَكُمْ ؕ— وَنُقِرُّ فِی الْاَرْحَامِ مَا نَشَآءُ اِلٰۤی اَجَلٍ مُّسَمًّی ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوْۤا اَشُدَّكُمْ ۚ— وَمِنْكُمْ مَّنْ یُّتَوَفّٰی وَمِنْكُمْ مَّنْ یُّرَدُّ اِلٰۤی اَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْلَا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْـًٔا ؕ— وَتَرَی الْاَرْضَ هَامِدَةً فَاِذَاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَآءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَاَنْۢبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِیْجٍ ۟
ای مردم، اگر دربارۀ برانگیخته شدن [در قیامت] تردید دارید، [بدانید که] بیتردید، ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه و آنگاه از خون بستهشده، سپس از پارهگوشتی دارای خلقت کامل و [بعضاً] خلقت ناقص؛ [چنین کردیم] تا [قدرت خویش را] برایتان آشکار سازیم؛ و هر چه را که بخواهیم، تا مدتی معیّن در رَحِم [مادران] نگه میداریم، آنگاه شما را به صورت نوزادی بیرون میآوریم، سپس [پرورش مییابید] تا به حد رشد [و بلوغ] خود برسید؛ و از شما کسی هست که [در دوران جوانی] میمیرد و کسی نیز هست [که آنقدر عمر میکند تا] به نهایت فرتوتی [و کهنسالی] میرسد، چنان که پس از [آن همه] دانش، [همه را فراموش میکند و] چیزی نمیداند؛ و [اما مثالی دیگر:] زمین را خشکیده میبینی؛ ولی چون آب [باران] بر آن فرو میفرستیم، به جنبش درمیآید و رشد میکند و از هر نوع [گیاه] زیبایی میرویاند.
التفاسير:
