വിശുദ്ധ ഖുർആൻ പരിഭാഷ - അൽ മുഖ്തസ്വർ ഫീ തഫ്സീറിൽ ഖുർആനിൽ കരീം (ഉസ്ബെക് വിവർത്തനം)
പേജ് നമ്പർ:
44
:
12
قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمٖۖ وَمَا نَحۡنُ بِتَأۡوِيلِ ٱلۡأَحۡلَٰمِ بِعَٰلِمِينَ
Дедилар: «Алоқ-чалоқ тушлар кўрибсан. Бундай тушларнинг таъбири бўлмайди. Биз унақа тушлар таъбирини билгувчи эмасмиз».
التفاسير:
45
:
12
وَقَالَ ٱلَّذِي نَجَا مِنۡهُمَا وَٱدَّكَرَ بَعۡدَ أُمَّةٍ أَنَا۠ أُنَبِّئُكُم بِتَأۡوِيلِهِۦ فَأَرۡسِلُونِ
Ҳалиги қамоқдаги икки йигитдан қутулиб кетган соқий Юсуф алайҳиссаломнинг туш таъбиридан хабардор эканини эслаб: "Подшоҳ кўрган тушнинг таъбирини мен айтиб бераман, эй подшоҳ, мени Юсуфнинг олдига юбор", деди.
التفاسير:
46
:
12
يُوسُفُ أَيُّهَا ٱلصِّدِّيقُ أَفۡتِنَا فِي سَبۡعِ بَقَرَٰتٖ سِمَانٖ يَأۡكُلُهُنَّ سَبۡعٌ عِجَافٞ وَسَبۡعِ سُنۢبُلَٰتٍ خُضۡرٖ وَأُخَرَ يَابِسَٰتٖ لَّعَلِّيٓ أَرۡجِعُ إِلَى ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَعۡلَمُونَ
У Юсуфнинг олдига келиб деди: "Эй Юсуф, эй ростгўй, етти ориқ сигирнинг етти семиз сигирни егани, етти яшил бошоқ ва шунча қуриганлари ҳақидаги туш таъбирини бизга айтиб бер. Шояд, мен подшоҳ ва унинг ёнидаги одамларга қайтиб бориб таъбирни айтсам, шунда улар сенинг фазлинг ва мартабангни билиб қўйсалар".
التفاسير:
47
:
12
قَالَ تَزۡرَعُونَ سَبۡعَ سِنِينَ دَأَبٗا فَمَا حَصَدتُّمۡ فَذَرُوهُ فِي سُنۢبُلِهِۦٓ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تَأۡكُلُونَ
Юсуф алайҳиссалом тушни шундай таъбир қилди: "Кетма-кет етти йил дон экасизлар. Шу йиллар мобайнидаги ҳосилни бошоғида қолдирасизлар. Фақат ўзингиз ейишингиз керак бўлган озгина қисми бундан мустасно".
التفاسير:
48
:
12
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ سَبۡعٞ شِدَادٞ يَأۡكُلۡنَ مَا قَدَّمۡتُمۡ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّا تُحۡصِنُونَ
"Мана шу етти йил унумдорликдан кейин етти йил қаҳатчилик келиб, одамлар тайёрлаб қўйган ҳосилингизни ейдилар. Фақат озгина уруғлик учун асраб қўйганингизгина қолади".
التفاسير:
49
:
12
ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ
Етти йиллик қаҳатчиликдан кейинги йилда ёмғир сероб ёғади, экинлар мўл бўлади ва одамлар узум, зайтун, шакарқамиш каби меваларни сиқиб, ичимликлар тайёрлаб оладилар.
التفاسير:
50
:
12
وَقَالَ ٱلۡمَلِكُ ٱئۡتُونِي بِهِۦۖ فَلَمَّا جَآءَهُ ٱلرَّسُولُ قَالَ ٱرۡجِعۡ إِلَىٰ رَبِّكَ فَسۡـَٔلۡهُ مَا بَالُ ٱلنِّسۡوَةِ ٱلَّٰتِي قَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّۚ إِنَّ رَبِّي بِكَيۡدِهِنَّ عَلِيمٞ
Юсуф қилган туш таъбири айтилгач, подшоҳ аъёнларига: «Уни зиндондан чиқариб, олдимга олиб келинглар», деди. Подшоҳнинг элчиси Юсуфнинг олдига келгач, у деди: «Хожангнинг ёнига қайтиб бориб, ундан қўлларини кесиб олган аёллар аҳволи нима бўлганини сўра. Токи, зиндондан чиқишдан олдин бегуноҳлигим ўз исботини топсин. Албатта, Парвардигорим уларнинг менга қарши қилган макрларини билгувчидир. У Зотдан ҳеч иш яширин қола олмас».
التفاسير:
51
:
12
قَالَ مَا خَطۡبُكُنَّ إِذۡ رَٰوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفۡسِهِۦۚ قُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا عَلِمۡنَا عَلَيۡهِ مِن سُوٓءٖۚ قَالَتِ ٱمۡرَأَتُ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡـَٰٔنَ حَصۡحَصَ ٱلۡحَقُّ أَنَا۠ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ وَإِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ
Шунда подшоҳ ўша аёлларга деди: «Юсуфни йўлдан урмоқчи бўлган вақтингизда нима бўлган эди?» Бунга жавобан аёллар: "Юсуфнинг туҳматчи бўлишидан Аллоҳ асрасин", дедилар. Шу ерда Азизнинг хотини айбини тан олиб деди: «Мана энди ҳақиқат тантана қилди. У мени эмас, мен уни йўлдан урмоқчи бўлган эдим. У бегуноҳ. Мен туҳмат қилгандим. У ростгўй одам».
التفاسير:
52
:
12
ذَٰلِكَ لِيَعۡلَمَ أَنِّي لَمۡ أَخُنۡهُ بِٱلۡغَيۡبِ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَا يَهۡدِي كَيۡدَ ٱلۡخَآئِنِينَ
Азизнинг хотини деди: "Йўлдан урганимга иқрор бўлишимнинг сабаби мен унга йўқлигида туҳмат қилмаганимни билиб қўйиши учундир. Шунга амин бўлдимки, Аллоҳ ёлғончи маккорларга тавфиқ бермас экан".
التفاسير:
ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:
• من كمال أدب يوسف أنه أشار لحَدَث النسوة ولم يشر إلى حَدَث امرأة العزيز.
Азизнинг хотини билан бўлган воқеага эмас, аёллар билан бўлган воқеага ишора қилиши Юсуф алайҳиссаломнинг қанчалар одобли бўлганини кўрсатиб турибди.
• كمال علم يوسف عليه السلام في حسن تعبير الرؤى.
Туш таъбири соҳасида Юсуф алайҳиссаломнинг илми камолига етган.
• مشروعية تبرئة النفس مما نُسب إليها ظلمًا، وطلب تقصّي الحقائق لإثبات الحق.
Одам ўзига нисбатан зўравонлик билан қўйилган айбни оқлашга ҳаракат қилиб, ҳақ қарор топиши учун бўлиб ўтган ишлар изчил ўрганилишини талаб қилиши шариатдандир.
• فضيلة الصدق وقول الحق ولو كان على النفس.
Одам ҳатто ўзига қарши бўлса ҳам рост сўзлаши, ҳақ гапни айтиши фазилатдир.
