ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߟߐ߬ߖߟߎ߬ߡߊ߬ߣߍ߲ ߠߎ߬ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫ - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

صافات

1 : 37

وَالصّٰٓفّٰتِ صَفًّا ۟ۙ

قسم دى په هغه پرېښتو چې صفونه جوړوي، صفونه.

2 : 37

فَالزّٰجِرٰتِ زَجْرًا ۟ۙ

بيا په سختۍ سره شړونكو (ملايكو) قسم.

3 : 37

فَالتّٰلِیٰتِ ذِكْرًا ۟ۙ

بیا په ذکر (قرآن) لوستونکو (پرېښتو) قسم.

4 : 37

اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ۟ؕ

چې بېشكه ستاسو معبود يو دى.

5 : 37

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ۟ؕ

د اسمانو، ځمكې او د هغو تر منځه شيانو رب او د ختيځونو رب.

6 : 37

اِنَّا زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِزِیْنَةِ ١لْكَوَاكِبِ ۟ۙ

يقيناً موږ د دنيا اسمان ښكلى كړى د ستورو په ښايست.

7 : 37

وَحِفْظًا مِّنْ كُلِّ شَیْطٰنٍ مَّارِدٍ ۟ۚ

او له هر سرکښ شيطانه مو په ساتنه خوندي كړى دى.

8 : 37

لَا یَسَّمَّعُوْنَ اِلَی الْمَلَاِ الْاَعْلٰی وَیُقْذَفُوْنَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۟

پاسني مخلوق ته غوږ نه شي اېښودلاى او له هرې خوا ويشتل كيږي.

9 : 37

دُحُوْرًا وَّلَهُمْ عَذَابٌ وَّاصِبٌ ۟ۙ

رټلی کیدی شي په رټني سره او دوی لره عذاب پيوست کېدونکی دی.

10 : 37

اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهٗ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۟

پرته له دې چې كه څوك تښتوونكى كومه خبره وتښتوي نو يوه سوځونكې لمبه ورپسې شي.

11 : 37

فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَّنْ خَلَقْنَا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّنْ طِیْنٍ لَّازِبٍ ۟

نو ويې پوښته چې اّيا د دوى پيدا كېدل به ګران وي كه هغه (نور مخلوق) چې موږ پيدا كړي؟ موږ خو هغوى له سرېښناكې خټې پيدا كړي.

12 : 37

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُوْنَ ۪۟

بلكې ته تعجب كوې او دوى ملنډې وهي.

13 : 37

وَاِذَا ذُكِّرُوْا لَا یَذْكُرُوْنَ ۪۟

او كله چې نصيحت ورته وشي نه يې مني.

14 : 37

وَاِذَا رَاَوْا اٰیَةً یَّسْتَسْخِرُوْنَ ۪۟

او كله چې كومه نښانه وويني ملنډې وهي.

15 : 37

وَقَالُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

او دوى وويل: دا خو له ښكاره كوډو پرته بل څه نه دي.

16 : 37

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

اّيا كله چې موږ ومرو، خاورې او هډوكې شو نو بيا به ژوندي راپاڅول كيږو؟

17 : 37

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟ؕ

او اّيا پلرونه زموږ لومړني؟

18 : 37

قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُوْنَ ۟ۚ

ورته ووايه هو او تاسي به ذلیله هم ياست.

19 : 37

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

یقینا (قيامت) يوه چيغه [پوکی دی شپیلۍ کې] بيا به دوى ګوري (چې څه ورسره كيږي).

20 : 37

وَقَالُوْا یٰوَیْلَنَا هٰذَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟

او وايي به هاى زموږ تباهۍ دا خو د جزا ورځ ده.

21 : 37

هٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟۠

(ورته وبه ويل شي) دا هماغه د فيصلې ورځ ده چې تاسي به دروغ ګڼله.

22 : 37

اُحْشُرُوا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

راغونډ كړئ هغه کسان چې ظلم یې كړى او ملګري يې او (ټول) هغه چې دوى به یې عبادت کولو.

23 : 37

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَاهْدُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطِ الْجَحِیْمِ ۟

له الله نه پرته، بيا يې د جهنم لارې ته ور سم كړئ.

24 : 37

وَقِفُوْهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْـُٔوْلُوْنَ ۟ۙ

او ويې دروئ، یقینا له دوی پوښتنه کېدونکې ده.

25 : 37

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي چې يو بل سره مرسته نه كوئ؟

26 : 37

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُوْنَ ۟

بلكې هغوى نن تسليم شوي دى.
.

27 : 37

وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

او هغوى به يو بل ته مخ كړي، پوښتنې به كوي.

28 : 37

قَالُوْۤا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَاْتُوْنَنَا عَنِ الْیَمِیْنِ ۟

وايي به (كشران) همدا تاسو به له ښۍ خوا (د ښېګڼې په نامه) موږ ته راتلئ.

29 : 37

قَالُوْا بَلْ لَّمْ تَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

(مشران به) وايي په اصل كې خپله تاسو ايمان راوړونكي نه وئ.

30 : 37

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَیْكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ ۚ— بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طٰغِیْنَ ۟

او پر تاسو خو زموږ كوم برلاسى نه و، خو خپله سرکښه خلك وئ.

31 : 37

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۤ ۖۗ— اِنَّا لَذَآىِٕقُوْنَ ۟

نو (اوس) پر موږ ټولو زموږ د رب (هغه) خبره ثابته شوه چې موږ به (د عذاب) څكونكي يو.

32 : 37

فَاَغْوَیْنٰكُمْ اِنَّا كُنَّا غٰوِیْنَ ۟

نو موږ خپله هم بې لارې وو او تاسي مو هم بې لارې كړئ.

33 : 37

فَاِنَّهُمْ یَوْمَىِٕذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

نو په هغه ورځ به هغوى (ټول) په عذاب كې سره شريك وي.

34 : 37

اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِیْنَ ۟

موږ په مجرمانو همداسې چارې كوو.

35 : 37

اِنَّهُمْ كَانُوْۤا اِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟ۙ

هغوى داسې وو چې كله به ورته وويل شول چې: له الله پرته كوم بل د عبادت لایق نشته، نو لويي به يې كوله.

36 : 37

وَیَقُوْلُوْنَ اَىِٕنَّا لَتَارِكُوْۤا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُوْنٍ ۟ؕ

او دوى به ويل چې اّيا موږ به د يو لېوني شاعر لپاره د خپلو باطلو معبودانو پرېښودونكي يو؟

37 : 37

بَلْ جَآءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

بلكې هغه له حق سره راغلى او د ټولو پېغمبرانو تصديق يې كړى.

38 : 37

اِنَّكُمْ لَذَآىِٕقُوا الْعَذَابِ الْاَلِیْمِ ۟ۚ

(او) تاسي به يقيناً د دردناك عذاب څكونكي ياست.

39 : 37

وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ

او له هغه پرته چې تاسو به كول، بله بدله نه دركول كيږي.

40 : 37

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

41 : 37

اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

د هغوى لپاره يوه ټاكل شوې روزي ده.

42 : 37

فَوَاكِهُ ۚ— وَهُمْ مُّكْرَمُوْنَ ۟ۙ

يعنې مېوې، او هغوى به عزتمن وي.

43 : 37

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

نعمت والا جنتونو كې.

44 : 37

عَلٰی سُرُرٍ مُّتَقٰبِلِیْنَ ۟

په تختونو به يو بل ته مخامخ ناست وي.

45 : 37

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

د روانو شرابو ګيلاسونه به ورباندې ګرځول كيږي.

46 : 37

بَیْضَآءَ لَذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۟ۚ

تك سپين، د څښونكو لپاره خوندور.

47 : 37

لَا فِیْهَا غَوْلٌ وَّلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُوْنَ ۟

نه به وي په هغې کې آفتونه او نه به دوی لره د هغې (شرابو) له امله قی ورځي.

48 : 37

وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ عِیْنٌ ۟ۙ

او هغوى سره به ښكته نظر اچونكې غټ سترګې (حورې) وي.

49 : 37

كَاَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّكْنُوْنٌ ۟

لكه هغوى چې پټې ساتل شوې هګۍ وي.

50 : 37

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

نو دوى به يو پر بل رامخ كړي تپوسونه به كوي.

51 : 37

قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّیْ كَانَ لِیْ قَرِیْنٌ ۟ۙ

په دوى كې به يو ويونكى وايي چې يقيناً زما يو ملګرى ؤ.

52 : 37

یَّقُوْلُ ءَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِیْنَ ۟

هغه به ويل چې اّيا ته (د قيامت) له تصديقونكو څخه يې؟

53 : 37

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِیْنُوْنَ ۟

اّيا كله چې موږ (ګډ وډ) خاورې او هډوكي شو بيا به موږ جزا موندونكي يو؟

54 : 37

قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ۟

(بيا به) وايي اّيا تاسو وركتونكي ياست؟

55 : 37

فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِیْ سَوَآءِ الْجَحِیْمِ ۟

نو چې ور وګوري هغه به د دوزخ په منځ كې وويني.

56 : 37

قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِیْنِ ۟ۙ

وايي به والله تا خو نږدې زه هم تباه كړى وم.

57 : 37

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّیْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِیْنَ ۟

او كه زما د رب لورينه نه واى، خامخا به زه هم په جهنم كې حاضر كړى شوى وم.

58 : 37

اَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِیْنَ ۟ۙ

(ښه) نو اوس موږ (بل وار) مړه كېدونكي نه يو؟

59 : 37

اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

پرته زموږ له هماغه لومړي مرګه او موږ عذابېدونكي هم نه يو؟

60 : 37

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

(نو چې داسې وي) دا خو يقيناً لوى برى دى.

61 : 37

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعٰمِلُوْنَ ۟

د دې په شان (نعمتونو) لپاره دې عمل كوونكي عمل وكړي.

62 : 37

اَذٰلِكَ خَیْرٌ نُّزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّوْمِ ۟

اّيا دا غوره دي په مېلمستيا کې که ونه د زقوم؟

63 : 37

اِنَّا جَعَلْنٰهَا فِتْنَةً لِّلظّٰلِمِیْنَ ۟

موږ هغه د ظالمانو لپاره يوه فتنه (يا عذاب) ګرځولې ده.

64 : 37

اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِیْۤ اَصْلِ الْجَحِیْمِ ۟ۙ

هغه يوه (داسې) ونه ده چې د دوزخ په تل كې راوځي.

65 : 37

طَلْعُهَا كَاَنَّهٗ رُءُوْسُ الشَّیٰطِیْنِ ۟

د هغې مېوې د شيطانانو (يا مارانو) سرونو غوندې دي.

66 : 37

فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُوْنَ مِنْهَا فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ؕ

نو هغوى به يې خوړونكي او هغې نه ګېډه ډكونكي وي.

67 : 37

ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۚ

بيا به دوى لره پر هغه د پاسه خامخا د خوټېدلو اوبو ورګډول وي.

68 : 37

ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاۡاِلَی الْجَحِیْمِ ۟

بيا به د دوى ورتګ خامخا د دوزخ په لور وي.

69 : 37

اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَآءَهُمْ ضَآلِّیْنَ ۟ۙ

بېشكه هغوى خپل پلرونه بې لارې موندلي وو.

70 : 37

فَهُمْ عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ یُهْرَعُوْنَ ۟

نو د هغو په پلونو به يې منډې وهلې.

71 : 37

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

او خامخا له دوى مخكې هم زياتره لومړني خلك بې لارې شوي وو.

72 : 37

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا فِیْهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

او په هغوى كې مو هم وېرونكي (پېغمبران) لېږلي وو.

73 : 37

فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟ۙ

نو ګوره چې د هغو وېرول شوو انجام څنګه شو؟

74 : 37

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟۠

مګر بنده ګان د الله تعالی چې بچ ساتلی شوي دي.

75 : 37

وَلَقَدْ نَادٰىنَا نُوْحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیْبُوْنَ ۟ؗۖ

او بېشكه موږ ته نوح آواز وكړ نو موږ ښه ځواب وركونكي يو.

76 : 37

وَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ؗۖ

او موږ هغه او كورنۍ يې له ستر كړاو څخه وژغورل.

77 : 37

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.

78 : 37

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.

79 : 37

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.

80 : 37

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

81 : 37

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

82 : 37

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو هغه نور غرق كړل.

83 : 37

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.

84 : 37

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.

85 : 37

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟

86 : 37

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.

87 : 37

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.

88 : 37

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.

89 : 37

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

وېلې: زه خو ناروغ يم.

90 : 37

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.

91 : 37

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟

92 : 37

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟

93 : 37

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.

94 : 37

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.

95 : 37

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟

96 : 37

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.

97 : 37

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.

98 : 37

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.

99 : 37

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.

100 : 37

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.

101 : 37

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.

102 : 37

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.

103 : 37

فَلَمَّاۤ اَسْلَمَا وَتَلَّهٗ لِلْجَبِیْنِ ۟ۚ

نو كله چې دواړو ومنله او په اړخ يې وغورځولو.

104 : 37

وَنَادَیْنٰهُ اَنْ یّٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۟ۙ

نو موږ ورغږ كړ چې ای ابراهيمه!

105 : 37

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْیَا ۚ— اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

دا دى خوب خو دې رښتيا كړ، يقيناً موږ (هم) نيكانو ته دغه شان بدله وركوو.

106 : 37

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟

بېشكه دا يو څرګند ازميښت و.

107 : 37

وَفَدَیْنٰهُ بِذِبْحٍ عَظِیْمٍ ۟

او موږ د هغه په فديه (قربانۍ) كې ستره حلاله وركړه.

108 : 37

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه ياد پرېښود.

109 : 37

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ ۟

په ابراهيم دې سلام وي.

110 : 37

كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته همداسې بدله وركوو.

111 : 37

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

112 : 37

وَبَشَّرْنٰهُ بِاِسْحٰقَ نَبِیًّا مِّنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او هغه ته مو په اسحاق زېرى وركړ، له صالحانو څخه يو نبي دی.

113 : 37

وَبٰرَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلٰۤی اِسْحٰقَ ؕ— وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَّظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ مُبِیْنٌ ۟۠

او موږ په ده او اسحاق بركت اچولى و. او د هغوى دواړو له اولاده ځينې نېك، او څوك د خپل ځان لپاره ښكاره ظالم دي.

114 : 37

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟ۚ

او بېشکه موږ پر موسى او هارون احسان كړى و.

115 : 37

وَنَجَّیْنٰهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

هغوى دواړه او قوم يې موږ د لوى غم نه ژغورلي وو.

116 : 37

وَنَصَرْنٰهُمْ فَكَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟ۚ

او مرسته مو د دوی وكړه چې بيا همدوى برلاسي شول.

117 : 37

وَاٰتَیْنٰهُمَا الْكِتٰبَ الْمُسْتَبِیْنَ ۟ۚ

او هغوى ته مو څرګند كتاب وركړ.

118 : 37

وَهَدَیْنٰهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیْمَ ۟ۚ

او دواړو ته مو سيده لاره ورښوولې وه.

119 : 37

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙۖ

او پر هغوى مو وروستنو خلكو كې (دا خبره) پرېښوده.

120 : 37

سَلٰمٌ عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

(چې) پر موسى او هارون دې سلام وي.

121 : 37

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

122 : 37

اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

پېشكه هغوى دواړه زموږ له مومنو بندګانو څخه وو.

