قۇرئان كەرىم مەنىلىرىنىڭ تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ ئۇسامىيەچە تەرجىمىسى
بەت نومۇرى:
15
:
12
فَلَمَّا ذَهَبُوْا بِهٖ وَاَجْمَعُوْۤا اَنْ یَّجْعَلُوْهُ فِیْ غَیٰبَتِ الْجُبِّ ۚ— وَاَوْحَیْنَاۤ اِلَیْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِاَمْرِهِمْ هٰذَا وَهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟
তাৰ পিছত ইয়াকূবে ইউছুফক সিহঁতৰ লগত পঠাই দিলে। যেতিয়া সিহঁতে তাক লৈ বহু দূৰত গুচি গল আৰু তাক কুঁৱাত নিক্ষেপ কৰিবলৈ মনস্থ কৰিলে, তেতিয়া আমি ইউছুফৰ প্ৰতি অহী কৰিলোঃ এনেকুৱা এটা সময় আহিব যেতিয়া তুমি সিহঁতক সিহঁতৰ এই কৰ্ম সম্পৰ্কে অৱগত কৰাবা আৰু তেতিয়া সিহঁতে তোমাক চিনিও নাপাব।
التفاسير:
16
:
12
وَجَآءُوْۤ اَبَاهُمْ عِشَآءً یَّبْكُوْنَ ۟ؕ
ইপিনে ইউছুফৰ ভাতৃসকলে নিজৰ ষড়যন্ত্ৰক বাস্তৱ ৰূপ দিবলৈ ৰাতিৰ ভাগত কান্দি কান্দি আহি পিতৃৰ ওচৰত উপস্থিত হ'ল।
التفاسير:
17
:
12
قَالُوْا یٰۤاَبَانَاۤ اِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا یُوْسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَاَكَلَهُ الذِّئْبُ ۚ— وَمَاۤ اَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَّنَا وَلَوْ كُنَّا صٰدِقِیْنَ ۟
সিহঁতে ক'লেঃ হে আমাৰ পিতৃঃ আমি দৌৰ আৰু তীৰ প্ৰতিযোগিতা কৰি আছিলো আৰু ইউছুফক ৰাখিছিলো আমাৰ কাপোৰ আৰু বয়-বস্তু পহৰা দিয়াৰ দায়িত্বত। ফলত কুকুৰ-নেচীয়া আহি তাক খাই পেলালে। আমি জানো আপুনি আমাৰ কথাক বিশ্বাস নকৰিব, যদিও আমি আমাৰ কথাত সত্যবাদী নহওঁ কিয়।
التفاسير:
18
:
12
وَجَآءُوْ عَلٰی قَمِیْصِهٖ بِدَمٍ كَذِبٍ ؕ— قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ اَنْفُسُكُمْ اَمْرًا ؕ— فَصَبْرٌ جَمِیْلٌ ؕ— وَاللّٰهُ الْمُسْتَعَانُ عَلٰی مَا تَصِفُوْنَ ۟
সিহঁতে চক্ৰান্ত কৰি নিজৰ যুক্তিক শক্তিশালী কৰিব বিচাৰিছে। সিহঁতে ইউছুফৰ চোলাত কোনোবা জন্তুৰ তেজ লগাই আনিছে, যাতে এই ভ্ৰম সৃষ্টি হয় যে, এইটো কুকুৰ-নেচীয়াই ভক্ষণ কৰাৰ প্ৰমাণ। কিন্তু ইয়াকূবে সিহঁতৰ মিছা দাবীৰ উমান পাই গৈছিল, কাৰণ তেজ লগোৱা চোলাটো অকণো ছিঙা নাছিল। সেয়ে তেওঁ সিহঁতক ক'লেঃ বিষয়টো তেনেকুৱা নহয় যেনেকৈ তোমালোকে কৈ আছা। বৰং তোমালোকৰ অন্তৰে এটা বেয়া কৰ্মক সৌন্দৰ্যময় কৰি দাঙি ধৰিছিল যিটোক তোমালোকে সম্পন্ন কৰিছা। এই ক্ষেত্ৰত মোৰ কৰ্তব্য হৈছে উত্তমৰূপে ধৈৰ্য ধাৰণ কৰা, যত কোনো ধৰণৰ উৎকন্ঠা নাই। ইউছুফ সম্পৰ্কে তোমালোকে যি বিৱৰণ দি আছা, এই ক্ষেত্ৰত আল্লাহেই একমাত্ৰ সহায়ৰ উৎস।
التفاسير:
19
:
12
وَجَآءَتْ سَیَّارَةٌ فَاَرْسَلُوْا وَارِدَهُمْ فَاَدْلٰی دَلْوَهٗ ؕ— قَالَ یٰبُشْرٰی هٰذَا غُلٰمٌ ؕ— وَاَسَرُّوْهُ بِضَاعَةً ؕ— وَاللّٰهُ عَلِیْمٌۢ بِمَا یَعْمَلُوْنَ ۟
সেই বাটেৰ এদল ভ্ৰমণকাৰী গৈ আছিল, তেওঁলোকে এজনক কুঁৱাৰ পৰা পানী আনিবলৈ প্ৰেৰণ কৰিলে। সেই ব্যক্তিয়ে কুঁৱাৰ পৰা পানী তুলিবলৈ বাল্টি পেলোৱাৰ লগে লগে ইউছুফে ৰছিডাল ধৰি পেলালে। ব্যক্তিজনে তেওঁক দেখাৰ লগে লগে আনন্দত জপিয়াই উঠিল আৰু ক'লেঃ হেৰা শুনা! এটি আনন্দৰ খবৰ, এয়া দেখোন এজন বালক। সি আৰু তাৰ কেইজনমান সঙ্গীয়ে ইউছুফক ব্যৱসায়ী সম্পদ বুলি ভাৱি গোপন কৰি ৰাখিলে। সিহঁতে ইউছুফক লৈ যি দৰ-দাম কৰি আছিল সেই সম্পৰ্কে আল্লাহ সৰ্বজ্ঞ। সিহঁতৰ কোনো কৰ্মই তেওঁৰ পৰা গোপন নহয়।
