قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پاشتۇچە تەرجىمىسى
106
:
37
اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟
بېشکه دا یو څرګند ازمیښت ؤ، او یقینا ابراهیم پکې بریالی شو.
التفاسير:
بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:
• قوله: ﴿فَلَمَّآ أَسْلَمَا﴾ دليل على أن إبراهيم وإسماعيل عليهما السلام كانا في غاية التسليم لأمر الله تعالى.
دا وینا: (فلما اسلما (کله چې دواړو غاړه کېښودله) پر دې دلیل دی چې بېشکه ابراهیم او اسماعیل علیهما السلام دواړه د الله امر ته کلکه غاړه اېښودونکي وو.
• من مقاصد الشرع تحرير العباد من عبودية البشر.
د بشر د بندګۍ څخه د بندګانو ازادي د شریعت له مقاصدو او موخو څخه ده.
• الثناء الحسن والذكر الطيب من النعيم المعجل في الدنيا.
ښایسته ستاینه او پاک یاد په دنیا کې د عاجلو نعمتونو څخه دي.
