ශුද්ධවූ අල් කුර්ආන් අර්ථ කථනය - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය- පිලිපීන පරිවර්තනය (ටගාලොග්)
පිටු අංක:
118
:
9
وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ
Talagang tumanggap na si Allāh sa tatlo ng pagbabalik-loob. Sila ay sina Ka`b bin Mālik, Murārah bin Ar-Rabī`, at Hilāl bin Umayyah, na mga pinagkaitan [dati] ng pagbabalik-loob at ipinahuli ang pagtanggap sa pagbabalik-loob nila matapos ng pagpapaiwan nila sa pagsugod kasama sa Sugo ni Allāh – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan – papuntang Tabūk. Kaya nag-utos ang Propeta – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan – sa mga tao ng pag-iwas sa kanila. May dumapo sa kanila na lungkot at lumbay dahil doon hanggang sa sumikip sa kanila ang lupa sa kabila ng luwang nito at sumikip ang mga dibdib nila dahil sa nangyari sa kanila na pangungulila. Nalaman nila na walang kalingaan para sa kanila na makapagpapakalinga sila maliban kay Allāh lamang. Kaya naawa Siya sa kanila sa pamamagitan ng pagtutuon sa kanila sa pagbabalik-loob. Pagkatapos tumanggap Siya sa pagbabalik-loob nila. Tunay na Siya ay ang Palatanggap ng pagsisisi sa mga lingkod Niya, ang Maawain sa kanila.
التفاسير:
119
:
9
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَكُونُواْ مَعَ ٱلصَّٰدِقِينَ
O mga sumampalataya kay Allāh, sumunod sa Sugo Niya, at gumawa ayon sa batas Niya, mangilag kayong magkasala kay Allāh sa pamamagitan ng pagsunod sa mga ipinag-uutos Niya at pag-iwas sa mga sinasaway Niya, at maging kasama kayo sa mga tapat sa pananampalataya nila, mga sinasabi nila, at mga ginagawa nila sapagkat walang kaligtasan para sa inyo kundi sa katapatan.
التفاسير:
120
:
9
مَا كَانَ لِأَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ وَمَنۡ حَوۡلَهُم مِّنَ ٱلۡأَعۡرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ ٱللَّهِ وَلَا يَرۡغَبُواْ بِأَنفُسِهِمۡ عَن نَّفۡسِهِۦۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ لَا يُصِيبُهُمۡ ظَمَأٞ وَلَا نَصَبٞ وَلَا مَخۡمَصَةٞ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَطَـُٔونَ مَوۡطِئٗا يَغِيظُ ٱلۡكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنۡ عَدُوّٖ نَّيۡلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِۦ عَمَلٞ صَٰلِحٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ
Hindi ukol sa mga naninirahan sa Madīnah ni ukol sa sinumang nasa palibot nila kabilang sa mga naninirahan sa ilang na magpaiwan sila palayo sa Sugo ni Allāh – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan – kapag sumugod siya tungo sa pakikibaka sa pamamagitan ng sarili niya. Hindi ukol sa kanila na magmaramot ng mga sarili nila at mangalaga ng mga ito higit sa sarili niya – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan. Bagkus ang kinakailangan sa kanila ay magkaloob ng mga sarili nila sa halip ng sarili niya. Iyon ay dahil sila ay hindi dinadapuan ng isang uhaw ni ng isang pagod ni ng isang gutom dahil sa landas ni Allāh, hindi nanunuluyan sa isang pook na pumupukaw ang kairalan nila roon sa ngitngit ng mga tagatangging sumampalataya, at hindi dumaranas mula sa kaaway ng pagkapatay o pagkabihag o pagkasamsam ng ari-arian o pagkatalo malibang nagtala si Allāh para sa kanila dahil doon ng isang gantimpala sa isang gawang maayos na tatanggapin Niya mula sa kanila. Tunay na si Allāh ay hindi magwawala ng pabuya sa mga tagagawa ng maganda, bagkus magtutumbas Siya sa kanila niyon nang buo at magdaragdag Siya sa kanila roon.
التفاسير:
121
:
9
وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةٗ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةٗ وَلَا يَقۡطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمۡ لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ
Hindi sila nagkakaloob ng kaunting yaman ni marami at hindi sila lumalampas sa isang lambak malibang itinala para sa kanila ang ginawa nila na isang pagkakaloob o isang paglalakbay upang tumumbas sa kanila si Allāh para magbigay Siya sa kanila sa Kabilang-buhay ng pabuya na higit na maganda sa dati nilang ginagawa.
التفاسير:
122
:
9
۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ
Hindi nararapat para sa mga mananampalataya na sumugod sila sa pakikipaglaban nang lahatan, upang hindi sila malipol kapag nanaig sa kanila ang kaaway nila. Kaya bakit kaya hindi sumugod sa pakikibaka ang isang pangkat kabilang sa kanila at manatili ang isang pangkat upang makisama sa Sugo ni Allāh – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan – at magpakaunawa sa relihiyon sa pamamagitan ng naririnig nila mula sa kanya – basbasan siya ni Allāh at batiin ng kapayapaan – mula sa Qur'ān at mga patakaran ng Batas ng Islām, at magbabala sa mga tao nila ng natutunan nila kapag bumalik ang mga ito tungo sa kanila, sa pag-asang mag-ingat ang mga ito sa pagdurusa mula kay Allāh at parusa Niya para sumunod ang mga ito sa mga ipinag-uutos Niya at umiwas sa mga sinasaway Niya. Ito noon ay sa mga ekspedisyong ipinadadala ng Sugo sa mga pook. Pumipili siya para sa mga ito ng isang pangkatin kabilang sa mga Kasamahan niya.
التفاسير:
මෙම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්රයෝජන:
• وجوب تقوى الله والصدق وأنهما سبب للنجاة من الهلاك.
Ang pagkatungkulin ng pangingilag magkasala kay Allāh at ng katapatan, at na ang dalawang ito ay dahilan para sa kaligtasan mula sa kapahamakan.
• عظم فضل النفقة في سبيل الله.
Ang bigat ng kalamangan ng paggugol ayon sa landas ni Allāh.
• وجوب التفقُّه في الدين مثله مثل الجهاد، وأنه لا قيام للدين إلا بهما معًا.
Ang pagkatungkulin ng pagpapakaunawa sa Islām, na ang kahalintulad nito ay tulad ng pakikibaka, at na walang pag-iral para sa Islām kundi sa pamamagitan ng dalawang ito nang magkasabay.