التفاسير:
20
:
12
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُوْدَةٍ ۚ— وَكَانُوْا فِیْهِ مِنَ الزَّاهِدِیْنَ ۟۠
পানী আনিবলৈ যোৱা ব্যক্তি আৰু তাৰ সঙ্গীসকলে মিলি ইউছুফক মিচৰৰ বজাৰত অতি নগন্য মূল্যত বিক্ৰী কৰিলে। সহজেই গণিব পাৰা কেইটামান দিৰহামত বিক্ৰী কৰিছিল। তেওঁক অধিক মূল্যত বিক্ৰী কৰাৰো সিহঁতৰ ইচ্ছা নাছিল। কাৰণ অতি দ্ৰুত তেওঁক এৰাব বিচাৰিছিল। দৰাচলতে সিহঁতে ভালদৰেই জানিছিল যে, তেওঁ দাস নহয়। সিহঁতে আশংকা কৰিছিল যে, ইয়াৰ আত্মীয়সকল আহি পৰে নেকি। প্ৰকৃততে এয়া আছিল আল্লাহৰ কৃপা, যাতে ইউছুফে সিহঁতৰ লগত বেছি সময় অতিবাহিত কৰিব নালাগে।
التفاسير:
21
:
12
وَقَالَ الَّذِی اشْتَرٰىهُ مِنْ مِّصْرَ لِامْرَاَتِهٖۤ اَكْرِمِیْ مَثْوٰىهُ عَسٰۤی اَنْ یَّنْفَعَنَاۤ اَوْ نَتَّخِذَهٗ وَلَدًا ؕ— وَكَذٰلِكَ مَكَّنَّا لِیُوْسُفَ فِی الْاَرْضِ ؗ— وَلِنُعَلِّمَهٗ مِنْ تَاْوِیْلِ الْاَحَادِیْثِ ؕ— وَاللّٰهُ غَالِبٌ عَلٰۤی اَمْرِهٖ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟
মিচৰৰ যিজন ব্যক্তিয়ে তেওঁক ক্ৰয় কৰিছিল, তেওঁ নিজৰ পত্নীক উদ্দেশ্যি ক'লেঃ এওঁৰ লগত ভাল ব্যৱহাৰ কৰিবা আৰু আমাৰ লগত থকাৰ বাবে ইয়াৰ বাবে ভাল ব্যৱস্থা কৰা। সম্ভৱতঃ এওঁৰ দ্বাৰা আমাৰ কোনো উপকাৰ হ'ব, অথবা আমি এওঁক তুলনীয়া পুত্ৰ কৰি লম। যিদৰে আমি ইউছুফক হত্যাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিলো, কুঁৱাৰ পৰা উঠাই আনিছিলো আৰু আজিজৰ অন্তৰত তেওঁৰ প্ৰতি স্নেহ সৃষ্টি কৰিছিলো, সেইদৰে আমি তেওঁক মিচৰত প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিলো যাতে আমি তেওঁক সপোনৰ ব্যাখ্যা শিকাব পাৰো। নিশ্চয় আল্লাহ নিজৰ কৰ্মত সক্ষম। তেওঁৰ আদেশ নিশ্চিতভাৱে কাৰ্যকৰী হয়। তেওঁক কোনেও বাধ্য কৰাব নোৱাৰে। কিন্তু অধিকাংশ লোক অৰ্থাৎ কাফিৰসকলে এই কথা নাজানে।
التفاسير:
22
:
12
وَلَمَّا بَلَغَ اَشُدَّهٗۤ اٰتَیْنٰهُ حُكْمًا وَّعِلْمًا ؕ— وَكَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟
যেতিয়া তেওঁ যৌৱনত উপনীত হ'ল, তেতিয়া আমি তেওঁক বোধশক্তি আৰু জ্ঞান প্ৰদান কৰিলো। এনেকুৱা প্ৰতিফল আমি সেইসকল পূণ্যৱান ব্যক্তিক প্ৰদান কৰো, যিসকলে আল্লাহৰ ইবাদত কৰে।
التفاسير:
بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:
• بيان خطورة الحسد الذي جرّ إخوة يوسف إلى الكيد به والمؤامرة على قتله.
ঈৰ্ষাৰ ভয়াবহতাৰ বৰ্ণনা, ইয়াৰ ফলতেই ইউছুফৰ ভাতৃসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে হত্যাৰ চক্ৰান্ত ৰচিছিল।
• مشروعية العمل بالقرينة في الأحكام.
আহকামৰ ক্ষেত্ৰত ইঙ্গিত বহন কৰিলেই আমল কৰাৰ প্ৰমাণ।
• من تدبير الله ليوسف عليه السلام ولطفه به أن قذف في قلب عزيز مصر معاني الأبوة بعد أن حجب الشيطان عن إخوته معاني الأخوة.
এয়া ইউছুফ আলাইহিছ ছালামৰ প্ৰতি আল্লাহৰ উত্তম ব্যৱস্থাপনা তথা তেওঁৰ কৃপা আছিল যে, তেওঁ আজিজে মিচৰৰ অন্তৰত পিতৃ প্ৰেম ঢালি দিছিল। আনহাতে চয়তানে তেওঁৰ ভাতৃসকলক ভাতৃৰ মুহাব্বতৰ পৰা বঞ্চিত কৰিছিল।
