وه‌رگێڕانی ماناكانی قورئانی پیرۆز - وەرگێڕاوی پەشتۆیی بۆ پوختەی تەفسیری قورئانی پیرۆز
150
:
4
اِنَّ الَّذِیْنَ یَكْفُرُوْنَ بِاللّٰهِ وَرُسُلِهٖ وَیُرِیْدُوْنَ اَنْ یُّفَرِّقُوْا بَیْنَ اللّٰهِ وَرُسُلِهٖ وَیَقُوْلُوْنَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَّنَكْفُرُ بِبَعْضٍ ۙ— وَّیُرِیْدُوْنَ اَنْ یَّتَّخِذُوْا بَیْنَ ذٰلِكَ سَبِیْلًا ۙ۟
پرته له شکه هغه کسان چې پر الله يې کفر کړی او د هغه پر رسولانو يې کفر کړی او غواړي د الله او د هغه د رسولانو ترمنځ بېلوالی راولي داسې چې پر هغه ايمان راوړي او رسولان يې درواغجن ګڼي او وايي: موږ پر ځينو رسولانو ايمان لرو او له ځينو يې نټه کوو او غواړي د کفر او ايمان ترمنځ لار غوره کړي، هغوی هسې وهم کوي چې دغه لار به يې خوندي کړي.
التفاسير:
سوودەکانی ئایەتەکان لەم پەڕەیەدا:
• يجوز للمظلوم أن يتحدث عن ظلمه وظالمه لمن يُرْجى منه أن يأخذ له حقه، وإن قال ما لا يسر الظالم.
مظلوم لره جایز دي چې خبر ورکړي د خپل ظلم څخه او د ظالم څخه هغه چاته چې طمع ترې کیدی شي چې ده لره به خپل حق واخلي، او اګر که داسې څه ووايې چې ظالم پرې نه خوشحالیږي.
• حض المظلوم على العفو - حتى وإن قدر - كما يعفو الرب - سبحانه - مع قدرته على عقاب عباده.
مظلوم لره بخښنې ته هڅول- اګر که د بدل اخستلو توان هم ولري- لکه څرنګه چې الله تعالی بخښنه کوي سره د قدرت لرلو نه په سزا ورکولو خپلو بندګانو ته.
• لا يجوز التفريق بين الرسل بالإيمان ببعضهم دون بعض، بل يجب الإيمان بهم جميعًا.
نه دی جایز جدايې راوستل په مینځ د پیغمبرانو کې داسې چې ایمان راوړي په بعضو پرته له بعضو نورو، بلکه واجب دي ایمان راوړل په ټولو باندې یوځاې.
