ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߛߓߊߌ߲ߞߊ ߟߎ߬ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

32 : 34

قَالَ الَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا لِلَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْۤا اَنَحْنُ صَدَدْنٰكُمْ عَنِ الْهُدٰی بَعْدَ اِذْ جَآءَكُمْ بَلْ كُنْتُمْ مُّجْرِمِیْنَ ۟

و پیشوایان که از حق تکبر ورزیدند به پیروان که آنها را زیردست خویش قرار داده بودند می‌گویند: آیا ما شما را از هدایتی که محمد برای‌تان آورد بازداشتیم؟! خیر، بلکه شما خودتان گمراه و فاسد و فسادکار بودید.

33 : 34

وَقَالَ الَّذِیْنَ اسْتُضْعِفُوْا لِلَّذِیْنَ اسْتَكْبَرُوْا بَلْ مَكْرُ الَّیْلِ وَالنَّهَارِ اِذْ تَاْمُرُوْنَنَاۤ اَنْ نَّكْفُرَ بِاللّٰهِ وَنَجْعَلَ لَهٗۤ اَنْدَادًا ؕ— وَاَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَاَوُا الْعَذَابَ ؕ— وَجَعَلْنَا الْاَغْلٰلَ فِیْۤ اَعْنَاقِ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا ؕ— هَلْ یُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

و پیروان ستمدیده به سران مستکبر خود گفتند: بلکه نیرنگ شب و روز شما بود که ما را از هدایت بازداشت، آنگاه که ما را به کفر ورزيدن به الله و عبادت مخلوقاتش فرمان می دادید، و هنگامی که عذاب را مشاهده کرده و یقین پیدا کردند که عذاب داده می شوند؛ پشیمانی خود را از کفر ورزيدنشان در دنیا، پنهان می کنند. غل و زنجيرها را به گردن كافران مى اندازيم، و تنها به خاطر عبادت غیر الله و ارتکاب گناهانی که در دنیا انجام می دادند؛ این گونه مجازات داده می شوند.

34 : 34

وَمَاۤ اَرْسَلْنَا فِیْ قَرْیَةٍ مِّنْ نَّذِیْرٍ اِلَّا قَالَ مُتْرَفُوْهَاۤ اِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

و در هیچ شهری رسولی که آنها را از عذاب الله می‌ترساند نفرستادیم مگر اینکه افراد مُرَفَّه صاحب قدرت و مقام و مال آنجا گفتند: - ای رسولان- به آنچه که شما با آن فرستاده شده‌اید کافر هستیم.

35 : 34

وَقَالُوْا نَحْنُ اَكْثَرُ اَمْوَالًا وَّاَوْلَادًا ۙ— وَّمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

و این صاحبان مقام، شادمان و مفتخر می‌گفتند: ما اموال و فرزندان زیادی داریم، و این ادعای شما که ما عذاب می‌شویم دروغ است، زیرا ما نه در دنیا و نه در آخرت عذاب نخواهیم شد.

36 : 34

قُلْ اِنَّ رَبِّیْ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ وَیَقْدِرُ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟۠

- ای رسول- به اینها که به نعمت‌هایی که به آنها داده شده است مغرور هستند بگو: پروردگارم به منظور آزمایش، برای هرکس بخواهد رزق و روزی را می‌گشاید که آیا سپاسگزاری می‌کند یا کفر می‌ورزد، و آن را برای آزمایشِ هرکس بخواهد تنگ می‌گرداند که آیا شکیبایی می‌کند یا خشم می‌گیرد؟ اما بیشتر مردم نمی‌دانند که الله حکیم است؛ و هیچ کاری را جز از روی حکمتی کامل و فراگیر مُقَدّر نمی‌کند؛ فرقی ندارد که کسی از این حکمت آگاه باشد یا نباشد.

37 : 34

وَمَاۤ اَمْوَالُكُمْ وَلَاۤ اَوْلَادُكُمْ بِالَّتِیْ تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفٰۤی اِلَّا مَنْ اٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ؗ— فَاُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ جَزَآءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوْا وَهُمْ فِی الْغُرُفٰتِ اٰمِنُوْنَ ۟

و نه اموال‌تان و نه فرزندان‌تان که به آنها افتخار می‌کنید آن چیزی نیستند که شما را به رضایت الله برسانند، اما هرکس به الله ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد به پاداشی مضاعف دست می‌یابد؛ یعنی اموال، او را با انفاق در راه الله، و فرزندان با دعا برایش او را به الله نزدیک می‌سازند، اینها که مؤمن هستند و اعمال صالح انجام می‌دهند پاداشی دو برابر نیکی‌هایی که انجام داده‌اند دارند، و در منازلی بلند از بهشت از هرگونه عذاب و مرگ و قطع نعمت‌ها که آنها را می‌ترسانند ایمن و آسوده ‌خاطر هستند.

38 : 34

وَالَّذِیْنَ یَسْعَوْنَ فِیْۤ اٰیٰتِنَا مُعٰجِزِیْنَ اُولٰٓىِٕكَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُوْنَ ۟

و کافران که نهایت تلاش خویش را در بازداشتن مردم از آیات ما به خرج می‌دهند و در تحقق اهدافشان می‌کوشند همان زیانکاران در دنیا و عذاب ‌شدگان در آخرت هستند.

39 : 34

قُلْ اِنَّ رَبِّیْ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَیَقْدِرُ لَهٗ ؕ— وَمَاۤ اَنْفَقْتُمْ مِّنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهٗ ۚ— وَهُوَ خَیْرُ الرّٰزِقِیْنَ ۟

- ای رسول- بگو: همانا پروردگارم رزق و روزی را برای هر یک از بندگانش که بخواهد می‌گشاید، و آن را برای هر یک از آنها که بخواهد تنگ می‌گرداند، و آنچه در راه الله انفاق کنید، الله عوض آن را در دنیا با دادن چیزی بهتر از آن، و در آخرت با دادن پاداشی بزرگ برای‌تان می‌دهد، و الله سبحانه بهترین روزی ‌دهندگان است، پس هرکس خواهان رزق و روزی است باید به او سبحانه روی آورد.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• تبرؤ الأتباع والمتبوعين بعضهم من بعض، لا يُعْفِي كلًّا من مسؤوليته.

بیزاری‌ جستن پیروان و پیشوایان از یکدیگر، هیچ‌یک را از مسئولیت معاف نمی‌کند.

• الترف مُبْعِد عن الإذعان للحق والانقياد له.

قرار گرفتن در ناز و نعمت، از اطاعت حق و تسلیم‌ شدن در برابر آن دور می‌سازد.

• المؤمن ينفعه ماله وولده، والكافر لا ينتفع بهما.

مال و فرزند مؤمن به او نفع می‌رساند، اما کافر از این دو سود نمی‌برد.

• الإنفاق في سبيل الله يؤدي إلى إخلاف المال في الدنيا، والجزاء الحسن في الآخرة.

انفاق در راه الله به بازگردانده ‌شدن مال در دنیا، و پاداش نیکو در آخرت منجر می‌شود.