123 : 37

وَاِنَّ اِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه الياس له استول شوو رسولانو څخه و.

124 : 37

اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

كله چې يې خپل قوم ته وويل اّيا نه وېرېږئ؟

125 : 37

اَتَدْعُوْنَ بَعْلًا وَّتَذَرُوْنَ اَحْسَنَ الْخَالِقِیْنَ ۟ۙ

اّيا تاسو بعل (نومى بت) رابلئ او تر ټولو غوره خالق پرېږدئ؟

126 : 37

اللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

يعنى الله چې ستاسو او ستاسو د ړومبنيو پلرونو رب دى.

127 : 37

فَكَذَّبُوْهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

خو هغه يې دروغجن وګڼلو نو دوى به خامخا (په عذاب كې) د حاضر کړای شوو څخه وي.
.

128 : 37

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

129 : 37

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

او په وروستنو كې مو د هغه (ښه نوم) پرېښودلو.

130 : 37

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِلْ یَاسِیْنَ ۟

په الياسين دې سلام وي.

131 : 37

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

132 : 37

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

133 : 37

وَاِنَّ لُوْطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه لوط له استول شوو رسولانو څخه و.

134 : 37

اِذْ نَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

كله چې هغه او د هغه ټوله كورنۍ مو وژغورله.

135 : 37

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟

پرته له يوې بوډۍ چې پاتېدونكو كې وه.

136 : 37

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو نور تباه كړل.

137 : 37

وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّوْنَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِیْنَ ۟ۙ

او يقيناً تاسو ورتېریږئ په دوی باندې د سبا په وخت کې.

138 : 37

وَبِالَّیْلِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟۠

او د شپې هم، نو اّيا عقل نه چلوئ؟

139 : 37

وَاِنَّ یُوْنُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه يونس له رسولانو څخه و.

140 : 37

اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

كله چې هغې ډكې بېړۍ ته وروتښتېد.

141 : 37

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِیْنَ ۟ۚ

بيا يې چې پچه واچوله نو له بايلونكو څخه شو.

142 : 37

فَالْتَقَمَهُ الْحُوْتُ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟

بيا ماهي (کب) ده لره روغ تېر کړ په داسې حال کې چې دی ملامتونكى و.

143 : 37

فَلَوْلَاۤ اَنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِیْنَ ۟ۙ

نو كه چېرې هغه له تسبيح ويونكو څخه نه وى.

144 : 37

لَلَبِثَ فِیْ بَطْنِهٖۤ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟ۚ

خامخا به د هغه ګېډه كې د بيا راپاڅېدو تر ورځې ځنډېدلى و.

145 : 37

فَنَبَذْنٰهُ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیْمٌ ۟ۚ

بيا موږ په ناروغه حالت ډاګ ميدان كې وغورځولو.

146 : 37

وَاَنْۢبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّنْ یَّقْطِیْنٍ ۟ۚ

او د كدو يو بوټى مو ورباندې را زرغون كړ.

147 : 37

وَاَرْسَلْنٰهُ اِلٰی مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ یَزِیْدُوْنَ ۟ۚ

هغه موږ سل زره يا څه زياتو (خلكو) ته ور استولى و.

148 : 37

فَاٰمَنُوْا فَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰی حِیْنٍ ۟ؕ

نو هغوى ايمان راوړ، بيا مو تر څه وخته مهلت او سوكالي وركړه.

149 : 37

فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُوْنَ ۟ۙ

نو ته يې وپوښته، اّيا ستا رب لره به لورګانې وي او دوى لره زامن؟

150 : 37

اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةَ اِنَاثًا وَّهُمْ شٰهِدُوْنَ ۟

(او) كه نه، دوى حاضر وو چې موږ ملايكې ښځينه پيدا كړل.

151 : 37

اَلَاۤ اِنَّهُمْ مِّنْ اِفْكِهِمْ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

خبر اوسه یقینا دوى له خپلو ځینو درواغو داسې وايي.

