ශුද්ධවූ අල් කුර්ආන් අර්ථ කථනය - පැෂ්ටෝ පරිවර්තනය - සර්ෆරාස්
12
:
10
وَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْۢبِهٖۤ اَوْ قَاعِدًا اَوْ قَآىِٕمًا ۚ— فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهٗ مَرَّ كَاَنْ لَّمْ یَدْعُنَاۤ اِلٰی ضُرٍّ مَّسَّهٗ ؕ— كَذٰلِكَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِیْنَ مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟
او چې انسان ته کله هم کومه ستونزه رسیدلې،نو مونږ یې په ملاسته،ناسته او ولاړه رابللي یو،خو کله چې ترې مونږ ستونزه لرې کړې،نو بیا داسې ژوند کوي لکه چې د رسیدلې ستونزې په لرې کولو کې یې مونږ له سره بللي نه وو،په دې توګه له خپلې اندازې نه زیاتو پښو غزوونکو ته د هغوی کړنې ښایسته ښکاري.
التفاسير:
