அல்குர்ஆன் மொழிபெயர்ப்பு - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு
பக்க எண்:
6
:
2
اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا سَوَآءٌ عَلَیْهِمْ ءَاَنْذَرْتَهُمْ اَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟
کسانی که کفر ورزیدند، پیوسته در گمراهی و دشمنی قرار دارند، و چه آن ها را بترسانی یا نترسانی، برایشان یکسان است.
التفاسير:
7
:
2
خَتَمَ اللّٰهُ عَلٰی قُلُوْبِهِمْ وَعَلٰی سَمْعِهِمْ ؕ— وَعَلٰۤی اَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ ؗ— وَّلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیْمٌ ۟۠
زیرا الله بر دلهای آنها مُهر زده است و دلهایشان را بر باطل موجود در آن بسته است، و بر گوشهایشان مُهر زده است بهطوریکه حق را آنگونه که باید بپذیرند و بدان گردن نهند نمیشنوند، و بر چشمانشان پوششی قرار داده است؛ چنانکه حق را با وجود وضوحش نمیبینند و عذاب بزرگی در آخرت برایشان است.
التفاسير:
8
:
2
وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَّقُوْلُ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَبِالْیَوْمِ الْاٰخِرِ وَمَا هُمْ بِمُؤْمِنِیْنَ ۟ۘ
گروهی از مردم ادعا می کنند که مؤمن هستند، این سخن را از ترس از دست دادن جان و اموالشان بر زبان جاری می کنند، اما در باطن کافر هستند.
التفاسير:
9
:
2
یُخٰدِعُوْنَ اللّٰهَ وَالَّذِیْنَ اٰمَنُوْا ۚ— وَمَا یَخْدَعُوْنَ اِلَّاۤ اَنْفُسَهُمْ وَمَا یَشْعُرُوْنَ ۟ؕ
منافقان- به گمان خودشان- با اظهار ایمان و پنهان کردن کفر، الله و مؤمنان را فریب می دهند. آن ها در حقیقت فقط خودشان را فریب می دهند اما این را درک نمی کنند؛ زیرا الله متعال رازها و پنهان ترین امور را می داند و مؤمنان را از صفات و احوال منافقان آگاه فرموده است.
التفاسير:
10
:
2
فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ ۙ— فَزَادَهُمُ اللّٰهُ مَرَضًا ۚ— وَلَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۙ۬۟ — بِمَا كَانُوْا یَكْذِبُوْنَ ۟
سبب این امر آن است که در دلهایشان تردیدی وجود دارد و الله بر این تردیدشان افزوده است؛ زیرا جزا از جنس عمل است. بهسبب دروغگویی بر الله و بر مردم و تکذیب آنچه محمد صلی الله علیه وسلم آورد، عذاب دردناکی در طبقۀ زیرین جهنم برای منافقان است.
التفاسير:
11
:
2
وَاِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوْا فِی الْاَرْضِ ۙ— قَالُوْۤا اِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُوْنَ ۟
منافقان وقتی از برپایی فساد در زمین با انجام اموری مانند کفر و گناهان و ... نهی میشوند، انکار میکنند و مدعی هستند که اصحاب صلاح و اصلاح هستند.
التفاسير:
12
:
2
اَلَاۤ اِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُوْنَ وَلٰكِنْ لَّا یَشْعُرُوْنَ ۟
حقیقت این است که آنها اصحاب فساد هستند، اما این را نمیفهمند و درنمییابند که کارشان، عین فساد است.
التفاسير:
13
:
2
وَاِذَا قِیْلَ لَهُمْ اٰمِنُوْا كَمَاۤ اٰمَنَ النَّاسُ قَالُوْۤا اَنُؤْمِنُ كَمَاۤ اٰمَنَ السُّفَهَآءُ ؕ— اَلَاۤ اِنَّهُمْ هُمُ السُّفَهَآءُ وَلٰكِنْ لَّا یَعْلَمُوْنَ ۟
وقتی به آنها امر میشود که مانند اصحاب محمد صلی الله علیه وسلم ایمان بیاورند، از روی اعتراض و استهزا چنین پاسخ میدهند: آیا ایمانی مانند سَبُکسرها بیاوریم؟! در واقع، خودشان نادان هستند اما این را نمیدانند.
التفاسير:
14
:
2
وَاِذَا لَقُوا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا قَالُوْۤا اٰمَنَّا ۖۚ— وَاِذَا خَلَوْا اِلٰی شَیٰطِیْنِهِمْ ۙ— قَالُوْۤا اِنَّا مَعَكُمْ ۙ— اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُوْنَ ۟
هنگام ملاقات با مؤمنان، میگویند: آنچه را شما به آن ایمان دارید پذیرفتیم، این سخن را از ترس مؤمنان میگویند، و زمانی که از نزد مؤمنان برمیگردند و با رؤسای خویش خلوت میکنند، برای تأکید بر پایداری در پیروی از آنها میگویند: ما همراه شما و در راه شما قرار داریم، اما برای تمسخر مؤمنان، در ظاهر با آنها موافقت میکنیم.
التفاسير:
15
:
2
اَللّٰهُ یَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَیَمُدُّهُمْ فِیْ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُوْنَ ۟
الله در مقابله با منافقان که مؤمنان را مسخره میکنند، آنها را مسخره میکند تا جزایی از جنس عملشان به آنها داده باشد؛ از این رو احکام مسلمانان در دنیا را بر آنها اجرا میکند، اما در آخرت آنها را بهسبب کفر و نفاقشان مورد مجازات قرار میدهد. اینچنین به آنها مهلت میدهد به گمراهی و ستم خویش ادامه دهند تا سرگشته و مضطرب بمانند.
التفاسير:
16
:
2
اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ اشْتَرَوُا الضَّلٰلَةَ بِالْهُدٰی ۪— فَمَا رَبِحَتْ تِّجَارَتُهُمْ وَمَا كَانُوْا مُهْتَدِیْنَ ۟
منافقانی که این صفات را داشتند همان کسانی هستند که به جای ایمان کفر را برگزیدند، تجارتشان سودی نداشت؛ چرا که ایمان به الله را از دست دادند و به سوی حق هدایت نشدند.
التفاسير:
இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:
• أن من طبع الله على قلوبهم بسبب عنادهم وتكذيبهم لا تنفع معهم الآيات وإن عظمت.
کسانی که الله بهسبب دشمنی و تکذیب آنها، بر دلهایشان مُهر بزند، آیات با وجود بزرگی به آنها سودی نمیرساند.
• أن إمهال الله تعالى للظالمين المكذبين لم يكن عن غفلة أو عجز عنهم، بل ليزدادوا إثمًا، فتكون عقوبتهم أعظم.
مهلتدادن الله متعال به ستمگران تکذیبکننده، هرگز به دلیل غفلت یا ناتوانی در برابر آنها نیست، بلکه به این هدف است تا بیشتر گناه کنند و در نتیجه، مجازاتشان بیشتر شود.
