ශුද්ධවූ අල් කුර්ආන් අර්ථ කථනය - පැෂ්ටෝ පරිවර්තනය - සර්ෆරාස්
145
:
6
قُلْ لَّاۤ اَجِدُ فِیْ مَاۤ اُوْحِیَ اِلَیَّ مُحَرَّمًا عَلٰی طَاعِمٍ یَّطْعَمُهٗۤ اِلَّاۤ اَنْ یَّكُوْنَ مَیْتَةً اَوْ دَمًا مَّسْفُوْحًا اَوْ لَحْمَ خِنْزِیْرٍ فَاِنَّهٗ رِجْسٌ اَوْ فِسْقًا اُهِلَّ لِغَیْرِ اللّٰهِ بِهٖ ۚ— فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ بَاغٍ وَّلَا عَادٍ فَاِنَّ رَبَّكَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
ای محمده!ووایه کومه وحي چې ماته راغلې ده په هغې کې داسې څه نه مومم چې په خوړونکې باندی دې څه حرام وي مګر یوازې مرداره حرامه ده یا بهیدونکې وینه،دخنزیر غوښه چې پلیته ده او هغه د ګناه څاروي حرام دي چې د حلالې په وخت کې پرې پرته له الله د بل چا نوم واخیستل شي هغه څوک چې د اړتیا له مخې چې د نافرمانۍ[۳] او خوند اخیستلو لپاره نه وي[۴] ددې حرامو څیزونو خوراک ته اړ شو اوله اړتیا نه یې ډير ونه خوړ خو بې شکه چې ستا رب ډیر بښونکی خورا مهربان دی.
[۳] چې هسې يي نافرمانۍ ته ملا تړلي وي( ابن جریر الطبري).
[۴] په خوراک کې( ابن جریر الطبری)
التفاسير:
