Tradução dos significados do Nobre Qur’an. - Tradução persa - Centro Rowad
Número de página:
77
:
37
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ
و [پس از طوفان، فقط پیروان مؤمن و] خانوادۀ او را [در زمین] باقی گذاشتیم
التفاسير:
78
:
37
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ
و در میان آیندگان [نام نیک] برایش به جا نهادیم.
التفاسير:
79
:
37
سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟
سلام [و ستایش] جهانیان بر نوح باد.
التفاسير:
80
:
37
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟
به راستی، ما نیکوکاران را اینچنین پاداش میدهیم.
التفاسير:
81
:
37
اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟
بیتردید، او از بندگان مؤمن ما بود.
التفاسير:
82
:
37
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟
آنگاه دیگران را [که در طوفان مانده بودند] غرق کردیم.
التفاسير:
83
:
37
وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ
و قطعاً ابراهیم از پیروان او [= نوح] بود.
التفاسير:
84
:
37
اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟
[یاد کن از] هنگامی که وی با دلی پاک [و خالی از شرک] به [درگاه] پروردگارش آمد.
التفاسير:
85
:
37
اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ
آنگاه که به پدر و قومش گفت: «چه چیزی عبادت میکنید؟
التفاسير:
86
:
37
اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ
آیا به جای الله، این معبودان دروغین را میخواهید؟
التفاسير:
87
:
37
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟
گمانتان دربارۀ پروردگار جهانیان چیست؟»
التفاسير:
88
:
37
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ
سپس نگاهی به ستارگان افکند [و اندیشید].
التفاسير:
89
:
37
فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟
و گفت: «من بیمارم [و در جشن شرکت نمیکنم]».
التفاسير:
90
:
37
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟
پس [مردم] او را ترک کردند و رفتند.
التفاسير:
91
:
37
فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ
آنگاه پنهانی نزد معبودهایشان رفت و [با تمسخر] گفت: «چیزی نمیخورید؟
التفاسير:
92
:
37
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟
شما را چه شده است که سخن نمیگویید؟»
التفاسير:
93
:
37
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟
سپس با دست راست خود ضربهای [محکم] بر آنها وارد آورد [و جز بُت بزرگ، همه را شکست].
التفاسير:
94
:
37
فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟
قومش شتابان به سوی او آمدند.
التفاسير:
95
:
37
قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ
[ابراهیم] گفت: «آیا چیزی را که خود میتراشید عبادت میکنید؟
التفاسير:
96
:
37
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟
و حال آنکه الله، [هم] شما و [هم] آنچه را انجام میدهید آفریده است».
التفاسير:
97
:
37
قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟
[وقتی بُتپرستان از پاسخ درماندند،] گفتند: «بنایی [بلند] برایش بسازید و او را در آتش بیفکنید».
التفاسير:
98
:
37
فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟
براى [نابودى] او نیرنگی خواستند و[لى] ما آنان را پست و [مغلوب] ساختیم [و آتش بر ابراهیم سرد و بیاثر شد].
التفاسير:
99
:
37
وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟
و گفت: «من به سوى [سرزمین دیگرى براى عبادتِ] پروردگارم میروم [و هجرت میکنم] و او مرا هدایت خواهد كرد.
التفاسير:
100
:
37
رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟
پروردگارا، [فرزندی] از شایستگان به من عطا کن».
التفاسير:
101
:
37
فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟
ما [دعایش را مستجاب کردیم و] او را به تولد پسری بردبار بشارت دادیم.
التفاسير:
102
:
37
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟
و چون [اسماعیل] به [سن نوجوانى و] حد تلاش [و همكارى] با او [= ابراهیم] رسید، به وی گفت: پسرم، در خواب [به من وحی میشود و] مىبینم كه تو را ذبح مىكنم. نظرت در این باره چیست؟» [اسماعیل] گفت: «پدرجان، آنچه را به تو امر شده است انجام بده. ان شاء الله مرا [در برابر اجرای این فرمان،] شكیبا خواهی یافت».
التفاسير:
