ශුද්ධවූ අල් කුර්ආන් අර්ථ කථනය - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය
පිටු අංක:
7
:
10
اِنَّ الَّذِیْنَ لَا یَرْجُوْنَ لِقَآءَنَا وَرَضُوْا بِالْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَاطْمَاَنُّوْا بِهَا وَالَّذِیْنَ هُمْ عَنْ اٰیٰتِنَا غٰفِلُوْنَ ۟ۙ
همانا کافران به دیدار الله امید ندارند تا از او بترسند یا به او امیدوار باشند، و به جای زندگی جاویدان اخروی به زندگی گذرای دنیا راضی شدهاند، و نفسهایشان با خوشحالی، به دنیا انس گرفته است، و از آیات الله و دلایل آن رویگردان و غافل هستند.
التفاسير:
8
:
10
اُولٰٓىِٕكَ مَاْوٰىهُمُ النَّارُ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟
اینها که دارای صفات مذکور هستند، بهسبب کفر و تکذیب روز قیامت که کسب کردهاند، جایگاهشان که به آن پناه میبرند آتش جهنم است.
التفاسير:
9
:
10
اِنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ یَهْدِیْهِمْ رَبُّهُمْ بِاِیْمَانِهِمْ ۚ— تَجْرِیْ مِنْ تَحْتِهِمُ الْاَنْهٰرُ فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟
همانا کسانیکه به الله ایمان آوردهاند و اعمال صالح انجام دادهاند الله بهسبب ایمانشان، هدایت به عملِ صالحِ منجر به رضایتِ خویش را به آنها روزی میدهد، سپس در روز قیامت آنها را در بهشتهای پرنعمت همیشگی، که نهرها از زیرشان جاری است داخل مینماید.
التفاسير:
10
:
10
دَعْوٰىهُمْ فِیْهَا سُبْحٰنَكَ اللّٰهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیْهَا سَلٰمٌ ۚ— وَاٰخِرُ دَعْوٰىهُمْ اَنِ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠
دعای آنها در بهشت، منزه و مقدس دانستن الله است. و درود الله و فرشتگان بر آنها و درود آنها به یکدیگر چنین است: سلام؛ و پایان دعایشان چنین است که تمام ستایشها بر الله پروردگار تمام مخلوقات.
التفاسير:
11
:
10
وَلَوْ یُعَجِّلُ اللّٰهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَیْرِ لَقُضِیَ اِلَیْهِمْ اَجَلُهُمْ ؕ— فَنَذَرُ الَّذِیْنَ لَا یَرْجُوْنَ لِقَآءَنَا فِیْ طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُوْنَ ۟
و اگر الله سبحانه به همان شتاب که دعای خیر مردم را برایشان اجابت میکند، در استجابت دعای بد شان هنگام خشم علیه خودشان و فرزندانشان و اموالشان، شتاب نماید، بهطور قطع هلاک میشدند، اما الله به آنها مهلت میدهد، پس کسانی را که انتظار دیدار با او تعالی را نمیکشند- چون از هیچ کیفری نمیترسند و به هیچ پاداشی امید ندارند- رها میکند تا در مورد روز حساب متردد و سرگشته و دو دل بمانند.
التفاسير:
12
:
10
وَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْۢبِهٖۤ اَوْ قَاعِدًا اَوْ قَآىِٕمًا ۚ— فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهٗ مَرَّ كَاَنْ لَّمْ یَدْعُنَاۤ اِلٰی ضُرٍّ مَّسَّهٗ ؕ— كَذٰلِكَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِیْنَ مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟
و هرگاه به انسان اسرافکار بر نفس خویش، بیماری یا مصیبتی برسد، بر پهلو آرمیده یا نشسته یا ایستاده با فروتنی و تضرع ما را در دعا میخواند؛ به این امید که آسیبی که به او رسیده است برطرف شود، اما وقتی دعایش را اجابت کنیم، و آسیبی را که به او رسیده است برطرف سازیم بر عملی که بوده است همچنان ادامه میدهد، گویی برای برطرف شدن آسیبی که به او رسیده بود هرگز ما را در دعا نخوانده است. همانگونه که برای این رویگردان، استمرار در گمراهیاش آراسته شده است، برای کسانیکه با کفرشان از حدود گذشتهاند، کفر و گناهانی که انجام میدادند آراسته شده است، پس آن را رها نمیکنند.
التفاسير:
13
:
10
وَلَقَدْ اَهْلَكْنَا الْقُرُوْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوْا ۙ— وَجَآءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ وَمَا كَانُوْا لِیُؤْمِنُوْا ؕ— كَذٰلِكَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِیْنَ ۟
- ای مشرکان- همانا امتهای قبل از شما را بهسبب اینکه رسولان الله را تکذیب کردند و گناهان را مرتکب شدند نابود کردهایم، و رسولانشان که آنها را بهسویشان فرستادیم دلایل آشکار و دلالت کننده بر راستگوییشان در آنچه که از جانب پروردگارشان آورده بودند، برایشان آوردند، اما چون به ایمان تمایل نداشتند برایشان استوار و مناسب نشد که ایمان بیاورند، پس الله دست از یاریشان برداشت، و آنها را به ایمان توفیق نداد. همانگونه که آن امتهای ستمگر را مجازات کردیم، امثال آنها را در هر زمان و مکانی مجازات میکنیم.
التفاسير:
14
:
10
ثُمَّ جَعَلْنٰكُمْ خَلٰٓىِٕفَ فِی الْاَرْضِ مِنْ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَیْفَ تَعْمَلُوْنَ ۟
- ای مردم- سپس شما را جانشین آن امتهای تکذیب کننده که آنها را نابود کردیم قرار دادیم؛ تا بنگریم که چگونه عمل میکنید، آیا کار نیک انجام میدهید تا در قبال آن پاداش داده شوید، یا کار بد انجام میدهید تا در قبال آن مجازات شوید؟
التفاسير:
මෙම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්රයෝජන:
• لطف الله عز وجل بعباده في عدم إجابة دعائهم على أنفسهم وأولادهم بالشر.
لطف الله به بندگانش در عدم اجابت دعای بدِ آنها علیه خودشان و فرزندانشان.
• بيان حال الإنسان بالدعاء في الضراء والإعراض عند الرخاء والتحذير من الاتصاف بذلك.
بیان حال انسان که در سختی دعا و هنگام آسایش رویگردانی میکند؛ و ترساندن از کسب این صفت.
• هلاك الأمم السابقة كان سببه ارتكابهم المعاصي والظلم.
سبب نابودی امتهای پیشین، ارتکاب گناهان و ستم توسط آنها بوده است.
