وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆ - سەرفراز
ژمارەی پەڕە:
16
:
18
وَاِذِ اعْتَزَلْتُمُوْهُمْ وَمَا یَعْبُدُوْنَ اِلَّا اللّٰهَ فَاْوٗۤا اِلَی الْكَهْفِ یَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِّنْ رَّحْمَتِهٖ وَیُهَیِّئْ لَكُمْ مِّنْ اَمْرِكُمْ مِّرْفَقًا ۟
اوس نو چې تاسو قوم او پرته له الله نه د هغوی نور خدایان پریښوول نو غار ته پناه یوسئ ستاسې رب به پر تاسې د خپل رحمت لمن پراخه او ستاسې د کار لپاره به لارې چارې برابرې کړې.
التفاسير:
17
:
18
وَتَرَی الشَّمْسَ اِذَا طَلَعَتْ تَّزٰوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْیَمِیْنِ وَاِذَا غَرَبَتْ تَّقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِیْ فَجْوَةٍ مِّنْهُ ؕ— ذٰلِكَ مِنْ اٰیٰتِ اللّٰهِ ؕ— مَنْ یَّهْدِ اللّٰهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۚ— وَمَنْ یُّضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهٗ وَلِیًّا مُّرْشِدًا ۟۠
او ته ګورې چې لمر راخیژې او غار نه ښي اړخ ته اوړي. او چې پریووځي نو غار کیڼ لور ته پاتې شي. او هغوی د غار په خلاصه برخه کې پراته دي. دا د الله لویه نښه ده . چا ته چې الله لار وښووله نو همغه لار میندونکی دی او څوک يې چې لار ورکی کړ نو هیڅکله به د هغه لپاره کوم لارښوونکی دوست مینده نه کړې.
التفاسير:
18
:
18
وَتَحْسَبُهُمْ اَیْقَاظًا وَّهُمْ رُقُوْدٌ ۖۗ— وَّنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیَمِیْنِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖۗ— وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیْدِ ؕ— لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَّلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا ۟
په لیدلو کې به درته ویښ ښکاره شي خو هغوی ویده دي. مونږ يې په ښي او کیڼ اړخ اړوو. او سپي يې خپلې داوړه څنګلې د سمڅې په خوله کې غزولي دي. که لږ غوندې هم ورپورته او هغوی دې لیدلي وای نو مخ په څټ به دې تیښه کړې او د هغوی له کبله به پر تا باندې د ډار هیبت ناست وای
التفاسير:
19
:
18
وَكَذٰلِكَ بَعَثْنٰهُمْ لِیَتَسَآءَلُوْا بَیْنَهُمْ ؕ— قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ؕ— قَالُوْا لَبِثْنَا یَوْمًا اَوْ بَعْضَ یَوْمٍ ؕ— قَالُوْا رَبُّكُمْ اَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ ؕ— فَابْعَثُوْۤا اَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هٰذِهٖۤ اِلَی الْمَدِیْنَةِ فَلْیَنْظُرْ اَیُّهَاۤ اَزْكٰی طَعَامًا فَلْیَاْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَلَا یُشْعِرَنَّ بِكُمْ اَحَدًا ۟
او په دې توګه مونږ هغوی بیرته پاڅول، تر څو یو له بل نه پوښتنه وکړي. یوه یې نورو ته وویل: څومره ځنډ مو کړی دی؟ هغوی وویل: پوره یوه ورځ یا له [۱۸] ورځې نه لږ کم. بیا هغوی وویل رب مو ښه پوه دی. چې څومره درنګ مو کړی دی. اوس یو تن له دغو سپینو زرو سره ښار ته ولیږئ. هغه دې ښه وګوري چې د کوم ښاري خوراک ډیر پاک دی. نو له هغه نه خوراک راوړي. او باید دیره هوښیارتیا وکړي. او هیڅوک خبر نه کړي.
[۱۸] د لمر ختلو په وخت کې ویده شوي او په غرمه کې راپورته شوي وو، نو فکر يي وکړ که همغه ورځ وي نو د ورځي څه برخه ده او که بله ورځ وي نو پوره ورځ تیره شوې ده( ابن جریر الطبری).
التفاسير:
20
:
18
اِنَّهُمْ اِنْ یَّظْهَرُوْا عَلَیْكُمْ یَرْجُمُوْكُمْ اَوْ یُعِیْدُوْكُمْ فِیْ مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوْۤا اِذًا اَبَدًا ۟
په دې کې هیڅ شک نشته که هغوی پر تاسې برلاسي شول نو له ډیرو لاندې به مو مړه کړي. او یا به مو خپل دین ته بیرته وګرځوي که دا کار وشو نو هیڅکله به بری ونشي میندلای.
التفاسير:
