قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پاشتۇچە تەرجىمىسى
45
:
27
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَاۤ اِلٰی ثَمُوْدَ اَخَاهُمْ صٰلِحًا اَنِ اعْبُدُوا اللّٰهَ فَاِذَا هُمْ فَرِیْقٰنِ یَخْتَصِمُوْنَ ۟
او بېشکه ثموديانو ته مو د هغوی ورور صالح عليه السلام ورولېږی، چې هغوی يوازې د الله عبادت وکړي، خو د هغه له رابلنې وروسته هغوی سملاسي دوې ډلې شول: يوه مؤمنه ډله او بله کافره او په خپلو کې يې شخړې کولې چې کومه يوه پر حقه ده.
التفاسير:
بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:
• الاستغفار من المعاصي سبب لرحمة الله.
له ګناهونو بښنه غوښتل د الله د رحمت لامل کيږي.
• التشاؤم بالأشخاص والأشياء ليس من صفات المؤمنين.
پر اشخاصو او شيانو بدشاګوم نيول د مؤمنانو له صفتونو څخه نه دي.
• عاقبة التمالؤ على الشر والمكر بأهل الحق سيئة.
د حق د څښتنانو په اړه په شر او چل کولو کې په يوه خوله کېدلو پايله بده وي.
• إعلان المنكر أقبح من الاستتار به.
د بد کارۍ اعلان کول له پټولو يې ډېر بد کار دی.
• الإنكار على أهل الفسوق والفجور واجب.
پر فاسقانو او فاجرانو انکار کول او بد ويل واجب دي.
