ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߦߣߎߛߊ߫ - ߟߊߘߛߏߣߍ߲

89 : 10

قَالَ قَدْ اُجِیْبَتْ دَّعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِیْمَا وَلَا تَتَّبِعٰٓنِّ سَبِیْلَ الَّذِیْنَ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

الله فرمود: - ای موسی و هارون- دعای شما علیه فرعون و سران قومش را اجابت کردم، پس بر دین‌تان استوار باشید، و از آن به‌سوی پیروی راه گمراهانی که راه حق را نمی‌دانند منحرف نشوید.

90 : 10

وَجٰوَزْنَا بِبَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ الْبَحْرَ فَاَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَجُنُوْدُهٗ بَغْیًا وَّعَدْوًا ؕ— حَتّٰۤی اِذَاۤ اَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قَالَ اٰمَنْتُ اَنَّهٗ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا الَّذِیْۤ اٰمَنَتْ بِهٖ بَنُوْۤا اِسْرَآءِیْلَ وَاَنَا مِنَ الْمُسْلِمِیْنَ ۟

و عبور از دریا را پس از شکافتن آن بر بنی‌اسرائیل فراهم ساختیم تا اینکه سالم از آن گذشتند، پس فرعون و لشکریانش از روی ستم و تجاوز به آنها ملحق شدند، تا اینکه دریا بر او به‌هم بسته شد، و غرق او را فرا گرفت، و از نجات ناامید شد. در آن هنگام گفت: ایمان آوردم به اینکه معبود برحقی جز ذاتی‌که بنی‌اسرائیل به او ایمان آوردند نیست، و من با طاعت از گردن ‌نَهَندگان به الله هستم.

91 : 10

آٰلْـٰٔنَ وَقَدْ عَصَیْتَ قَبْلُ وَكُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِیْنَ ۟

آیا اکنون و پس از ناامیدی از زندگی ایمان می‌آوری؟! درحالی‌که -ای فرعون- قبل از نزول عذاب با کفر به الله، و بازداشتن از راهش، از او تعالی نافرمانی کردی، و به‌سبب اینکه خودت و دیگران را گمراه ساختی از فسادکاران بودی.

92 : 10

فَالْیَوْمَ نُنَجِّیْكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُوْنَ لِمَنْ خَلْفَكَ اٰیَةً ؕ— وَاِنَّ كَثِیْرًا مِّنَ النَّاسِ عَنْ اٰیٰتِنَا لَغٰفِلُوْنَ ۟۠

پس -ای فرعون- امروز تو را از دریا بیرون می‌آوریم، و تو را در زمین مرتفعی قرار می‌دهیم؛ تا کسانی‌که پس از تو می‌آیند از تو عبرت بگیرند، و همانا بسیاری از مردم از حجت‌ها و دلایل قدرت ما غافل هستند، و در آن تفکر نمی‌کنند.

93 : 10

وَلَقَدْ بَوَّاْنَا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ مُبَوَّاَ صِدْقٍ وَّرَزَقْنٰهُمْ مِّنَ الطَّیِّبٰتِ ۚ— فَمَا اخْتَلَفُوْا حَتّٰی جَآءَهُمُ الْعِلْمُ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ یَقْضِیْ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ فِیْمَا كَانُوْا فِیْهِ یَخْتَلِفُوْنَ ۟

و به‌راستی‌که بنی‌اسرائیل را در منزلی پسندیده و مکانی راضی کننده در سرزمین مبارک شام فرود آوردیم، و از رزق حلال و پاک به آنها روزی دادیم، پس در امر دین‌شان اختلاف نکردند تا اینکه قرآن که تصدیق‌ کنندۀ صفات نیکوی محمد صلی الله علیه وسلم است که در تورات خوانده‌اند نزدشان آمد، پس وقتی‌که آن را انکار کردند سرزمین‌شان به زور از آنها گرفته شد. - ای رسول- همانا پروردگار تو در آنچه که اختلاف می‌کردند در روز قیامت میان آنها داوری می‌کند، آن‌گاه به هر یک از حق‌دار و دروغ‌ پرداز آنها جزایی را که مستحق آن است می‌دهد.

94 : 10

فَاِنْ كُنْتَ فِیْ شَكٍّ مِّمَّاۤ اَنْزَلْنَاۤ اِلَیْكَ فَسْـَٔلِ الَّذِیْنَ یَقْرَءُوْنَ الْكِتٰبَ مِنْ قَبْلِكَ ۚ— لَقَدْ جَآءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَّبِّكَ فَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِیْنَ ۟ۙ

پس -ای رسول- اگر از حقیقت قرآن که به‌سوی تو نازل کرده‌ایم در شک و تردید هستی، از یهودیانی که ایمان آورده‌اند و تورات را می‌خواندند، و از مسیحیانی که انجیل را می‌خواندند بپرس، آن‌گاه به تو خبر خواهند داد که آنچه بر تو نازل شده است حق است؛ چون توصیف آن را در کتاب‌های‌شان می‌یابند، به‌راستی حقی که هیچ تردیدی در آن نیست از جانب پروردگار تو برایت آمده است، پس از تردید کنندگان نباش.

95 : 10

وَلَا تَكُوْنَنَّ مِنَ الَّذِیْنَ كَذَّبُوْا بِاٰیٰتِ اللّٰهِ فَتَكُوْنَ مِنَ الْخٰسِرِیْنَ ۟

و از کسانی نباش که دلایل و برهان‌های الله را تکذیب کردند که در این صورت از زیانکارانی خواهی بود که به‌سبب کفرشان با قراردادن خودشان در معرض نابودی به خویشتن ضرر رساندند، و تمام این ترساندن برای بیان خطر زیاد شک و تکذیب است، وگرنه پیامبر صلی الله علیه وسلم معصوم است از اینکه ذره‌ای از این امر از او سر بزند.

96 : 10

اِنَّ الَّذِیْنَ حَقَّتْ عَلَیْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟ۙ

همانا کسانی‌که حکم الله در مورد آنها ثابت شده است که به‌سبب اصرارشان بر کفر در حال کفر می‌میرند هرگز ایمان نمی‌آورند.

97 : 10

وَلَوْ جَآءَتْهُمْ كُلُّ اٰیَةٍ حَتّٰی یَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِیْمَ ۟

هر چند هر آیۀ شرعیه یا کونیه برای‌شان بیاید تا اینکه عذاب رنج‌آور را مشاهده کنند، پس هنگامی‌که ایمان نفعی به آنها نمی‌رساند ایمان می‌آورند.

ߟߝߊߙߌ ߟߎ߫ ߢߊ߬ߕߣߐ ߘߏ߫ ߞߐߜߍ ߣߌ߲߬ ߞߊ߲߬:

• وجوب الثبات على الدين، وعدم اتباع سبيل المجرمين.

وجوب پایداری در دین، و پیروی نکردن از راه مجرمان.

• لا تُقْبل توبة من حَشْرَجَت روحه، أو عاين العذاب.

توبۀ کسی‌که روحش در حال گرفته‌ شدن باشد، یا عذاب را مشاهده کند پذیرفته نمی‌شود.

• أن اليهود والنصارى كانوا يعلمون صفات النبي صلى الله عليه وسلم، لكن الكبر والعناد هو ما منعهم من الإيمان.

یهودیان و نصاری از صفات پیامبر صلی الله علیه وسلم آگاه بودند، اما تکبر و دشمنی، آنها را از ایمان بازداشت.