ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߔߊߛߑߕߏߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߙߎ߬ߥߊ߯ߘߎ-ߕߊ߬ߙߑߖߡߊ ߝߊ߲ߓߊ ߓߟߏ߫
ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ:
77
:
37
وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ
او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.
التفاسير:
78
:
37
وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ
او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.
التفاسير:
79
:
37
سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟
په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.
التفاسير:
80
:
37
اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟
نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.
التفاسير:
81
:
37
اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟
هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.
التفاسير:
82
:
37
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟
بيا مو هغه نور غرق كړل.
التفاسير:
83
:
37
وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ
او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.
التفاسير:
84
:
37
اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟
كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.
التفاسير:
85
:
37
اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ
كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟
التفاسير:
86
:
37
اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ
اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.
التفاسير:
87
:
37
فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟
نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.
التفاسير:
88
:
37
فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ
بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.
التفاسير:
89
:
37
فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟
وېلې: زه خو ناروغ يم.
التفاسير:
90
:
37
فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟
نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.
التفاسير:
91
:
37
فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ
نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟
التفاسير:
92
:
37
مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟
څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟
التفاسير:
93
:
37
فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟
نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.
التفاسير:
94
:
37
فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟
نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.
التفاسير:
95
:
37
قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ
وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟
التفاسير:
96
:
37
وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟
حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.
التفاسير:
97
:
37
قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟
هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.
التفاسير:
98
:
37
فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟
خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.
التفاسير:
99
:
37
وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟
او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.
التفاسير:
100
:
37
رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟
زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.
التفاسير:
101
:
37
فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟
نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.
التفاسير:
102
:
37
فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟
بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.
التفاسير:
