قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ پاشتۇچە تەرجىمىسى
35
:
11
اَمْ یَقُوْلُوْنَ افْتَرٰىهُ ؕ— قُلْ اِنِ افْتَرَیْتُهٗ فَعَلَیَّ اِجْرَامِیْ وَاَنَا بَرِیْٓءٌ مِّمَّا تُجْرِمُوْنَ ۟۠
د نوح عليه السلام د قوم د کفر له امله هغوی ګومان کوي، دغه دين چې راوړی يې دی له ځانه يې جوړ کړی دی، هغوی ته ووايه: ای رسوله! که مې له ځانه جوړ کړی وي؛ نو زما د ګناه سزا يوازې پر ما ده او ستاسو د درواغ ګڼلو له ګناه هيڅ هم پر غاړه نه اخلم او زه له هغه څخه بېزاره يم.
التفاسير:
بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:
• عفة الداعية إلى الله وأنه يرجو منه الثواب وحده.
د الله په وړاندې د بلونکي پاکوالی او دا چې يوازې له الله څخه د بدلې هيله ولري.
• حرمة طرد فقراء المؤمنين، ووجوب إكرامهم واحترامهم.
د بېوزلو مؤمنانو د رټلو نارواوالی، د هغوی د عزت او درناوي لازموالی.
• استئثار الله تعالى وحده بعلم الغيب.
پر پټ علم(غیبو) يوازې الله تعالی ځانګړی کول.
• مشروعية جدال الكفار ومناظرتهم.
له کافرانو سره د شخړې او مناظرې رواوالی.
