وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - سەرفراز
40
:
27
قَالَ الَّذِیْ عِنْدَهٗ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتٰبِ اَنَا اٰتِیْكَ بِهٖ قَبْلَ اَنْ یَّرْتَدَّ اِلَیْكَ طَرْفُكَ ؕ— فَلَمَّا رَاٰهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهٗ قَالَ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّیْ ۫— لِیَبْلُوَنِیْۤ ءَاَشْكُرُ اَمْ اَكْفُرُ ؕ— وَمَنْ شَكَرَ فَاِنَّمَا یَشْكُرُ لِنَفْسِهٖ ۚ— وَمَنْ كَفَرَ فَاِنَّ رَبِّیْ غَنِیٌّ كَرِیْمٌ ۟
له کوم سړي سره چې د کتاب علم و هغه وویل: زه به ي د سترګو په رپ کې درته راوړم. څنګه چې سلیمان همغه تخت له خپل ځان سره ایښوول شوی ولید نو ويې ویل: دا زما د رب فضل دی. تر څو ما وازمايې چې شکر کوم او که ناشکري. او هر څوک چې شکر کوي نو ګټه يې خپله ده. او څوک چې ناشکري کوي نو بې له شکه چې زما رب له هر څه بې پروا او د کرم والا دی.
التفاسير:
