Tradução dos significados do Nobre Qur’an. - Tradução persa de interpretação abreviada do Nobre Alcorão.
توبه
Dos propósitos do capítulo:
البراءة من المشركين والمنافقين وجهادهم، وفتح باب التوبة للتائبين.
اعلام بیزاری از مشرکان و منافقان و جهاد علیه آنان و باز بودن درهاى توبه برای توبه کنندگان.
1
:
9
بَرَآءَةٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖۤ اِلَی الَّذِیْنَ عٰهَدْتُّمْ مِّنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟ؕ
این آیات اعلام بیزاری از جانب الله و رسولش، و اعلان پایان پیمانهایی است که -ای مسلمانان- با مشرکان جزیرة العرب بستهاید.
التفاسير:
2
:
9
فَسِیْحُوْا فِی الْاَرْضِ اَرْبَعَةَ اَشْهُرٍ وَّاعْلَمُوْۤا اَنَّكُمْ غَیْرُ مُعْجِزِی اللّٰهِ ۙ— وَاَنَّ اللّٰهَ مُخْزِی الْكٰفِرِیْنَ ۟
پس -ای مشرکان- مدت چهار ماه با امنیت در زمین بگردید، و پس از آن هیچ پیمان و امانی برای شما نیست، و بدانید که اگر بر کفر به الله ادامه دهید هرگز نخواهید توانست از عذاب و کیفر الله رهایی پیدا کنید، و بدانید که الله خوارکنندۀ کافران با قتل و اسارت در دنیا، و با ورود به آتش در روز قیامت است. این حکم شامل کسانی میشود که پیمانشان را شکستند، و کسانیکه پیمانشان مطلق و همیشگی است، اما کسیکه پیمان موقتی دارد هر چند بیشتر از چهار ماه باشد پیمان او تا پایان مدت آن برایش کامل میشود.
التفاسير:
3
:
9
وَاَذَانٌ مِّنَ اللّٰهِ وَرَسُوْلِهٖۤ اِلَی النَّاسِ یَوْمَ الْحَجِّ الْاَكْبَرِ اَنَّ اللّٰهَ بَرِیْٓءٌ مِّنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۙ۬— وَرَسُوْلُهٗ ؕ— فَاِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَیْرٌ لَّكُمْ ۚ— وَاِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَاعْلَمُوْۤا اَنَّكُمْ غَیْرُ مُعْجِزِی اللّٰهِ ؕ— وَبَشِّرِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا بِعَذَابٍ اَلِیْمٍ ۟ۙ
و اعلامی است از جانب الله، و اعلامی است از جانب رسولش صلی الله علیه وسلم به تمام مردم در روز عید قربان که الله سبحانه از مشرکان بیزار است، و رسولش صلی الله علیه وسلم نیز از آنها بیزار است، پس - ای مشرکان- اگر از شِرکِتان توبه کنید توبۀ شما برایتان بهتر است، و اگر از توبه روی گردانید بدانید که هرگز نمیتوانید از الله پیشی بگیرید، و هرگز نمیتوانید از کیفرش رهایی پیدا کنید، و -ای رسول- کسانی را که به الله کفر ورزیدند به آنچه که آنها را به ستوه میآورد، یعنی عذاب رنج آوری که منتظرشان است خبر بده.
التفاسير:
4
:
9
اِلَّا الَّذِیْنَ عٰهَدْتُّمْ مِّنَ الْمُشْرِكِیْنَ ثُمَّ لَمْ یَنْقُصُوْكُمْ شَیْـًٔا وَّلَمْ یُظَاهِرُوْا عَلَیْكُمْ اَحَدًا فَاَتِمُّوْۤا اِلَیْهِمْ عَهْدَهُمْ اِلٰی مُدَّتِهِمْ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِیْنَ ۟
مگر مشرکانی که با شما پیمان بستند، و به پیمانشان وفا کردند، و ذرهای از آن را نقض نکردند، که آنها از حکم سابق استثنا هستند، پس وفا به پیمانشان را برای آنها کامل کنید تا وقتیکه مدتش سپری شود، همانا الله کسانیکه با اجرای اوامرش از جمله وفا به پیمان و اجتناب از نواهیاش از جمله خیانت، تقوا پیشه میکنند را دوست دارد.
التفاسير:
5
:
9
فَاِذَا انْسَلَخَ الْاَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِیْنَ حَیْثُ وَجَدْتُّمُوْهُمْ وَخُذُوْهُمْ وَاحْصُرُوْهُمْ وَاقْعُدُوْا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ ۚ— فَاِنْ تَابُوْا وَاَقَامُوا الصَّلٰوةَ وَاٰتَوُا الزَّكٰوةَ فَخَلُّوْا سَبِیْلَهُمْ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ رَّحِیْمٌ ۟
پس وقتی ماه های حرام که در آن به دشمنانتان امان دادید، تمام شد؛ مشرکان را هر جا که با آن ها روبه رو شدید، بکشید، و آن ها را به اسارت بگیرید، و آن ها را در پناهگاهايشان محاصره کنید، و در راه هایشان به کمینشان بنشینید، پس اگر از شرک، به سوی الله توبه کردند، و نماز خواندند و زکات اموالشان را پرداختند؛ برادران دینی شما هستند و از جنگ کردن با آن ها دست بکشید، همانا الله نسبت به بندگان توبه کارش بسیار آمرزنده و مهربان است.
التفاسير:
6
:
9
وَاِنْ اَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِیْنَ اسْتَجَارَكَ فَاَجِرْهُ حَتّٰی یَسْمَعَ كَلٰمَ اللّٰهِ ثُمَّ اَبْلِغْهُ مَاْمَنَهٗ ؕ— ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَعْلَمُوْنَ ۟۠
و -ای رسول- اگر یکی از مشرکان که خون و مالش مباح است وارد شد و از تو درخواست پناهندگی کرد درخواست او را اجابت کن تا قرآن را بشنود، آنگاه او را به مکانی که برایش امن باشد برسان، زیرا کافران مردمی هستند که حقایق این دین را نمیدانند، پس وقتی حقایق را از طریق شنیدن قرائت قرآن دانستند شاید هدایت یافتند.
التفاسير:
Das notas do versículo nesta página:
• في الآيات دليل واضح على حرص الإسلام على تسوية العلاقات الخارجية مع الأعداء على أساس من السّلم والأمن والتّفاهم.
آیات فوق دلالت آشکاری دارند بر اشتیاق اسلام بر یکسانسازی روابط خارجی با دشمنان براساس صلح و امنیت و تفاهم.
• الإسلام يُقَدِّر العهود، ويوجب الوفاء بها، ويجعل حفظها نابعًا من الإيمان، وملازمًا لتقوى الله تعالى.
اسلام بهای زیادی به پیمانها میدهد، و وفا به آنها را واجب میداند، و حفظ آن را برخاسته از ایمان و پشتوانۀ تقوای الله تعالی قرار میدهد.
• أَنَّ إقامة الصّلاة وإيتاء الزّكاة دليل على الإسلام، وأنهما يعصمان الدّم والمال، ويوجبان لمن يؤدّيهما حقوق المسلمين من حفظ دمه وماله إلا بحق الإسلام؛ كارتكاب ما يوجب القتل من قتل النفس البريئة، وزنى الزّاني المُحْصَن، والرّدّة إلى الكفر بعد الإيمان.
برپایی نماز و پرداخت زکات دلیلی بر اسلام است، و خون و مال را حفظ میکنند، و برای کسیکه این دو را ادا کند حقوق مسلمانان را از حفظ خون و مالش جز به حق اسلام مانند ارتکاب قتل شخص بیگناه که موجب قتل است، و زنای زناکار دارای همسر، و بازگشتن به کفر پس از ایمان، موجب میگرداند.
• مشروعيّة الأمان؛ أي: جواز تأمين الحربي إذا طلبه من المسلمين؛ ليسمع ما يدلّ على صحّة الإسلام، وفي هذا سماحة وتكريم في معاملة الكفار، ودليل على إيثار السِّلم.
مشروعیت امان؛ یعنی: جوازِ در امان قرار دادن کافر حربی، آنگاه که آن را از مسلمانان درخواست کند؛ تا آنچه را که بر صحت اسلام دلالت دارد بشنود، و در این امر، عفو و گرامی داشتن در رفتار با کفار، و نیز دلیلی بر ترجیح دادن صلح است.