152 : 37

وَلَدَ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

چې الله بچى راوړى حال دا چې دوى حتماً دروغجن دي.

153 : 37

اَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِیْنَ ۟ؕ

اّيا لورګانې يې پر زامنو غوره وګڼلې.

154 : 37

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي؟ څنګه فيصله كوئ؟

155 : 37

اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟ۚ

اّيا نو پند نه اخلئ؟

156 : 37

اَمْ لَكُمْ سُلْطٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

ايا تاسو سره كوم ښكاره دليل دی؟

157 : 37

فَاْتُوْا بِكِتٰبِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

كه رښتيني ياست نو خپل كتاب مو راوړئ!

158 : 37

وَجَعَلُوْا بَیْنَهٗ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ؕ— وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

او دوى د الله او پيريانو ترمنځ نسب (خپلوي) جوړ كړی، پداسې حال كې چې پيريان ښه پوهېږي چې دوی به خامخا حاضر کړی شي په عذاب کې.

159 : 37

سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله لره پاكي ده له هغه څه چې دوى يې بيانوي.

160 : 37

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

161 : 37

فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

نو بېشكه تاسو او هغه چې عبادت يې کوئ.

162 : 37

مَاۤ اَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفٰتِنِیْنَ ۟ۙ

په دې (شرك) سره (د هيچا) بې لارې كوونكي نه ياست.

163 : 37

اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیْمِ ۟

پرته له هغه چې (خپله) دوزخ ته ننوتونكى دى.

164 : 37

وَمَا مِنَّاۤ اِلَّا لَهٗ مَقَامٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

او (ملايکې وايي) له موږ نه هيڅوك داسې نشته چې ټاكلى ځاى يې نه وي.

165 : 37

وَّاِنَّا لَنَحْنُ الصَّآفُّوْنَ ۟ۚ

او بېشكه موږ (په عبادت كې) كتار جوړوونكي يو.

166 : 37

وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُوْنَ ۟

او بېشکه موږ تسبيح ويونكي يو.

167 : 37

وَاِنْ كَانُوْا لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

او بېشكه دوى (كافرانو) به ويل.

168 : 37

لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

چې كه موږ سره له پخوانيو نه كوم ذكر وى.

169 : 37

لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

نو (اوس به) موږ خامخا د الله سوچه بندګان وو.

170 : 37

فَكَفَرُوْا بِهٖ فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

خو بيا په هغه (قراّن) كافر شول نو زر به پوه شي.

171 : 37

وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

او بېشكه زموږ خبره د خپلو استول شوو بندګانو په هكله لا پخوا شوې وه.

172 : 37

اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُوْرُوْنَ ۪۟

چې يقيناً هغوى سره به خامخا مرسته كيږي.

173 : 37

وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

او یقینا همدا زموږ لښکر به برلاسى شي.

174 : 37

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

نو تر څه وخته له هغوى نه مخ وګرځوه.

175 : 37

وَّاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او هغوى ته ګوره زر به دوى هم (خپل انجام) وګوري.

176 : 37

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

نو آيا دوى زموږ د عذاب لپاره بيړه كوي؟

177 : 37

فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

خو هغه وخت چې د دوى پر ميدان (عذاب) راپرېوځي نو بيا به د وېرول شوو ډېر بد سبا وي.

178 : 37

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

او تر څه وخته له دوى څخه مخ وګرځوه.

179 : 37

وَّاَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او ليدونكى اوسه، ډېر زربه دوى پخپله وويني.

180 : 37

سُبْحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۚ

ستا رب لره پاكي ده چې د (ډېر) عزت والا رب دى، له هغو خبرو نه چې دوى يې بيانوي.

181 : 37

وَسَلٰمٌ عَلَی الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚ

او سلام دى پراستول شوو (رسولانو).

182 : 37

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

او د ټولو مخلوقاتو رب، الله لره ستاينه ده.